ستگرو کے مارے موے بہری نہ اپجیے آے

چوراسی بندھن چھوٹیں ہریپد پہنچئے جاے

اپنا کری سیون کریں تین بھانتی گر دیو

پنجہ پچھی کنج من کچھوا درشٹی جو بھیو

ایسی ماری کینچ کر لگی وار گئ پار

جن کا آپا نا رہا بھیے روپ تتسار

ہری روٹھیں کچھ ڈر نہیں تو بھی دے چھٹکاے

گرو کو راکھو سیس پر سب بدھی کریں سہاے

ستگرو ڈھونڈھا پائیے نہیں سہیلا ہوے

سش بھی پورا کوئ ہو ثانی ماٹی جوے

انڈا جب آگے گرے تب گرو لیویں سیئی

کریے برابر آپنی سکھ کو نسندیہہ

جت جت اندری جات ہے تت من کوں لے جات

بدھی بھی سنگہی جات ہے یہ نسچیہ کری بات

ستگرو شبدی تیغ ہے لاگت دو کری دیہی

پیٹھ پھیری کائر بھجئے سورہ سنمکھ لیہی

درجن کے پھوٹے بنا تیری ہوئے نہ جیت

چرن ہداسؔ بچاری کری ایسی کہیئے ریت

ستگرو شبدی ماریا پورا آیا وار

پریمی جوجھے کھیت میں لگا نہ راکھا تار

جت اندری من ہوں گیا رہی کہاں سوں بدھدی

چرنداسؔ یوں کہت ہیں کری دیکھو تم سدھدی

نیارے نیارے چکھت ہے اپنے اپنے سواد

ان پانچو میں پریت ہے کچھو نہ بعد بباد

جو وے بچھریں گھڑی بھی تو گندا ہوئ جاے

چرنداسؔ یوں کہت ہیں گرو کو راکھ رجھاے

چلو کریے تھر نا رہے کوٹی جتن کری راکھ

یہ جبہیں بس ہویگا اندر کے رسناکھ

یہ آپا تم کوں دیا جت چاہو تت راکھ

چرن داسؔ دوارے پرو بھاوئے جھڑکو لاکھی

جدی جدی پانچو کہوں ایک ایک کا بھید

جو کوئ ان کوں بس کریے سبہیں چوٹیں کھید

ستگرو میرا سورما کریے شبد کی چوٹ

ماریے گولا پریم کا ڈھیے بھرم کا کوٹ

مکھ سیتی بولن تھکا سنئے تھکا جو کان

پاون سوں پھروا تھکا ستگرو مارا بان

ستگرو شبدی تیر ہے تن من کیو چھید

بے دردی سمجھے نہیں برہی پاوئے بھید

جاتی برن کل آسرم مان بڑائی کھویہ

جب ستگرو کے پگ لگے سانچ ششیہ ہوے سوئے

ماتا سوں ہری سو گنا جن سے سو گرو دیو

پیار کریں اوگن ہریں چرن داسؔ سک دیو

ستگرو شبدی سیل ہے سہے دھموکا سادھ

کائر اوپر جو چلئے تو جاوئے برباد

جب ستگرو کرپا کریں کھولی دکھاویں نین

جگ جھوٹھا دیکھن لگے دیہہ پرے کی سین

گرو کے آگے جاے کری ایسے بولئے بول

کچھو کپٹ راکھے نہیں ارج کریے من کھول

دیا ہوئے گرو دیو کی بھجئے مان ارو مین

بھوگ واسنا سب چھٹے پاوئے اتی ہی چین

درشٹی پڑے گرو دیو کی دیکھت کریں نہال

اوریں متی پلٹیں تویے کاگا ہوت مرال

اندری من کے بس کریے من کریے بدھی کے سنگ

بدھی راکھے ہری پد جہاں لاگے دھیان ابھنگ

پتو سوں ماتا سوگنا ست کو راکھے پیار

من سیتی سیون کریے تن سوں ڈانٹ ارو گار

ستگرو شبدی لاگیا ناوک کا سا تیر

کسکت ہے نکست نہیں ہوت پریم کی پیر

شبد بان موہں ماریا لگی کلیجہ ماہں

ماری ہنسے سکدیو جی باقی چھوڑی نانہں

اندر سوں من جدا کری سرتی نرتی کری سودھ

اپجیے نا بش باسنا چرن داسؔ کر بودھ

اندری روکے تے رکیں اور جتن نہں کوے

من چنچل رجھوار ہے رسک سوادی ہوے

کانچے بھانڈے سوں رہے جیوں کمہار کا نیہ

بھیتر سوں اچھا کریے باہر چاٹے دیہہ

میں مرگا گرو پارگھی شبد لگایو بان

چرن داسؔ گھائل گرے تن من بیدھے پران

ستگرو شبدی بان ہے انگ انگ ڈارے توڑ

پریم کھیت گھائل گرے ٹانکا لگئے نہ جوڑ

جو جانے یا بھید کو اور کرئے پربیس

سو ابیناسی ہوت ہے چوٹیں سکل کلیس

اندری من ملی ہوت ہے بشیہ باسنا چاہ

اپجیے جیسے کام ہیں ناری ملی ارو ناہ

اپنے گھر کا دکھ بھلا پر گھر کا سکھ چھار

ایسے جانے کل بدھئو سو ستونتی نار

دودھ مدھیہ جیو کھیو ہے مہندی ماہیں رنگ

جتن بنا نکسے نہیں چرنداسؔ سو ڈھنگ

رنگ ہوے تو پیو کیا آن پروش بش روپ

چھانہہ بری پر گھرن کی اپنی بھلی جو دھوپ

जिन हीं के उपदेस कूँ, राखै अपनो चित्त

ता कूँ मनन सदा करै, भूलै नहिं नित प्रित्त

चरनदास यों कहत है इन्द्री जीतन ठान

जग भूलै हरि कूं मिलै पावै पद निर्बान

नाम ब्रह्म का है नहीं है तो वह ओंकार

जानै आपन को वहीं मैं हौं तत्व अपार

पहिले साधै बचन कूँ, दूजे साधै देह

तीजे मन कूँ साधिये, उर सूँ राखै नेह

चरनदास यों कहत हैं, सुनो गुरू सुकदेव

ज्योँ करि होवहिं कर्म हूँ, ता कूँ कहिये भेव

गगन मध्य जो कंवल है बाजत अनहद तूर

दल हजार को कमल है पहुंचै गुरू मत सूर

एक कोन मेवा मिलै, एक चने भी नाहिं

कारन कौन दिखाइये, करि चरनन की छाँहिं

करी न हरि करी भक्ति हीं गुरू सेवा तजि दीन्ह

सुनी न हरि की गुन कथा सत संगति नहिं कीन्ह

अभिमानी मींजे गये लूट लिये धन बाम

निरअभिमानी हो चले पहुँचे हरि के धाम