TABLE OF CONTENTS
-
سرورق
-
دل من پیر تعلیم است ومن طفل زباندانش
-
ہر صبح سرز گلشن سو دابر آورم
-
ایضا فی النعت النبی
-
شب رواں چوں رخ صبح آینہ سیما بنیند
-
نثار اشک من ہر شب شکر ریزست پنہانے
-
قصیدہ
-
در پردۂ دل آمد دامن کشان خیالش
-
فی مدح سلطان الاعظم جلال الدین اختسان حین درع خدمۃ السلطان
-
خورشید کسری تاج بین ایوان نو پرداختہ
-
کوئے عشق آمد شد ومابرنتابد بیش ازین
-
درمدح خاقان الاعظم ابو المظفر جلال الدین شروانشاہ اختسان گوید
-
بردار زلفش از رخ تاجان تازہ بنیے
-
پیش کہ صبح بردرد شقہ چتر عنبری
-
فی مدح فخر الدین منو چہروخاقان الاعظم اختسان بصنعت ذی المطالع گوید
-
ماہ بماہ میکند شاہ فلک کد یورے
-
جام طرب کش کہ صبح کام بر آمد
-
قصیدہ در مدح ملک الاعظم اختسان شاہ
-
صبح خیزاں بیں قیادت در جہاں انگیختہ
-
ماہ نودیدی حمائل زاسماں انگیختہ
-
اے توئی کز غمزہ غو غادر جہاں انگیختہ
-
ایں قصیدۂ بدیہہ در مدح شروان منوچہر وصفت صیدگاہ وبند خاقانی
-
از سر زلف تو بوی سر بہر آمدبما
-
فی مدح خاقان الاکبر غیاث الدین بن محمود بن ملک شاہ گوید
-
مافتنہ بر تو ایم و توفتنہ بر آئسینہ
-
قحط وفاست درنبہ آخرالزماں
-
نعت حضرت رسالت پناہ ﷺ فی شکایت وفاء زمان گوید
-
ہر صبح پاے صبر بد امن در آورم
-
جوش صورت بروکن درصفت مرداں ورا
-
کار من بالا نمیگیر ودرین شیب بلا
-
زد نفس سر بہر صبح ملمع نقاب
-
رخش بہرا بتاخت بر سر صفر آفتاب
-
شب رواں از صبح صادق کعبۂ جاں دیدہ اند
-
تاخیال کعبہ نقش دیدۂ جان دیدہ اند
-
دست موقف رالباس از جوہر جان دیدہ اند
-
ایں قصیدہ در مدح کعبہ گوید ومخلص سید المرسلین محمد ﷺ تخت روضہ رسول
-
مقصد اینجاست نداے طلب اینجا شنوند
-
صبح خیزاں میں بصدر کعبہ مہماں آمدہ
-
ایں قصیدہ علیہ راتحفۃ الحرمین وتفاحتہ الثقلین خوانند پیش حضرت علیا کعبہ
-
الوداع اے کعبہ کا نیک وقت ہجراں اندہ
-
صبح دم چوں گلہ بنددآہ دود آساے من
-
ایں قصیدہ در زنداں درشکایت وشدائد ونعت محمد ﷺ گفتہ
-
در مدح ملک انور راے مختار گوید
-
دل صید زلف اوست نجوں درنکو ترست
-
دوش چو سلطان چرخ تاخت بمغرب عنان
-
ایضا در صفت و مدح ملک انور راصاحب مجد وعلا مختار نیکو کردار بزبان قلم دادہ
-
در مدح مجد الدین خلیل بطریق صلہ آن قطعۂ حشم بمدح شاہ اختسان گوید
-
الصبوح اے دل کہ جان خواہم فشاند
-
ترجیع بند در مدح سلطان الاعظم جلال الدنیا والدین شروان نور اللہ مرقدہ
-
جو بجوراازجہاں بنمود صبح
-
صبح خیزاں وام جاں در خواستند
-
راز مستان نہاں بیرون فتاد
-
پند آن پیر مغاں یاد آورید
-
کوس رادیدی فغاں برخاستہ
-
آن زلفست آنچناں آویختہ
-
نامرادی رابجان بربستہ ام
-
گر جہاں شاہ جہاں میخواندش
-
دست وشمشیرش چناں بینی بہم
-
رمحش از طوفاں نشاں خواہد نمود
-
زیر کان کا سرار جان دانستہ اند
-
شاہ مشرق کا مران ملک باد
-
خوش خوش بروے ساقیان لب گشت خنداں صبح را
-
ترک سلاحی پیش خوان تا حور برنوان آمدت
-
مجلس پری خانہ شمر بزم سلیمان بین درد
-
شرطی کز اول واشتی باعشق خوباں تازہ کن
-
تابرکنار دجلہ دوش آن آفت جان دیدہ ام
-
نی نی زخوبان فارغم در کار ایشان نیستم
-
گردوں علم برخوانمش انجم سپہ ران بینمش
-
اسید عدلش ملک راچوں عقل در جان پردرد
-
شاہ اولیں مہدیست خود ثانی سلیماں بادہم
-
برکوس نواے نوبردار بصبح اندر
-
نور از افق جامت دیدار نمود آنک
-
چوں صبح دم ازریحان گلزار پدید آید
-
می جام بلو رین راویدار ہمی پوشد
-
دل عاشق خاص آمد زاغیار نید بشید
-
عیارۂ آفاق ست ایں یار کہ من دارم
-
شاہی کہ خلایق رایتمارکشد عدلش
-
اے تازہ باعلامت آثار جہاندارے
-
فہرست مکارم بادا اخبار تو عالم را
-
در مدح سلطان مظفر الدین قزل ارسلان طال عمرہ گوید
-
لاف ازدم عاشقاں زند صبح
-
صبح آتش ازنہاں بر آورد
-
ساغر گہر ازدہاں فردریخت
-
تخت گہر آسماں برانداخت
-
راز زمیں وآسماں برافگند
-
مجلس بدوگلستاں بر افروز
-
یک اہل دل ازجہاں ندیدم
-
از عشوۂ آسماں مرا بس
-
اے دل بنواے جان چہ باشے
-
عرش گرہ کمان کشاید
-
بی حکم تو آسماں نجنبد
-
سندان بسنان چناں شگافد
-
چتر ظفرت نہاں بینام
-
در مدح امام الشارع وصدر الدین ابو الفاخر رحمہ اللہ علیہ گوید
-
آن نہ رویست آنکہ آشوب جہا نست آنچناں
-
یارب اندر چشم خویز ترش چہ خوابست آنہمہ
-
سرکشان ازعشق تو درخاک وخوں دامن کشند
-
دیدہ خوں افشاں ولب آتش نشانست زاغمت
-
ترکتاز غمزۂ تو غارت ازجان در گرفت
-
خاک پایت دید ہاراروشنائی میدہد
-
حکم صد سالہ توان دیدن زیک تقویم او
-
کلک اوقصر مکارم می طراز دہر زماں
-
در مدح ملک انور مختار الدین وزیر فرہ گوید
-
دوستی کو تابجان در بستمے
-
یوسف ولہا پدیدار آمدہ است
-
پیش درگاہش میاں بست آسماں
-
روشناس زان حکم کاول کردہ اند
-
کلک اور خسار ملک آراے باد
-
سر چو آہ عاشقاں بر کرد صبح
-
جام چون گل عطر جان آمیختہ
-
شاہد روز از نہاں آمد برون
-
تیغ خورشید ازجہاں پوشیدہ اند
-
ساقیا دریا کشان آخر کجاست
-
خیل دی ماہی نہاں کرد آفتاب
-
عدلش ارمہدی نشان برخاستے
-
حیدر آتش سنان آمد برزم
-
لشکر غرمش جہاں خواہد کشاد
-
شاہ اسکندر مکان بادازظفر
-
بکوی عاشقی شرط مست راہ عقل نارفتن
-
ترجیع بند شروع در نعت رسالت پناہ ﷺ در آخر مدح امام نصر الدین شاہ گوید
-
دلا ازجان وجاں تاکی یکی جو یاے جاناں شو
-
اگر پاے طلب داری قدم ورنہ کہ راہ نیک
-
شہنشاہی کہ درع شرع ہم بالاے او آمد
-
مبارک حضرتا ایام در ظل تو آساید
-
ابو اسحاق ابراہیم کا ندر جنب انعامش
-
در مدح خاقان اعظم جلال الدین شاہ اختسان گوید
-
جام زمی دو قلہ کن خاس براے صبح دم
-
رطل کشان صبح رانزل ونوای تازہ بین
-
بررہ قول کاسہ گر کوس نوای نوزند
-
جام وتنورہ بین بہم باغ وسرای زند گے
-
اے بہزار جان دلم مست وفاے رویتو
-
اہل نماند برزمیں اینت بلاے آسمان
-
نیست بپاے چوں منی راہ ہواے چون توئے
-
تاجوری جہاں چوجم تخت خداے مملکت
-
چون شہ پیل تن کشد تیغ براے معرکہ
-
عرش نگر بجاے تخت آمدہ پاے شاہ را
-
باد مثال شاہ را حکم قضاے ایزدی
-
خندۂ سر بہرزد دم صبح
-
در مدح شاہ جلال الدین مظفر الدین والدنیا شاہ اختسان
-
برقع صبح چوں بر اندازند
-
ساقیا توبہ راقلم در کش
-
ترک من کافتاب ہندوی تست
-
لعلت ازخندہ کان ہمی ریزد
-
زخم ہجرت میان جاں بگست
-
جو بجو جور دلستاں برگیر
-
جوش سرکشی زسر برگش
-
دل بگرد زمانہ مے نرسد
-
روضۂ آتشیں پلارک تست
-
عدل اوزہرۂ ستم بشگافت
-
چوں تو گردوں سریرنتوان یافت
-
در کمال تو چشم بد مرساد
-
در مدح سلطان اعظم جلال الدین والدنیا ابوالمظفر شروان شاہ اختسان گوید
-
برقع زر نگار بندد صبح
-
مرغ خوش میزند نواے صبوح
-
عاشقان جانفشاں کنند ہمہ
-
خاصگان جہدآن کنید امروز
-
داد عمر از زمانہ بستانیم
-
ناامیدان غصہ خور مائیم
-
عشقت آتش زجان برانگیزد
-
آفتاب ازوبال جست آخر
-
عرشیان شایۂ خقش دانند
-
شاہ انجم غلام اوزیبد
-
گرنہ در یاست گو ہر تغیش
-
وصف خلقش بجان در آویزد
-
نقش تجتش بر آسمان بستند
-
ازحقش ظل حق خطاب رساد
-
چوکشت عافیتم خوشہ در گلوآورد
-
در نعت نبیﷺ صاحب صدق وسدا د درحکمۃ وموعظت ۔۔۔۔
-
سریر فقر تراسرکشد بتاج رضا
-
اے پنج توبہ کوفتہ دردار ملک لا
-
طفلی ہنوز بستہ بگہوارۂ فنا
-
ازنکو ہش حال خویش ومذمت نفس وحساد گوید
-
ضمان دار سلامت شددل من
-
راحت ازراہ دل چناں برخاست
-
غصہ بر ہردلی کہ کارکند
-
ہرزمان زین سبز گلشن رخت بیرون بیرم
-
دربیان خلل خویش ومذمت نفس ونکوہش حساد گوید
-
من کیم باری کہ گویم زافرنیش برترم
-
ہیں کز جہاں علامت انصاف شد نہان
-
قلم بخت من شکستہ سرست
-
فی الغرلت والحکمۃ والفقر گوید
-
حضرت سر معلا دیدہ ام
-
در مدح شاہ وبانوی عصمت پناہ میگوید
-
دل روی مرا دازان ندیدست
-
ایضا در مدح شاہ اختسان
-
اے پردۂ معظم بانوی روزگار
-
ایضا در صفت بانوی سلطان
-
دین پردہ کا سماں جلال آستاں اوست
-
ہمدریں معنی و ہمدریں وزن میگوید
-
مراز ہاتف ہمت رسد بگوش خطاب
-
در مدح صاحب حق و یقین اوعلی وادنی ازقران وقرین نظام الملک وزیر رضی الدین گوید
-
صبح زمشرق چوکر دبیرق ہوا شکار
-
در توصیف ومدح شاہ خلایق پناہ خود گوید
-
بہر صبوح از درم مست در آمدنگار
-
ہم در توصیف و مدغ وزیر اعظم گوید
-
کرد خزاں تاختن برصف خیل بہار
-
اے نائب عیسی از دو مرجان
-
در مدح اجلۂ غضلاے کرام دین مبین عبد الغفار موفق الدین گوید
-
اکنون کہ کشاد گل گریبان
-
یعوقب دلم ندیم احزاں
-
فلک کجر وترست ازخط ترسا
-
در مدح فقر گوید مشتملیر شرح شکایت قید وحبس وافتر وحقیقی کردن مخلص
-
در مدح ناصر الدین صاحب تاج ونگیں زیبایش عزوتمکیں گویا
-
درپن دامگاہ ارچہ ہمدم ارم
-
نام زد حسن توشد آسماں
-
ایضا در مدح شاہ اخمشاد گوید
-
ایضا در مدح شاہ موصوف بہمیں وزن وبحر
-
ازہمہ عالم شدہ ام برکران
-
شاعر ساجر منم اندر جہاں
-
بطریق تفاخر خود ناراستی زمانہ وکم بودن مردمان یگانہ گوید
-
دریں منزل اہل وفاے نیانے
-
عاقبت رانشان نمی یا بم
-
نیست اقلیم سخن را بہتر ازمن بادشا
-
غصہ بند ونفس افغاں چکنم
-
دربیان شکایت انباے زمان و زمانہ
-
زین پیش آبروی نہ ریزم براے نان
-
سنت عشاق چسیت برگ عدم ساختن
-
ناگزران دل ست نوبت غم داشتن
-
الہ فی الغرلۃ والقناعۃ الفقر والحکمۃ
-
در ساحت زمانہ زراحت نشان مخواہ
-
ایضا فی الحکمۃ والشکایت الدہر وریاست الحال
-
بفلک لقمہ درند وختہ اند
-
کژ خاطرا ن کہ عین خطا شد خطاب شان
-
ایضا فی معائنۃ الاخوان وشکایت الاقران
-
مشت خسیس ریزہ کہ اہل سخن نسیند
-
مارادلیست زلہ خور خوان صبحگاہ
-
قصیدہ فی الاشباہ والریاستہ الحال
-
قصیدہ در صفت خاک شریف کند کہ از سر بالین رسول ﷺ
-
صبح دارم کا فتانی درنہاں آوردہ دم
-
صبح ازحمایل فلک آہیخت خنجرش
-
سرحد بادیہ است رواں پاش بر سرش
-
اینک مواقف عرفات ست بنگرش
-
من صیدانگہ کعبہ جانہاست منظرش
-
رخسار صبح رامگر ازبرقع نورش
-
ایضا قصیدہ نے التزام العنید فی کل بیت
-
آمد دواسپہ عید وخزاں شد علم برش
-
عبد ست فتنہ زار ہلال معنبرش
-
قصیدہ در مدح سلاطین کہ صاحب دیوان علیہ الرحمہ
-
صبح ہزار عید وجودست جو ہرش
-
شاہد سر مست من صبح در آمد زخواب
-
جبہہ زریں نمود طرۂ صبح ازنقاب
-
فی مدح الملک العام العادل جلال الدین الدنیا وانشا منو چہر گوید والتزام
-
صبح دمان دوش خضر بردرم آمد شتاب
-
دوش بروں شدزدلو یوست زریں نقاب
-
چشمۂ خضر سازلب ازلب جام گوہری
-
ناگرزان دل توئی کزطرب آشنا ترے
-
دوش کہ صبح چاک زد صدرۂ چرخ عنبرے
-
موکب شاہ اختران رفت بکاخ مشترے
-
در آب گوں قفس بیں طاؤس آتشیں پر
-
اے کعبۂ جہاں گردوی زمزم رسن در
-
صحن ارم ندیدی درباغ شاہ نبگر
-
اے عندلیب جانہا طاؤس بستہ زیور
-
مہدی صفت شہنشہ امت پناہ داور
-
نہ مرفداے فرزند ازخون حیض باشد
-
فی مدح خاقان الاعظم شاہ اختشان منوچہر بصنعت دی المطلع
-
درکام صبح ازناف شب مشکست عمدی ریختہ
-
اے تیر باران غمت خون دل ماربختہ
-
بازازتف زریں صدف شد آب در یاریختہ
-
صبح خیزاں کاستین برآسماں افشاندہ اند
-
فی مدح جلال الدین اختسان بن منوچھر بہ صنعت المطالع گوید
-
کو بتی کز عشق آن یک شہر جان افشاندہ اند
-
تاغباراز چتر شاہ اختران افشاندہ اند
-
ایضا فی المدح نصرۃ الدین قزل ارسلان ذی المطالع گوید
-
صبح خیزاں کزدوعالم خلوت تر ساختند
-
دوش چوں خورشید رامصرع خاور ساختند
-
طرہ منشان کز ہلالت عید جان برساختند
-
مرغ شداندر سماع رقص کنان صبح دم
-
فی المدح السلاطین والملوک والصدور وانورے را فی مدح شرو انشاہ
-
اے لب وزلفیں تو مہرۂ و افعی بہم
-
گر نہ شب ازعین عید ساخت طلسمے بخم
-
در مدح ملک الملوک سیف الدین موصلی وادای دربند گوید
-
شہ اختران زان زرافشان نماید
-
در مدح سلطان زمان جلال الدین عدالت نبیان
-
می ومشکست کہ باصبح بر آمیختہ
-
دوش برگر دوں رنگ دگر آمیختہ اند
-
در مدح خاقان الاعظم فخرالدین منوچہر وصفت ذی المطاع
-
نطع بگستر دعشق پاے فرد کوب آہاں
-
اے لب وخالت بہ طوطی وہندوستان
-
تانفحات ربیع صور دمیدازجہاں
-
عالم جان خاص تست توبہ فروکوب ہیں
-
غارت دل میکنی شرط وفا نیست این
-
ایضا در مدح جلال الدین اختسان بصنعت ذی المطالع
-
عیدست پیش از صبح دم مژدہ بخمار آمدہ
-
اے بادل سودائیاں عشق ترا کار آمدہ
-
مہرست بازرین صدف خرچنگ راہا آمدہ
-
دورفلک دہ جام را از نور عذرا داشتہ
-
فی المدح خاقان الاعظم فخرالدین بصنعت ذی المطالع
-
ای دردل سودائیاں ازغمزہ غوغا داشتہ
-
این آتشیں کاسہ نگر دولاب مینا داشتہ
-
بدل درخواص وفامیگر یزم
-
ایضا باتمکین در مدح شاہ فخرالدین بصنعت ذی المطالع
-
چوں صبح دم عید کند نافہ کشائی
-
جان میشکست سازم اگر پیش من آئے
-
درمدح مظفر الدین ارسلان گوید بصنعت ذی المطالع
-
صبح چون زلف شب براندازد
-
دل بسوداے تو سراندازد
-
در مدح اسعید ان نوشتہ شدہ ودریں قصیدہ دوہزار دینار صلہ یافت
-
رخسار صبح پردہ بعمدار برافگند
-
نوروز برقع از رخ زیبا برافگند
-
چہ سبب سوے خراسان شدنم نگذارند
-
بخراسان شوم انشاء اللہ
-
صدری کہ قدرکان شکند گو ہر سخاش
-
درمدح ملک الردشان شمس الدین محمود بن علی گوید
-
در مدح شمس الدین شاہ بصنعت ذی المطالع می گوید
-
سلسلہ ابر گشت زلف زرہ سان او
-
عشق نہیں گوہر یست گوہردل کان او
-
لشکر غم ران کشاد آمددرواں او
-
دہر سیہ کاسہ ایست ماہمہ مہمان او
-
در مواعظ ومدح بعض ملوک وامرا
-
الصبوح الصبوح کا مدکا
-
دید باناں ایں کبود حصار
-
نج نج ای بخت خہ خہ ای دلدار
-
مگر بساحت گیتی نماید بوی وفا
-
امام افضل الدین درجواب او ایں قصائد فرستاد
-
الامان اے دل کہ وحشت رحمت آردا لامان
-
صفتی ست حسن اور اکہ بوہم درنیاید
-
صبح ست کمانکش اختران را
-
ای رای تو صیقل اخترانرا
-
درمدح صدر جہاں شیخ الشیوخ اسلام ناصرالدین ابراہیم گوید
-
عشق بیفشر دپابرنمط کبریا
-
اے صفت زلف تو غارت ایمان ما
-
نافہ آہوشدہ ناف زمیں ازصبا
-
داد مراروزگار مالش دست جفا
-
ازان قبل کہ سر عالم بقا دارم
-
بطریق پند ومواعظ بہ نفس خود گوید
-
ملک الکلام خاقانی ایں قصیدہ را در جواب اوفرستاد
-
گنج فضائل افضل شادی شناش
-
تمہید در توصیف ہمقران وہم شکایت زمان وعدم تاسف بران
-
ہاں اے دل عبرت ہیں ازدیدہ نظر کرہاں
-
ہر صبح کہ نوجہاں بہ بینم
-
در مدح اتابک الاعظم مظفرالدین قزل ارسلان گوید
-
ہیں کہ مبیدان حسن رخش در افگند یار
-
خامۂ مانی ست طبع چہرہ کشای بہار
-
نکہت حور است باصفاے صفاہاں
-
درمعذرت ورفع تہمت خویشتن ازشہر صفا ہان بسوی انباے زمان نوشتہ
-
در مدح ووصف بہاء الدین محمد گوید ذی المطالع
-
طفلی وطفیل تست آدم
-
با آنکہ بموی مانم از غم
-
اے شحنۂ شش جہات عالم
-
بانوی تاجدار مراطوق دارکرد
-
رہ روم مقصد امکان نجرا سان مابم
-
در دح خراسان ومقصد یافتن حسب خاطر وموافق جان ناتواں
-
روزم فرشد از غم ہم غم خوری ندارم
-
اے باغ جان کہ بہ زیست نو بری ندارم
-
زعدل شاہ کہ زد پنج نوبہ در آفاق
-
اے دل زدام گلخن تن در گز شتنی ست
-
در بند چار آخر سنگین چہ ماندہ
-
اے خاصگان خروش سحر گہ بر آورید
-
کو آن سپ کشیدن وتوران شکشتنش
-
شاہا سریر وتاج کیان حون گزاشتے
-
نارو شنا چراغ ہنر کز تو بازماند
-
اے روز رفتگان جگر شب فرودرید
-
گیتی زدست نوحہ بپاے اندرآمدہ
-
اے گوہر ازصفاے تو دریا گریستہ
-
دورنہ چرخ ناز مودہ ہنوز
-
روز فریاد نیست دم مزنید
-
اے بصورت ندیم خاک شدہ
-
بس سفالین لب وخاکین رخ وسنگین جانم
-
در صفت شراب خام وگلیں جام وبیان حسب المرام
-
چون رایت صبح شد درافشاں
-
اے درعجم سلالہ اصل کیان شدہ
-
آن مصر مملکت کہ تو دیدی خراب شد
-
آن پیر ماکہ خضر بقائیست خضر نام
-
در مدح مرشد رہنما می گوید
-
تادور محنت دریں تنگناے خاک
-
در ماتم محمد یحیٰگوید ودریں اندوہ والم بنہایت تفکر وغم
-
اے قبلۂ جان کجات جو یم
-
خرمی در جو ہر عالم نخواہی یافتن
-
گرفقدر شورش دل چشم من بگریستی
-
راہ نفسم بستہ شداز آہ جگر تاب
-
جان سگ دارم بسختی ورنہ سگ جان بودمے
-
برسرشہ رہ عجزیم کمر بربندیم
-
دارم آن درد کہ عیسیش بسرمی نرسد
-
مشکل حال چناں نیست کہ سربار کنم
-
پاے تابوت تو چوں تیغ بزردرگیرم
-
در فراق توازین سوختہ تر باد پدر
-
ہمدرین وزن گوید بطریق مرثیہ
-
دل نوازی من بیمار شمائد ہمہ
-
سہ تابوت مراباز کشائید ہمہ
-
صبح گاہی سر خوناب جگر بکشائید
-
بیان حوادث انگیزی درینخانہ بی بقا ومبتلا بودن بمکارۂ جاں فرسا
-
اے نہان داشتگان موی زسر بکشائید
-
حاصل عمر چہ دارید خبر باز دہید
-
بیان حالت بیماری فرزند جگر بند خود دردمندی وغمناکی کند
-
کود کی کاندہ گسارم بودوبس
-
بیذقی مدح شاہ میگوید
-
دل زراحت نشان نخواہد داد
-
بی باغ رخت جہان مینام
-
بس وفا پر دردہ یاری داشتم
-
سرچہ سنجد کہ ہوش می بشود
-
ازہمہ عالم کران خواہم گزید
-
اے درحرمت نشان کعبہ
-
چشم بردیدۂ اہل منہید
-
نہ زدولت نظری خواہم داشت
-
آن مہ نوبیں کہ آفتاب برآورد
-
صبح چوکام قنینہ خندہ بر آبرورد
-
ازدوعالم دامن جان در کشم ہر صبحدم
-
آوازۂ رحیل شنیدم بصبح گاہ
-
صبح چون جیب آسمان بکشاد
-
آن دم کہ صبح بنیش من مال درکشاد
-
کو صبح کہ بارشب کشیدم
-
انصاف در جبلت عالم نیا مدہ است
-
بوی وفاز گلبن عالم نیافت کس
-
از دہر غدر پیشہ وفاے نیافتم
-
ای دروچرخ کاربسامان نیافتم
-
روی گریزنیست کہ گردن وکمان کش است
-
بابخت در عتابم باروزگار ہم
-
درسایۂ شب شکست روزم
-
بیان ترگی بخت نافرجام وکم زری گرفتن طالع مہر فام
-
در سینہ نفس چنان شکستم
-
روی درکش زدہر دشمن روے
-
زان بخششی کہ بردوعالم شد
-
زین تنگناے وحشت گربازرستمے
-
تاجہانست ازجہان اہل وفائے برنخاست
-
در جہان کس نیست تو اندوہ جان کس مخور
-
غم بنسیاد آب وگل چہ خورے
-
عافیت کس نشان دہدندھد
-
روز عمر درشب افتاد ست باز
-
زہرست مرا غذاے ہر روزہ
-
ازازل دگر گونی عالم دیددن دوم بخود ماندن ور ضا بخدا گزیدن
-
کارگیتی رانوای ماندہ نیست
-
اہل برروی زمین جستیم نیست
-
دیدہ ازکارجہان در بستہ
-
درین عہد از وفا بوی نماندست
-
زخاک پاشی در دست خون فروماندیم
-
روز دانش بہ ازین بایستے
-
راز دار مراز دست مدہ
-
دلارازت برون نتوان نہاد
-
دل ازگیتی وفا جوئی ندارد
-
زباغ عافیت بوئے ندارم
-
روز گارم زبیخ وبن برکند
-
دل جام جام زہر غمان ہر زمان کشد
-
راز دل من چوروزگار بر افگند
-
درداکہ دل نماند برونام درد ماند
-
عارضۂ تازہ بین کہ رخ بمن آورہ
-
ازتف ایام امان کس نیافت
-
زاتش اندیشہ جانم سوختہ است
-
ہرگز بباغ عہد گیاے وفانکرد
-
زخم زمانہ رادرمرہم پدید نیست
-
تادل من دل بقناعت نہاد
-
سر بعدم درنہ یاران طلب
-
خوے فلک بین کہ چہ ناپاک شد
-
برون ازجہان تکیہ جاری طلب کن
-
حصن جان ساز در جہان خلوت
-
ترا کعبۂ دل در دن تارومار
-
گر بعیار کسان ازہمہ کم کہتریم
-
اگر معزی وحافظ بروزگار منندے
-
چشم خونین ہمہ شب قامت غم پیمایم
-
شب کہ مثال مہ ذی الحجہ دید
-
ایام خط فتنہ بفرق جہان کشید
-
گرازغم خلاصی طلب کردمے
-
دلہاے ماقرار گہ درد کر دہ اند
-
گردیدہ یک اہل دیدہ بودے
-
تاچند بستہ زبان بریدہ چون ناے
-
اہل بایستی کہ جان افشاندمے
-
گربدل آزاد بودمی چہ غمستے
-
بخت بدرنگ من امروزگم است
-
درجہان ہیچ سینہ بی غم نیست
-
اے دل بسرموئے آزاد نخواہی شد
-
امروز جاہ ومال خسان دارند
-
اے چرخ لاجورد چنینن لوالعجب چرائے
-
چوں سوفیان صورت اور نیلگوں وطائے
-
مرا دانۂ دل آتش فتاد ست
-
خاند اہل رنگی کہ من داشتم
-
سوختم چون بوی برناید زمن
-
درکفم نیست انچہ میباید
-
ازہستی خود کہ خویش دارم
-
روز عمر آمد پیشین ای دریغ
-
دل درد زدہ است ازغم زنہار نگہدارش
-
درد فراق رابد کان طبیب عشق
-
دیر خبرداشتی کہ یار تو گم شد
-
ہر غم کہ زآسمان حشر کردست
-
ای خواجہ حساب عمر برگیر
-
چشمہ خون زدلم شیفتہ ترکس رانے
-
دست در افشان چوری تیغ در سان آورد
-
سفر کعبہ رسانید بہ بغداد مراد
-
پاکا ملکا قد فلک را
-
ای شفیع صد ہزارات چوخاقانی بحشر
-
چو آسمان ورق عہد مقتفی بنوشت
-
سلاطین نشاناخلیفہ پناہا
-
عجب آنکہ خون رزی داز زخم تیغت
-
قطب سپہر صولت یعنی رکاب شاہ
-
حسرو اخاقانی عذراسخن ہندوی تست
-
شاہا معظما ملک الشرف خسروا
-
آفاق زیر خاتم خوار زم شاہی ست
-
ای جہان داوریکہ دورانرا
-
اے مفتی فتوی غدرت ندہم
-
اے تاجدار خسر ومغرب کہ شاہ چرخ
-
اعظم شہ درتویکی ہست قبلہ
-
بہشت صدراتادوتل تو درد ریست
-
صاحبا نوبنوتحیت من
-
سلام گو کہ رساند بہ پہلوان جہان
-
اے کہ مردم زتبت خلقت
-
ابر دستار بحر جودمرا
-
زہی عقد فرہنگیا نہ مساز
-
درعجم کیست کو چوطفل عرب
-
میر کشور کشاے رکن الدین
-
چون یوسف سپہر چہارم زچاہ دے
-
یا ایہا العزیز نجوان درسجود شکر
-
بدار ملک جہان بر مجاہد آئین ست
-
دوش آن زمان کہ چشمہ زرآب آسمان
-
گفتم ای دل بہر دربان حلال
-
رای اقضی القضات اگر خواہد
-
اقضی القضاۃ عم عبدالعزیز ست
-
خاقانی رامپرس کزغم
-
امام ملت چارم کہ آسمان ششم
-
دی فردوخفتہ بخت سوی اوبراندم
-
شاکرم از غزلتی کہ فاقہ قصرست
-
بیک دوزادن آبستنان مادر طبع
-
دوات من زبرون جدول دردن دریاست
-
ہمہ کارم زدورآسمانے
-
دولب خاقانیا زخم فلک راست
-
چون زمان عہد سنائی در نوشت
-
بتعریض گفتی کہ خاقانیا
-
شاعر مغلق منم خوان معانی مراست
-
خاقانی بلند سخن درجہان منم
-
خاقانیا مسیح دمازین خراس دہر
-
خدای داند معنی میان نطقہ نہادن
-
مان کشادن تیر وکمان کشیدن چرخ
-
دوست دشمن گشت ودشمن ودست شد خاقانیا
-
خاقانیا زنان طلبی آب رخ مریز
-
منکہ خاقانیم آزاد دلم
-
درغزلت گزید خاقانے
-
جدل فلسفی ست خاقانے
-
دی شبانگہ بغلط سوی لب دجلہ شدہ
-
ازبدن نیک ترس خاقانی
-
خاقانیا بتقویت دوست دل مبند
-
خاقانیا زدل سبکی سرگران مباش
-
خاقانیا بدولت ایام دل مبند
-
اے پیر زخاقانی اگر پند پذیرے
-
خاقانیا بسائل اگر یکدرم دہے
-
خاقانیا بجاہ مشوہ غرہ غمزوار
-
ہمچنیں فردباش خاقانے
-
نوری گفت مرادر عرفات
-
بترس از بد خلق خاقانیا
-
من کہ خاقایم عزیز جہان
-
ہمہ در گاہ خسروان دریاست
-
نسب از علم گیر خاقانے
-
من کہ خاقانیم نمودارے
-
از زمانہ مثال خاقانے
-
ازعزیزان سوال دل کردم
-
خاقانیا نجات مبین وشفا مبین
-
زرہ نمون بدی نیک پرس خاقانی
-
فضل درد سرست خاقانی
-
گنج عمری داشتی خاقانیا
-
مبرای خواجہ آب خاقانی
-
اندرین ہفت دہشت نہ صدیق
-
منکہ خاقانیم بمنت شاہ
-
برد بیرون مراز ظلمت شک
-
گر بشر دانم اہل دل می ماند
-
رویت ببری معزے
-
من کہ خاقانیٔ جفائے وطن
-
براہل کرم لرزخاقانیا
-
دی جدل بامعطے کردم
-
گر کہاں میرشد ند خاقانی
-
گنجہابردل خاقانی اگر عرض دہند
-
رباعی
-
تشنۂ دل بآب می نرسد
-
منتظری مازروزگار چہ خیزد
-
بس بس اے طالع خاقانی چند
-
مرد آن بود کہ از سردردی قدم رند
-
چو صبح ست اول وچون گل بآخر
-
آہ دردی کہ شبیخوان اجل
-
ازافق مملکت ارستارہ فروشد
-
چراغ کیان کشتہ شدکاتش من
-
خاقانیا عروس صفارابدست فقر
-
جمال صفاہان نظام دوم
-
درد ہر سیہ سپیدم افگند
-
رفت آنکہ فیلسوف جہان بود در جہان
-
کو آنکہ نقد اوبترازوی ہفت چرخ
-
بسر داشتم چون بلند آفتاب
-
پیش بیں دختر نوآمد من
-
زین خام قرطبان بدری دارم
-
رسید کار تھی مغربی سبکسارے
-
ای ملحک سقط چہ فرستی بشہر ما
-
اے ظلم تو محراب ملک یزیدیان
-
ای ریزۂ روزی تو بودہ
-
ایں غرغرچہ کہ چغد دہن ست
-
خاقانیا چر مژدہ دہی کزسوا د ملک
-
خوزی ازکوفہ بکوری زعجم
-
سیزدہ چیز نہاداست نبی
-
بفغاں آمد وز تغیش کفر
-
ای روی تو نوشگفتہ سوسن
-
شہری بفتنہ شد کہ فلانی ازان ماست
-
ازراز نامہ عشق تو جاناں خبرندارد
-
ای آفتاب سایۂ چتر سیاہ تو
-
دوش چواز گرد شب طرہ برافشاند بار
-
ای دربار امیدازتوشدہ تنگبار
-
غزل
-
حیدر کرار کو پایہ گہی کارزار
-
الطرب ای خاصگان خاصہ بہنگام صبح
-
شاہ فلک بین بصبح پردہ برانداختہ
-
آتش عیارہ آب آب عیارم ببرد
-
شقۂ چارم فلک نیز سپاہش سزد
-
داورروی زمین خواندش اکبون فلک
-
ہیبت اوکور رابند کمر در شکست
-
چوں تو جہان خسروی چشم جہان دیدہ نیست
-
شہر کشایا جہان بستۂ کام تو باد
-
غصہ آسماں خورم دم نزنم دریغ من
-
منم آن کزطرب غمین باشم
-
دردی کہ مراہست بمرہم نفر وشم
-
بجوی سلامت کس آبی نہ بیند
-
چونی عسکری ہمہ شکرست
-
از سر قدرہمہ تاج ورند
SETTINGS
TABLE OF CONTENTS
-
سرورق
-
دل من پیر تعلیم است ومن طفل زباندانش
-
ہر صبح سرز گلشن سو دابر آورم
-
ایضا فی النعت النبی
-
شب رواں چوں رخ صبح آینہ سیما بنیند
-
نثار اشک من ہر شب شکر ریزست پنہانے
-
قصیدہ
-
در پردۂ دل آمد دامن کشان خیالش
-
فی مدح سلطان الاعظم جلال الدین اختسان حین درع خدمۃ السلطان
-
خورشید کسری تاج بین ایوان نو پرداختہ
-
کوئے عشق آمد شد ومابرنتابد بیش ازین
-
درمدح خاقان الاعظم ابو المظفر جلال الدین شروانشاہ اختسان گوید
-
بردار زلفش از رخ تاجان تازہ بنیے
-
پیش کہ صبح بردرد شقہ چتر عنبری
-
فی مدح فخر الدین منو چہروخاقان الاعظم اختسان بصنعت ذی المطالع گوید
-
ماہ بماہ میکند شاہ فلک کد یورے
-
جام طرب کش کہ صبح کام بر آمد
-
قصیدہ در مدح ملک الاعظم اختسان شاہ
-
صبح خیزاں بیں قیادت در جہاں انگیختہ
-
ماہ نودیدی حمائل زاسماں انگیختہ
-
اے توئی کز غمزہ غو غادر جہاں انگیختہ
-
ایں قصیدۂ بدیہہ در مدح شروان منوچہر وصفت صیدگاہ وبند خاقانی
-
از سر زلف تو بوی سر بہر آمدبما
-
فی مدح خاقان الاکبر غیاث الدین بن محمود بن ملک شاہ گوید
-
مافتنہ بر تو ایم و توفتنہ بر آئسینہ
-
قحط وفاست درنبہ آخرالزماں
-
نعت حضرت رسالت پناہ ﷺ فی شکایت وفاء زمان گوید
-
ہر صبح پاے صبر بد امن در آورم
-
جوش صورت بروکن درصفت مرداں ورا
-
کار من بالا نمیگیر ودرین شیب بلا
-
زد نفس سر بہر صبح ملمع نقاب
-
رخش بہرا بتاخت بر سر صفر آفتاب
-
شب رواں از صبح صادق کعبۂ جاں دیدہ اند
-
تاخیال کعبہ نقش دیدۂ جان دیدہ اند
-
دست موقف رالباس از جوہر جان دیدہ اند
-
ایں قصیدہ در مدح کعبہ گوید ومخلص سید المرسلین محمد ﷺ تخت روضہ رسول
-
مقصد اینجاست نداے طلب اینجا شنوند
-
صبح خیزاں میں بصدر کعبہ مہماں آمدہ
-
ایں قصیدہ علیہ راتحفۃ الحرمین وتفاحتہ الثقلین خوانند پیش حضرت علیا کعبہ
-
الوداع اے کعبہ کا نیک وقت ہجراں اندہ
-
صبح دم چوں گلہ بنددآہ دود آساے من
-
ایں قصیدہ در زنداں درشکایت وشدائد ونعت محمد ﷺ گفتہ
-
در مدح ملک انور راے مختار گوید
-
دل صید زلف اوست نجوں درنکو ترست
-
دوش چو سلطان چرخ تاخت بمغرب عنان
-
ایضا در صفت و مدح ملک انور راصاحب مجد وعلا مختار نیکو کردار بزبان قلم دادہ
-
در مدح مجد الدین خلیل بطریق صلہ آن قطعۂ حشم بمدح شاہ اختسان گوید
-
الصبوح اے دل کہ جان خواہم فشاند
-
ترجیع بند در مدح سلطان الاعظم جلال الدنیا والدین شروان نور اللہ مرقدہ
-
جو بجوراازجہاں بنمود صبح
-
صبح خیزاں وام جاں در خواستند
-
راز مستان نہاں بیرون فتاد
-
پند آن پیر مغاں یاد آورید
-
کوس رادیدی فغاں برخاستہ
-
آن زلفست آنچناں آویختہ
-
نامرادی رابجان بربستہ ام
-
گر جہاں شاہ جہاں میخواندش
-
دست وشمشیرش چناں بینی بہم
-
رمحش از طوفاں نشاں خواہد نمود
-
زیر کان کا سرار جان دانستہ اند
-
شاہ مشرق کا مران ملک باد
-
خوش خوش بروے ساقیان لب گشت خنداں صبح را
-
ترک سلاحی پیش خوان تا حور برنوان آمدت
-
مجلس پری خانہ شمر بزم سلیمان بین درد
-
شرطی کز اول واشتی باعشق خوباں تازہ کن
-
تابرکنار دجلہ دوش آن آفت جان دیدہ ام
-
نی نی زخوبان فارغم در کار ایشان نیستم
-
گردوں علم برخوانمش انجم سپہ ران بینمش
-
اسید عدلش ملک راچوں عقل در جان پردرد
-
شاہ اولیں مہدیست خود ثانی سلیماں بادہم
-
برکوس نواے نوبردار بصبح اندر
-
نور از افق جامت دیدار نمود آنک
-
چوں صبح دم ازریحان گلزار پدید آید
-
می جام بلو رین راویدار ہمی پوشد
-
دل عاشق خاص آمد زاغیار نید بشید
-
عیارۂ آفاق ست ایں یار کہ من دارم
-
شاہی کہ خلایق رایتمارکشد عدلش
-
اے تازہ باعلامت آثار جہاندارے
-
فہرست مکارم بادا اخبار تو عالم را
-
در مدح سلطان مظفر الدین قزل ارسلان طال عمرہ گوید
-
لاف ازدم عاشقاں زند صبح
-
صبح آتش ازنہاں بر آورد
-
ساغر گہر ازدہاں فردریخت
-
تخت گہر آسماں برانداخت
-
راز زمیں وآسماں برافگند
-
مجلس بدوگلستاں بر افروز
-
یک اہل دل ازجہاں ندیدم
-
از عشوۂ آسماں مرا بس
-
اے دل بنواے جان چہ باشے
-
عرش گرہ کمان کشاید
-
بی حکم تو آسماں نجنبد
-
سندان بسنان چناں شگافد
-
چتر ظفرت نہاں بینام
-
در مدح امام الشارع وصدر الدین ابو الفاخر رحمہ اللہ علیہ گوید
-
آن نہ رویست آنکہ آشوب جہا نست آنچناں
-
یارب اندر چشم خویز ترش چہ خوابست آنہمہ
-
سرکشان ازعشق تو درخاک وخوں دامن کشند
-
دیدہ خوں افشاں ولب آتش نشانست زاغمت
-
ترکتاز غمزۂ تو غارت ازجان در گرفت
-
خاک پایت دید ہاراروشنائی میدہد
-
حکم صد سالہ توان دیدن زیک تقویم او
-
کلک اوقصر مکارم می طراز دہر زماں
-
در مدح ملک انور مختار الدین وزیر فرہ گوید
-
دوستی کو تابجان در بستمے
-
یوسف ولہا پدیدار آمدہ است
-
پیش درگاہش میاں بست آسماں
-
روشناس زان حکم کاول کردہ اند
-
کلک اور خسار ملک آراے باد
-
سر چو آہ عاشقاں بر کرد صبح
-
جام چون گل عطر جان آمیختہ
-
شاہد روز از نہاں آمد برون
-
تیغ خورشید ازجہاں پوشیدہ اند
-
ساقیا دریا کشان آخر کجاست
-
خیل دی ماہی نہاں کرد آفتاب
-
عدلش ارمہدی نشان برخاستے
-
حیدر آتش سنان آمد برزم
-
لشکر غرمش جہاں خواہد کشاد
-
شاہ اسکندر مکان بادازظفر
-
بکوی عاشقی شرط مست راہ عقل نارفتن
-
ترجیع بند شروع در نعت رسالت پناہ ﷺ در آخر مدح امام نصر الدین شاہ گوید
-
دلا ازجان وجاں تاکی یکی جو یاے جاناں شو
-
اگر پاے طلب داری قدم ورنہ کہ راہ نیک
-
شہنشاہی کہ درع شرع ہم بالاے او آمد
-
مبارک حضرتا ایام در ظل تو آساید
-
ابو اسحاق ابراہیم کا ندر جنب انعامش
-
در مدح خاقان اعظم جلال الدین شاہ اختسان گوید
-
جام زمی دو قلہ کن خاس براے صبح دم
-
رطل کشان صبح رانزل ونوای تازہ بین
-
بررہ قول کاسہ گر کوس نوای نوزند
-
جام وتنورہ بین بہم باغ وسرای زند گے
-
اے بہزار جان دلم مست وفاے رویتو
-
اہل نماند برزمیں اینت بلاے آسمان
-
نیست بپاے چوں منی راہ ہواے چون توئے
-
تاجوری جہاں چوجم تخت خداے مملکت
-
چون شہ پیل تن کشد تیغ براے معرکہ
-
عرش نگر بجاے تخت آمدہ پاے شاہ را
-
باد مثال شاہ را حکم قضاے ایزدی
-
خندۂ سر بہرزد دم صبح
-
در مدح شاہ جلال الدین مظفر الدین والدنیا شاہ اختسان
-
برقع صبح چوں بر اندازند
-
ساقیا توبہ راقلم در کش
-
ترک من کافتاب ہندوی تست
-
لعلت ازخندہ کان ہمی ریزد
-
زخم ہجرت میان جاں بگست
-
جو بجو جور دلستاں برگیر
-
جوش سرکشی زسر برگش
-
دل بگرد زمانہ مے نرسد
-
روضۂ آتشیں پلارک تست
-
عدل اوزہرۂ ستم بشگافت
-
چوں تو گردوں سریرنتوان یافت
-
در کمال تو چشم بد مرساد
-
در مدح سلطان اعظم جلال الدین والدنیا ابوالمظفر شروان شاہ اختسان گوید
-
برقع زر نگار بندد صبح
-
مرغ خوش میزند نواے صبوح
-
عاشقان جانفشاں کنند ہمہ
-
خاصگان جہدآن کنید امروز
-
داد عمر از زمانہ بستانیم
-
ناامیدان غصہ خور مائیم
-
عشقت آتش زجان برانگیزد
-
آفتاب ازوبال جست آخر
-
عرشیان شایۂ خقش دانند
-
شاہ انجم غلام اوزیبد
-
گرنہ در یاست گو ہر تغیش
-
وصف خلقش بجان در آویزد
-
نقش تجتش بر آسمان بستند
-
ازحقش ظل حق خطاب رساد
-
چوکشت عافیتم خوشہ در گلوآورد
-
در نعت نبیﷺ صاحب صدق وسدا د درحکمۃ وموعظت ۔۔۔۔
-
سریر فقر تراسرکشد بتاج رضا
-
اے پنج توبہ کوفتہ دردار ملک لا
-
طفلی ہنوز بستہ بگہوارۂ فنا
-
ازنکو ہش حال خویش ومذمت نفس وحساد گوید
-
ضمان دار سلامت شددل من
-
راحت ازراہ دل چناں برخاست
-
غصہ بر ہردلی کہ کارکند
-
ہرزمان زین سبز گلشن رخت بیرون بیرم
-
دربیان خلل خویش ومذمت نفس ونکوہش حساد گوید
-
من کیم باری کہ گویم زافرنیش برترم
-
ہیں کز جہاں علامت انصاف شد نہان
-
قلم بخت من شکستہ سرست
-
فی الغرلت والحکمۃ والفقر گوید
-
حضرت سر معلا دیدہ ام
-
در مدح شاہ وبانوی عصمت پناہ میگوید
-
دل روی مرا دازان ندیدست
-
ایضا در مدح شاہ اختسان
-
اے پردۂ معظم بانوی روزگار
-
ایضا در صفت بانوی سلطان
-
دین پردہ کا سماں جلال آستاں اوست
-
ہمدریں معنی و ہمدریں وزن میگوید
-
مراز ہاتف ہمت رسد بگوش خطاب
-
در مدح صاحب حق و یقین اوعلی وادنی ازقران وقرین نظام الملک وزیر رضی الدین گوید
-
صبح زمشرق چوکر دبیرق ہوا شکار
-
در توصیف ومدح شاہ خلایق پناہ خود گوید
-
بہر صبوح از درم مست در آمدنگار
-
ہم در توصیف و مدغ وزیر اعظم گوید
-
کرد خزاں تاختن برصف خیل بہار
-
اے نائب عیسی از دو مرجان
-
در مدح اجلۂ غضلاے کرام دین مبین عبد الغفار موفق الدین گوید
-
اکنون کہ کشاد گل گریبان
-
یعوقب دلم ندیم احزاں
-
فلک کجر وترست ازخط ترسا
-
در مدح فقر گوید مشتملیر شرح شکایت قید وحبس وافتر وحقیقی کردن مخلص
-
در مدح ناصر الدین صاحب تاج ونگیں زیبایش عزوتمکیں گویا
-
درپن دامگاہ ارچہ ہمدم ارم
-
نام زد حسن توشد آسماں
-
ایضا در مدح شاہ اخمشاد گوید
-
ایضا در مدح شاہ موصوف بہمیں وزن وبحر
-
ازہمہ عالم شدہ ام برکران
-
شاعر ساجر منم اندر جہاں
-
بطریق تفاخر خود ناراستی زمانہ وکم بودن مردمان یگانہ گوید
-
دریں منزل اہل وفاے نیانے
-
عاقبت رانشان نمی یا بم
-
نیست اقلیم سخن را بہتر ازمن بادشا
-
غصہ بند ونفس افغاں چکنم
-
دربیان شکایت انباے زمان و زمانہ
-
زین پیش آبروی نہ ریزم براے نان
-
سنت عشاق چسیت برگ عدم ساختن
-
ناگزران دل ست نوبت غم داشتن
-
الہ فی الغرلۃ والقناعۃ الفقر والحکمۃ
-
در ساحت زمانہ زراحت نشان مخواہ
-
ایضا فی الحکمۃ والشکایت الدہر وریاست الحال
-
بفلک لقمہ درند وختہ اند
-
کژ خاطرا ن کہ عین خطا شد خطاب شان
-
ایضا فی معائنۃ الاخوان وشکایت الاقران
-
مشت خسیس ریزہ کہ اہل سخن نسیند
-
مارادلیست زلہ خور خوان صبحگاہ
-
قصیدہ فی الاشباہ والریاستہ الحال
-
قصیدہ در صفت خاک شریف کند کہ از سر بالین رسول ﷺ
-
صبح دارم کا فتانی درنہاں آوردہ دم
-
صبح ازحمایل فلک آہیخت خنجرش
-
سرحد بادیہ است رواں پاش بر سرش
-
اینک مواقف عرفات ست بنگرش
-
من صیدانگہ کعبہ جانہاست منظرش
-
رخسار صبح رامگر ازبرقع نورش
-
ایضا قصیدہ نے التزام العنید فی کل بیت
-
آمد دواسپہ عید وخزاں شد علم برش
-
عبد ست فتنہ زار ہلال معنبرش
-
قصیدہ در مدح سلاطین کہ صاحب دیوان علیہ الرحمہ
-
صبح ہزار عید وجودست جو ہرش
-
شاہد سر مست من صبح در آمد زخواب
-
جبہہ زریں نمود طرۂ صبح ازنقاب
-
فی مدح الملک العام العادل جلال الدین الدنیا وانشا منو چہر گوید والتزام
-
صبح دمان دوش خضر بردرم آمد شتاب
-
دوش بروں شدزدلو یوست زریں نقاب
-
چشمۂ خضر سازلب ازلب جام گوہری
-
ناگرزان دل توئی کزطرب آشنا ترے
-
دوش کہ صبح چاک زد صدرۂ چرخ عنبرے
-
موکب شاہ اختران رفت بکاخ مشترے
-
در آب گوں قفس بیں طاؤس آتشیں پر
-
اے کعبۂ جہاں گردوی زمزم رسن در
-
صحن ارم ندیدی درباغ شاہ نبگر
-
اے عندلیب جانہا طاؤس بستہ زیور
-
مہدی صفت شہنشہ امت پناہ داور
-
نہ مرفداے فرزند ازخون حیض باشد
-
فی مدح خاقان الاعظم شاہ اختشان منوچہر بصنعت دی المطلع
-
درکام صبح ازناف شب مشکست عمدی ریختہ
-
اے تیر باران غمت خون دل ماربختہ
-
بازازتف زریں صدف شد آب در یاریختہ
-
صبح خیزاں کاستین برآسماں افشاندہ اند
-
فی مدح جلال الدین اختسان بن منوچھر بہ صنعت المطالع گوید
-
کو بتی کز عشق آن یک شہر جان افشاندہ اند
-
تاغباراز چتر شاہ اختران افشاندہ اند
-
ایضا فی المدح نصرۃ الدین قزل ارسلان ذی المطالع گوید
-
صبح خیزاں کزدوعالم خلوت تر ساختند
-
دوش چوں خورشید رامصرع خاور ساختند
-
طرہ منشان کز ہلالت عید جان برساختند
-
مرغ شداندر سماع رقص کنان صبح دم
-
فی المدح السلاطین والملوک والصدور وانورے را فی مدح شرو انشاہ
-
اے لب وزلفیں تو مہرۂ و افعی بہم
-
گر نہ شب ازعین عید ساخت طلسمے بخم
-
در مدح ملک الملوک سیف الدین موصلی وادای دربند گوید
-
شہ اختران زان زرافشان نماید
-
در مدح سلطان زمان جلال الدین عدالت نبیان
-
می ومشکست کہ باصبح بر آمیختہ
-
دوش برگر دوں رنگ دگر آمیختہ اند
-
در مدح خاقان الاعظم فخرالدین منوچہر وصفت ذی المطاع
-
نطع بگستر دعشق پاے فرد کوب آہاں
-
اے لب وخالت بہ طوطی وہندوستان
-
تانفحات ربیع صور دمیدازجہاں
-
عالم جان خاص تست توبہ فروکوب ہیں
-
غارت دل میکنی شرط وفا نیست این
-
ایضا در مدح جلال الدین اختسان بصنعت ذی المطالع
-
عیدست پیش از صبح دم مژدہ بخمار آمدہ
-
اے بادل سودائیاں عشق ترا کار آمدہ
-
مہرست بازرین صدف خرچنگ راہا آمدہ
-
دورفلک دہ جام را از نور عذرا داشتہ
-
فی المدح خاقان الاعظم فخرالدین بصنعت ذی المطالع
-
ای دردل سودائیاں ازغمزہ غوغا داشتہ
-
این آتشیں کاسہ نگر دولاب مینا داشتہ
-
بدل درخواص وفامیگر یزم
-
ایضا باتمکین در مدح شاہ فخرالدین بصنعت ذی المطالع
-
چوں صبح دم عید کند نافہ کشائی
-
جان میشکست سازم اگر پیش من آئے
-
درمدح مظفر الدین ارسلان گوید بصنعت ذی المطالع
-
صبح چون زلف شب براندازد
-
دل بسوداے تو سراندازد
-
در مدح اسعید ان نوشتہ شدہ ودریں قصیدہ دوہزار دینار صلہ یافت
-
رخسار صبح پردہ بعمدار برافگند
-
نوروز برقع از رخ زیبا برافگند
-
چہ سبب سوے خراسان شدنم نگذارند
-
بخراسان شوم انشاء اللہ
-
صدری کہ قدرکان شکند گو ہر سخاش
-
درمدح ملک الردشان شمس الدین محمود بن علی گوید
-
در مدح شمس الدین شاہ بصنعت ذی المطالع می گوید
-
سلسلہ ابر گشت زلف زرہ سان او
-
عشق نہیں گوہر یست گوہردل کان او
-
لشکر غم ران کشاد آمددرواں او
-
دہر سیہ کاسہ ایست ماہمہ مہمان او
-
در مواعظ ومدح بعض ملوک وامرا
-
الصبوح الصبوح کا مدکا
-
دید باناں ایں کبود حصار
-
نج نج ای بخت خہ خہ ای دلدار
-
مگر بساحت گیتی نماید بوی وفا
-
امام افضل الدین درجواب او ایں قصائد فرستاد
-
الامان اے دل کہ وحشت رحمت آردا لامان
-
صفتی ست حسن اور اکہ بوہم درنیاید
-
صبح ست کمانکش اختران را
-
ای رای تو صیقل اخترانرا
-
درمدح صدر جہاں شیخ الشیوخ اسلام ناصرالدین ابراہیم گوید
-
عشق بیفشر دپابرنمط کبریا
-
اے صفت زلف تو غارت ایمان ما
-
نافہ آہوشدہ ناف زمیں ازصبا
-
داد مراروزگار مالش دست جفا
-
ازان قبل کہ سر عالم بقا دارم
-
بطریق پند ومواعظ بہ نفس خود گوید
-
ملک الکلام خاقانی ایں قصیدہ را در جواب اوفرستاد
-
گنج فضائل افضل شادی شناش
-
تمہید در توصیف ہمقران وہم شکایت زمان وعدم تاسف بران
-
ہاں اے دل عبرت ہیں ازدیدہ نظر کرہاں
-
ہر صبح کہ نوجہاں بہ بینم
-
در مدح اتابک الاعظم مظفرالدین قزل ارسلان گوید
-
ہیں کہ مبیدان حسن رخش در افگند یار
-
خامۂ مانی ست طبع چہرہ کشای بہار
-
نکہت حور است باصفاے صفاہاں
-
درمعذرت ورفع تہمت خویشتن ازشہر صفا ہان بسوی انباے زمان نوشتہ
-
در مدح ووصف بہاء الدین محمد گوید ذی المطالع
-
طفلی وطفیل تست آدم
-
با آنکہ بموی مانم از غم
-
اے شحنۂ شش جہات عالم
-
بانوی تاجدار مراطوق دارکرد
-
رہ روم مقصد امکان نجرا سان مابم
-
در دح خراسان ومقصد یافتن حسب خاطر وموافق جان ناتواں
-
روزم فرشد از غم ہم غم خوری ندارم
-
اے باغ جان کہ بہ زیست نو بری ندارم
-
زعدل شاہ کہ زد پنج نوبہ در آفاق
-
اے دل زدام گلخن تن در گز شتنی ست
-
در بند چار آخر سنگین چہ ماندہ
-
اے خاصگان خروش سحر گہ بر آورید
-
کو آن سپ کشیدن وتوران شکشتنش
-
شاہا سریر وتاج کیان حون گزاشتے
-
نارو شنا چراغ ہنر کز تو بازماند
-
اے روز رفتگان جگر شب فرودرید
-
گیتی زدست نوحہ بپاے اندرآمدہ
-
اے گوہر ازصفاے تو دریا گریستہ
-
دورنہ چرخ ناز مودہ ہنوز
-
روز فریاد نیست دم مزنید
-
اے بصورت ندیم خاک شدہ
-
بس سفالین لب وخاکین رخ وسنگین جانم
-
در صفت شراب خام وگلیں جام وبیان حسب المرام
-
چون رایت صبح شد درافشاں
-
اے درعجم سلالہ اصل کیان شدہ
-
آن مصر مملکت کہ تو دیدی خراب شد
-
آن پیر ماکہ خضر بقائیست خضر نام
-
در مدح مرشد رہنما می گوید
-
تادور محنت دریں تنگناے خاک
-
در ماتم محمد یحیٰگوید ودریں اندوہ والم بنہایت تفکر وغم
-
اے قبلۂ جان کجات جو یم
-
خرمی در جو ہر عالم نخواہی یافتن
-
گرفقدر شورش دل چشم من بگریستی
-
راہ نفسم بستہ شداز آہ جگر تاب
-
جان سگ دارم بسختی ورنہ سگ جان بودمے
-
برسرشہ رہ عجزیم کمر بربندیم
-
دارم آن درد کہ عیسیش بسرمی نرسد
-
مشکل حال چناں نیست کہ سربار کنم
-
پاے تابوت تو چوں تیغ بزردرگیرم
-
در فراق توازین سوختہ تر باد پدر
-
ہمدرین وزن گوید بطریق مرثیہ
-
دل نوازی من بیمار شمائد ہمہ
-
سہ تابوت مراباز کشائید ہمہ
-
صبح گاہی سر خوناب جگر بکشائید
-
بیان حوادث انگیزی درینخانہ بی بقا ومبتلا بودن بمکارۂ جاں فرسا
-
اے نہان داشتگان موی زسر بکشائید
-
حاصل عمر چہ دارید خبر باز دہید
-
بیان حالت بیماری فرزند جگر بند خود دردمندی وغمناکی کند
-
کود کی کاندہ گسارم بودوبس
-
بیذقی مدح شاہ میگوید
-
دل زراحت نشان نخواہد داد
-
بی باغ رخت جہان مینام
-
بس وفا پر دردہ یاری داشتم
-
سرچہ سنجد کہ ہوش می بشود
-
ازہمہ عالم کران خواہم گزید
-
اے درحرمت نشان کعبہ
-
چشم بردیدۂ اہل منہید
-
نہ زدولت نظری خواہم داشت
-
آن مہ نوبیں کہ آفتاب برآورد
-
صبح چوکام قنینہ خندہ بر آبرورد
-
ازدوعالم دامن جان در کشم ہر صبحدم
-
آوازۂ رحیل شنیدم بصبح گاہ
-
صبح چون جیب آسمان بکشاد
-
آن دم کہ صبح بنیش من مال درکشاد
-
کو صبح کہ بارشب کشیدم
-
انصاف در جبلت عالم نیا مدہ است
-
بوی وفاز گلبن عالم نیافت کس
-
از دہر غدر پیشہ وفاے نیافتم
-
ای دروچرخ کاربسامان نیافتم
-
روی گریزنیست کہ گردن وکمان کش است
-
بابخت در عتابم باروزگار ہم
-
درسایۂ شب شکست روزم
-
بیان ترگی بخت نافرجام وکم زری گرفتن طالع مہر فام
-
در سینہ نفس چنان شکستم
-
روی درکش زدہر دشمن روے
-
زان بخششی کہ بردوعالم شد
-
زین تنگناے وحشت گربازرستمے
-
تاجہانست ازجہان اہل وفائے برنخاست
-
در جہان کس نیست تو اندوہ جان کس مخور
-
غم بنسیاد آب وگل چہ خورے
-
عافیت کس نشان دہدندھد
-
روز عمر درشب افتاد ست باز
-
زہرست مرا غذاے ہر روزہ
-
ازازل دگر گونی عالم دیددن دوم بخود ماندن ور ضا بخدا گزیدن
-
کارگیتی رانوای ماندہ نیست
-
اہل برروی زمین جستیم نیست
-
دیدہ ازکارجہان در بستہ
-
درین عہد از وفا بوی نماندست
-
زخاک پاشی در دست خون فروماندیم
-
روز دانش بہ ازین بایستے
-
راز دار مراز دست مدہ
-
دلارازت برون نتوان نہاد
-
دل ازگیتی وفا جوئی ندارد
-
زباغ عافیت بوئے ندارم
-
روز گارم زبیخ وبن برکند
-
دل جام جام زہر غمان ہر زمان کشد
-
راز دل من چوروزگار بر افگند
-
درداکہ دل نماند برونام درد ماند
-
عارضۂ تازہ بین کہ رخ بمن آورہ
-
ازتف ایام امان کس نیافت
-
زاتش اندیشہ جانم سوختہ است
-
ہرگز بباغ عہد گیاے وفانکرد
-
زخم زمانہ رادرمرہم پدید نیست
-
تادل من دل بقناعت نہاد
-
سر بعدم درنہ یاران طلب
-
خوے فلک بین کہ چہ ناپاک شد
-
برون ازجہان تکیہ جاری طلب کن
-
حصن جان ساز در جہان خلوت
-
ترا کعبۂ دل در دن تارومار
-
گر بعیار کسان ازہمہ کم کہتریم
-
اگر معزی وحافظ بروزگار منندے
-
چشم خونین ہمہ شب قامت غم پیمایم
-
شب کہ مثال مہ ذی الحجہ دید
-
ایام خط فتنہ بفرق جہان کشید
-
گرازغم خلاصی طلب کردمے
-
دلہاے ماقرار گہ درد کر دہ اند
-
گردیدہ یک اہل دیدہ بودے
-
تاچند بستہ زبان بریدہ چون ناے
-
اہل بایستی کہ جان افشاندمے
-
گربدل آزاد بودمی چہ غمستے
-
بخت بدرنگ من امروزگم است
-
درجہان ہیچ سینہ بی غم نیست
-
اے دل بسرموئے آزاد نخواہی شد
-
امروز جاہ ومال خسان دارند
-
اے چرخ لاجورد چنینن لوالعجب چرائے
-
چوں سوفیان صورت اور نیلگوں وطائے
-
مرا دانۂ دل آتش فتاد ست
-
خاند اہل رنگی کہ من داشتم
-
سوختم چون بوی برناید زمن
-
درکفم نیست انچہ میباید
-
ازہستی خود کہ خویش دارم
-
روز عمر آمد پیشین ای دریغ
-
دل درد زدہ است ازغم زنہار نگہدارش
-
درد فراق رابد کان طبیب عشق
-
دیر خبرداشتی کہ یار تو گم شد
-
ہر غم کہ زآسمان حشر کردست
-
ای خواجہ حساب عمر برگیر
-
چشمہ خون زدلم شیفتہ ترکس رانے
-
دست در افشان چوری تیغ در سان آورد
-
سفر کعبہ رسانید بہ بغداد مراد
-
پاکا ملکا قد فلک را
-
ای شفیع صد ہزارات چوخاقانی بحشر
-
چو آسمان ورق عہد مقتفی بنوشت
-
سلاطین نشاناخلیفہ پناہا
-
عجب آنکہ خون رزی داز زخم تیغت
-
قطب سپہر صولت یعنی رکاب شاہ
-
حسرو اخاقانی عذراسخن ہندوی تست
-
شاہا معظما ملک الشرف خسروا
-
آفاق زیر خاتم خوار زم شاہی ست
-
ای جہان داوریکہ دورانرا
-
اے مفتی فتوی غدرت ندہم
-
اے تاجدار خسر ومغرب کہ شاہ چرخ
-
اعظم شہ درتویکی ہست قبلہ
-
بہشت صدراتادوتل تو درد ریست
-
صاحبا نوبنوتحیت من
-
سلام گو کہ رساند بہ پہلوان جہان
-
اے کہ مردم زتبت خلقت
-
ابر دستار بحر جودمرا
-
زہی عقد فرہنگیا نہ مساز
-
درعجم کیست کو چوطفل عرب
-
میر کشور کشاے رکن الدین
-
چون یوسف سپہر چہارم زچاہ دے
-
یا ایہا العزیز نجوان درسجود شکر
-
بدار ملک جہان بر مجاہد آئین ست
-
دوش آن زمان کہ چشمہ زرآب آسمان
-
گفتم ای دل بہر دربان حلال
-
رای اقضی القضات اگر خواہد
-
اقضی القضاۃ عم عبدالعزیز ست
-
خاقانی رامپرس کزغم
-
امام ملت چارم کہ آسمان ششم
-
دی فردوخفتہ بخت سوی اوبراندم
-
شاکرم از غزلتی کہ فاقہ قصرست
-
بیک دوزادن آبستنان مادر طبع
-
دوات من زبرون جدول دردن دریاست
-
ہمہ کارم زدورآسمانے
-
دولب خاقانیا زخم فلک راست
-
چون زمان عہد سنائی در نوشت
-
بتعریض گفتی کہ خاقانیا
-
شاعر مغلق منم خوان معانی مراست
-
خاقانی بلند سخن درجہان منم
-
خاقانیا مسیح دمازین خراس دہر
-
خدای داند معنی میان نطقہ نہادن
-
مان کشادن تیر وکمان کشیدن چرخ
-
دوست دشمن گشت ودشمن ودست شد خاقانیا
-
خاقانیا زنان طلبی آب رخ مریز
-
منکہ خاقانیم آزاد دلم
-
درغزلت گزید خاقانے
-
جدل فلسفی ست خاقانے
-
دی شبانگہ بغلط سوی لب دجلہ شدہ
-
ازبدن نیک ترس خاقانی
-
خاقانیا بتقویت دوست دل مبند
-
خاقانیا زدل سبکی سرگران مباش
-
خاقانیا بدولت ایام دل مبند
-
اے پیر زخاقانی اگر پند پذیرے
-
خاقانیا بسائل اگر یکدرم دہے
-
خاقانیا بجاہ مشوہ غرہ غمزوار
-
ہمچنیں فردباش خاقانے
-
نوری گفت مرادر عرفات
-
بترس از بد خلق خاقانیا
-
من کہ خاقایم عزیز جہان
-
ہمہ در گاہ خسروان دریاست
-
نسب از علم گیر خاقانے
-
من کہ خاقانیم نمودارے
-
از زمانہ مثال خاقانے
-
ازعزیزان سوال دل کردم
-
خاقانیا نجات مبین وشفا مبین
-
زرہ نمون بدی نیک پرس خاقانی
-
فضل درد سرست خاقانی
-
گنج عمری داشتی خاقانیا
-
مبرای خواجہ آب خاقانی
-
اندرین ہفت دہشت نہ صدیق
-
منکہ خاقانیم بمنت شاہ
-
برد بیرون مراز ظلمت شک
-
گر بشر دانم اہل دل می ماند
-
رویت ببری معزے
-
من کہ خاقانیٔ جفائے وطن
-
براہل کرم لرزخاقانیا
-
دی جدل بامعطے کردم
-
گر کہاں میرشد ند خاقانی
-
گنجہابردل خاقانی اگر عرض دہند
-
رباعی
-
تشنۂ دل بآب می نرسد
-
منتظری مازروزگار چہ خیزد
-
بس بس اے طالع خاقانی چند
-
مرد آن بود کہ از سردردی قدم رند
-
چو صبح ست اول وچون گل بآخر
-
آہ دردی کہ شبیخوان اجل
-
ازافق مملکت ارستارہ فروشد
-
چراغ کیان کشتہ شدکاتش من
-
خاقانیا عروس صفارابدست فقر
-
جمال صفاہان نظام دوم
-
درد ہر سیہ سپیدم افگند
-
رفت آنکہ فیلسوف جہان بود در جہان
-
کو آنکہ نقد اوبترازوی ہفت چرخ
-
بسر داشتم چون بلند آفتاب
-
پیش بیں دختر نوآمد من
-
زین خام قرطبان بدری دارم
-
رسید کار تھی مغربی سبکسارے
-
ای ملحک سقط چہ فرستی بشہر ما
-
اے ظلم تو محراب ملک یزیدیان
-
ای ریزۂ روزی تو بودہ
-
ایں غرغرچہ کہ چغد دہن ست
-
خاقانیا چر مژدہ دہی کزسوا د ملک
-
خوزی ازکوفہ بکوری زعجم
-
سیزدہ چیز نہاداست نبی
-
بفغاں آمد وز تغیش کفر
-
ای روی تو نوشگفتہ سوسن
-
شہری بفتنہ شد کہ فلانی ازان ماست
-
ازراز نامہ عشق تو جاناں خبرندارد
-
ای آفتاب سایۂ چتر سیاہ تو
-
دوش چواز گرد شب طرہ برافشاند بار
-
ای دربار امیدازتوشدہ تنگبار
-
غزل
-
حیدر کرار کو پایہ گہی کارزار
-
الطرب ای خاصگان خاصہ بہنگام صبح
-
شاہ فلک بین بصبح پردہ برانداختہ
-
آتش عیارہ آب آب عیارم ببرد
-
شقۂ چارم فلک نیز سپاہش سزد
-
داورروی زمین خواندش اکبون فلک
-
ہیبت اوکور رابند کمر در شکست
-
چوں تو جہان خسروی چشم جہان دیدہ نیست
-
شہر کشایا جہان بستۂ کام تو باد
-
غصہ آسماں خورم دم نزنم دریغ من
-
منم آن کزطرب غمین باشم
-
دردی کہ مراہست بمرہم نفر وشم
-
بجوی سلامت کس آبی نہ بیند
-
چونی عسکری ہمہ شکرست
-
از سر قدرہمہ تاج ورند
Thanks, for your feedback
Dear Reader
Please enter the code to continue. It is required as a security measure. We truly appreciate your cooperation.