گرچہ در عشق تو رسوائے جہانم اے شوخ

گرچہ در عشق تو رسوائے جہانم اے شوخ

از برائے تو شب و روز بہ جانم اے شوخ

ختم شد بر تو دل آزاری و بے جرم کشی

تو ز من غافل و من جز تو ندانم اے شوخ

دل ربودی و شکستی و نکردی دردش

ایں قدر جور نہ بود از تو گمانم اے شوخ

آبرویم بہ خرابات نگہدار و مریز

بندۂ بارگہہ پیر مغانم اے شوخ

من و در حسرت دیدار تو مردن چو عزیزؔ

ترک ایں حوصلہ ہرگز نتوانم اے شوخ