جاں یار دل نوازم شکریست با شکایت
گر نکتہ دان عشق بشنو ایں حکایت
بے مزد بود و منت ہر خدمتے کہ کردم
یارب مباد کس را مخدوم بے عنایت
رندان تشنہ لب را آبے نمی دہد کس
گوئی ولی شناساں رفتند ازیں ولایت
در زلف چوں کمندش اے دل مپیچ کانجا
سرہا بریدہ بینی بے جرم و بے جنایت
چشمت و غمزہ ما را خو ریخت می پسندی
جانا روا نباشد خوں ریز را حمایت
در ایں شب سیاہم گم گشت راہ مقصود
از گوشہ ای بروں آئی اے کوکب ہدایت
از ہر طرف کہ رفتم جز وحشتم نہ یفزود
زنہار ازیں بیاباں ویں راہ بے نہایت
ایں راہ را نہایت صورت کجا تواں بست
کش صد ہزار منزل بیش است در بدایت
اے آفتاب خوباں می جوشد اندرونم
یک ساعتم بہ گنجاں در سایۂ عنایت
ہر چند بروئے آبم رو از درت نہ تابم
جور از حبیب خوش تر کز مدعی رعایت
عشقت رسد بہ فریاد گر خود بہ سان حافظؔ
قرآں ز بر بہ خوانی در چاردہ روایت
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
