دلم ملال گرفت از جہاں و ہر چہ دروست

دلم ملال گرفت از جہاں و ہر چہ دروست

درون خاطر من کس نہ گنجد الا دوست

اگر ز گلشن وصلت بما رسد بوئے

دلم چو غنچہ ز شادی نہ گنجد اندر پوست

نصیحت من دیوانہ در طریقت عشق

ہم آں حکایت دیوانہ و سگ و صبو است

بگو بہ زاہد خلوت نشیں کہ عیب مکن

ازیں کہ گوشۂ محراب ما خم ابرو است

میان کعبہ و مے خانہ ہیچ فرقے نیست

بہر طرف کہ نظر می کنی برابر اوست

قلندری نہ بریش است و موئے یا ابرو

حساب راہ قلندر بداں کہ موئے بہ موست

گذشتن از سر مو در قلندری سہلست

چو حافظؔ آں کہ ز سر بہ گزرد قلندروست