گفتا کہ کیست بر در گفتم کمیں غلامت

گفتا کہ کیست بر در گفتم کمیں غلامت

گفتا چہ کار داری گفتم مہا سلامت

گفتا کہ چند رانی گفتم کہ تا بہ خوانی

گفتا کہ چند جوشی گفتم کہ تا قیامت

دعویٰ عشق کردم سوگند ہا بہ خوردم

کز عشق یاوہ کردم من ملکت و شہامت

گفتا برائے دعویٰ قاضی گواہ خواہد

گفتم گواہ اشکم زردی رخ علامت

گفتا گواہ جرحست تر دامنست چشمت

گفتم بہ فر عدلت عدلند و بے غرامت

گفتا چہ عزم داری گفتم وفا و یاری

گفتا ز من چہ خواہی گفتم کہ لطف عامت

گفتا کہ بود ہم راہ گفتم خیالت شاہی

گفتا کہ خواندت ایں جا گفتم کہ بوئے جامت

گفتا کجاست خوش تر گفتم کہ قصر قیصر

گفتا چہ دیدی آں جا گفتم کہ صد کرامت

گفتا چراست خالی گفتم ز بیم رہزن

گفتا کہ کیست رہزن گفتم کہ ایں ملامت

گفتا کجاست ایمن گفتم بہ زہد و تقویٰ

گفتا کہ زہد چہ بود گفتم رہ سلامت

گفتا کجاست آفت گفتم بہ کوئے عشقت

گفتا چہ گونی آنجا گفتم در استقامت

بسیار آزمودم اما نبود سودم

من جرب المجرب حللت بہ الندامت

خاموش گر بہ جویم من نقطہ ہائے او را

از خویشتن برائی نہ در کشد نہ بامت