از حسنِ ملیح خود شورے بجہاں کردی
از حسنِ ملیح خود شورے بجہاں کردی
ہر زخمیِ بسمل را مصروفِ فغاں کردی
1. اپنے حسن ملیح سے تم نے دنیا میں ایک شوربپا کردیا۔ ہر زخمی و بسمل کو مصروف فغاں بنادیا۔
بے جرم و خطا قتلم از نازِ بتاں کردی
خود تیغ زدی بر من، نامِ دگراں کردی
2. بغیر جرم وخطا تم نے ناز معشوقاں سے میرا قتل کیا، خود مجھ پر تلوار ماری ، نام دوسروں کا لیا۔
مدہوش بیک ساغر ای پیرِ مغاں کردی
دل را بنگہ بردی بیتاب و تواں کردی
3. ایک جام میں اے پیرِ مغاں!تم نے مدہوش کردیا۔ دل لیا، جان لی اور ایک دم سے بے تاب وتواں کردیا۔
مشتاق جمالت را از تیغ ادا کشتی
از تیرنگہ زخمے در طائرِ جاں کردی
بیروں ز حجاب آئی یک جلوہ بفرمائی
گاہے نہ چنیں کردی گاہے نہ چناں کردی
درِّ معکم سفتی فی انفسکم گفتی
از چشم نظر بازاں پردہ بچہ ساں کردی
خود آئینہ رو بودی خود آئینہ بنمودی
ایں طرفہ تماشائے در بزمِ جہاں کردی
گہ لعل و گہر گشتی گہہ شمس و قمر گشتی
روشن زجمال خود ایں کون و مکاں کردی
شد اکبرؔ بیچاره در عشق تو آواره !
آوارۂ غربت را در خاک نہاں کردی
- کتاب : گلشن وارث یعنی گلزار اکبر (Pg. 26)
- Author :محمد اکبر وارثی
- اشاعت : First
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
