پردہ ز رخ افگندہ ہر غمزہ عیاں کردی

پردہ ز رخ افگندہ ہر غمزہ عیاں کردی

دنیائے محبت را بے تاب و تواں کردی

خلق است تماشائی ہنگامہ چناں کردی

از حسن ملیح خود شورے بہ جہاں کردی

ہر زخمی و بسمل را مصروف فغاں کردی

بد مست خود بودم، باطل ایں گماں کر دی

تن لرزدو پا لغزد، رسوا بہ جہاں کر دی

فہمیدم و فہمیدم چہ کردی؟ چناں کردی

مدہوش بہ یک ساغر اے پیرِ مغاں کردی

دل بردی و جاں بردی بیتاب و تواں کردی

الطاف و کرم ظاہر، بیدار نہاں کردی

مشتاق جمالت را برباد جہاں کردی

مکاری و سفاکی چوں دشمنِ جاں کردی

بے جرم و خطا قتلم اے نازِ بتاں کردی

خود تیغ زدی برمن نامِ دگراں کردی

دیوانۂ و سرگرداں، بے حال، و برہنہ پا

گاہے سرے بازارے، گاہے بہ سوئے صحرا

معلوم ز عارفؔ کن، ائے شاہدِ فتنہ زا

شد جامیٔ بے چارہ در عشق تو آوارہ

آوارۂ و مجنوں را بے نام و نشاں کردی