دل کند سجدہ بہ ایں طرز خرامیدن تو

دل کند سجدہ بہ ایں طرز خرامیدن تو

دیدہ صد شکر بہ جا آورد از دیدن تو

نور مطلق متجلی ز جمال رخ تو است

کیست جانا کہ کند منع پرستیدن تو

پرسش عاشق بیمار کن اے جان جہاں

تا شود زندۂ جاوید بہ پرسیدن تو

ہر زمان میرم و ہر لحظہ شوم زندہ بہ جان

گہ ز رنجیدن تو گاہ زخندیدن تو

اے حسنؔ بوسہ بہ پایش زدن از بے ادبی است

پاے نازک شودش رنجہ بہ بوسیدن تو