اے سرو نازنینے اے ترک بے نیازے
اے سرو نازنینے اے ترک بے نیازے
شورے زدی بعالم از قامتِ درازے
دستِ دہد چوں بختم بوسم زِ فرطِ شوقت
پائے سگانِ کویت با صد ہزار نازے
آخر چرا نپرسی گاہے منِ حزیں را
دارم بہ آستانت دائم بہ سر نیازے
سنبل سرِ ارادت آرد بپائے نازت
آئی اگر بگلشن با کاکلِ درازے
دل برد از نگاہے جاں برد با ادائے
آں سروِ نازنینِ آں ماہے دل نوازے
بے حاصل است قتلم از تیغ و تیر و خنجر
کارم تمام کردی با چشم نیم بازے
خواہی اگر سعادت در دو جہاں نصیراؔ
کن بیعتِ ارادت بر دستِ پاک بازے
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
