من از دردِ جدائی خاطر اندوہگیں دارم

من از دردِ جدائی خاطر اندوہگیں دارم

کہ دشمن در بغل ہمچوں دلِ خود در کمیں دارم

تسلسل تا ابد تارِ سرشکم را شود لازم

نظر از بسکہ ہر زنجیر زلفِ عنبریں دارم

بجائے نالہ ام در سینہ سرو نازمی روید

زبس دردل خیالِ قامتِ آں نازنیں دارم

بخاک افتادۂ چو من ز عالم بر نمی خیزد

بسانِ نقش پادر کوئے او سر بر زمیں دارم

دلم از بستگی ہا نقد تہمت در گرہ دارد

نہ ہمچو کاکل او عقدہ در خاطر ز کیں دارم

بہ ہفت اقلیم گردد نام کفرِ عشق او روشن

کہ اسم آں صنم نام خدا نقش نگیں دارم

بدام آورد نش صیاد من آساں نمی باشد

دل دیوانۂ آں چشم وحشت آفریں دارم

مبادا سیل اشک دیدہ از سر بگزرد یارب

ز راہِ کوچۂ آں شوخ گردے بر جبیں دارم

بفوجِ غمزہ غارتگر نگارے گشتہ مہمانم

چہ سازم نذر او یارب نہ دل دارم نہ دیں دارم

ز سوز گریۂ ہجران رخشارش چہ می پرسی

صد آتش پارۂ لخت جگر در آستیں دارم

ترا زد نکتہ ہائے آبدار از خامہ ام الفت

کہ درساعت نظر بر فیض استادِ حزیں دارم