من از درد جدائی خاطر اندوہگیں دارم

من از درد جدائی خاطر اندوہگیں دارم

کہ دشمن در بغل ہمچوں دل خود در کمیں دارم

تسلسل تا ابد تار سر شکم را شود لازم

نظر از بسکہ ہر زنجیر زلف عنبریں دارم

بجائے نالہ ام در سینہ سرو ناز می روید

ز بس دروں خیال قامت آں نازنیں دارم

بخاک افتادۂ چو من ز عالم بر نمی خیزد

بسان نقش پا در کوئے او سر بر زمیں دارم

دلم از بستگی ہا نقد تہمت در گرہ دارد

نہ ہمچو کاکل او عقدہ در خاطر ز کیں دارم

بہ ہفت اقلیم گردد نام کفر عشق او روشن

کہ اسم آں صنم نام خدا نقش نگیں دارم

بدام آوردنش صیاد من آساں نمی باشد

دل دیوانۂ آں چشم وحشت آفریں دارم

مبادا سیل اشک دیدہ از سر بگزرد یارب

ز راہ کوچۂ آں شوخ گردے بر جبیں دارم

بفوج غمزہ غارت گر نگارے گشتہ مہمانم

چہ سازم نذر او یارب نہ دل دارم نہ دیں دارم

ز سوز گریۂ ہجراں چہ رخشارش چہ می پرسی

صد آتش پارۂ لخت جگر در آستیں دارم

ترا زد نکتہ ہائے آبدار از خامہ ام الفت

کہ در ساعت نظر بر فیض استاد حزیں دارم