عرض ہستی زنگ بر آئینۂ دل می شود

عرض ہستی زنگ بر آئینۂ دل می شود

تا نفس خط می کشد ایں صفحہ باطل می شود

آب می گردد بہ چندیں رنگ حسرت ہائے دل

تا کف خونی نثار تیغ قاتل می شود

در پناہ دل تواں رست از دو عالم پیچ و تاب

بر گہر موجے کہ خود را بست ساحل می شود

بسکہ ما حسرت‌ نصیباں وارث بیتابیئیم

می رسد بہ ما تپیدن ہر کہ بسمل می شود

زندگانی سخت دشوار است با اسباب ہوش

بے‌ شعوری گر نہ باشد کار مشکل می شود

اوج عزت در کمین انتظار عجز ماست

از شکستن دست در گردن حمایل می شود

بر مراد یک جہاں دل تا بہ کے گردد فلک

گر دو عالم جمع سازد کار یک دل می شود

در رہ عشقت کہ پایانی ندارد جادہ‌ اش

ہر کہ وا ماند برائے خویش منزل می شود

گر بہ سوزد آہ مجنوں بر رخ لیلیٰ نقاب

شرم می‌ بالد بہ خود چنداں کہ محمل می شود

انفعال ہستیٔ آفاق را آئینہ ام

ہر کہ رو تابد ز خود با من مقابل می شود

کس اسیر انقلاب نار سائی ہا مباد

دست قدرت چوں تہی شد پائے در گل می شود

ایں دبستان من و ما انتخابش خامی است

لب بدنداں گر فشاری نقطہ حاصل می شود

نشئہ آسودگی در ساغر یاس است و بس

راحت جاوید دارد ہر کہ بیدلؔ می شود