چرا کشتی شہیدے عاشقے بے خان و مانے را
چرا کشتی شہیدے عاشقے بے خان و مانے را
جوانے ناتوانے بے نشانے خستہ جانے را
ترا بر بے کسی ہایم مگر رحمے نمی آید
کہ جاں آزردہ میداری چو من آزردہ جانے را
اگر رشکم گذارد دیدہ با ناصح دہم تا او
بچشم من بہ بیند چوں تو مہ طلعت جوانے را
مژہ آتش فشاں بر چشم دریا بار میدارم
کنار آب بحر از شعلہ بستم سائبانے را
شہیداؔ از ہمیں مے خانہ مست جام دیگر کن
کہ چوں قند مکرر تر زباں سازد جھانے را
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
