ایماں بہ تو بخشیدم دادم دل و جاں را ہم

ایماں بہ تو بخشیدم دادم دل و جاں را ہم

دیگر چہ طمع داری دیں بردی و دنیا ہم

من ہیچ نمی دانم یا رب چہ حجابست ایں

حیران تو حیرتہا محو تو تماشا ہم

بے رحمی و بے دردی بارد ہمہ از خویش

سخت ست دل پارم از آہن و خارا ہم

آشفتہ نیم تنہا از کاکل مشکینت

کردست پریشانم آں زلف سمن سا ہم

در دیر و حرم ہر کس با یاد تو می سازد

مومن بہ زباں دارد ذکر تو و ترسا ہم

از راہ غلط افتد بر ما چو نگاہ او

رنجیدہ ز خود گردد آں سرکش و از ما ہم

تنہا نہ منم نالاں بے روئے تو در محفل

صد خوں بہ جگر دارد جام مے و مینا ہم

آنی کہ بہ دیدارت خلقیست تماشائی

مشتاق جمال تست ایں 'کشفیٔؔ شیدا ہم