چوں بہ خود می نگرم روئے ترا می بینم

چوں بہ خود می نگرم روئے ترا می بینم

تو کجائی و ترا من ز کجا می بینم

تا نگاہم بہ رخ پیر خرابات افتاد

ہر چہ می بینم از انوار خدا می بینم

پیش رویت بہ ادب سجدہ فشانم ہر دم

طاق ابروئے تو محراب دعا می بینم

گرہ افتاد بہ سر رشتۂ کارم رحمے

اے کہ ہر گونہ ترا عقدہ کشا می بینم

از غبار دو جہاں تو ضمیرم صافست

ایں ہم از صحبت اصحاب صفا می بینم

بسکہ محوم بخیال تو من شیدائی

ہر کجا می نگرم روئے ترا می بینم

آل احمد نظر لطف بہ کشفیؔ انداز

کہ من او را ز غلامان شما می بینم