ز تو آئینۂ حیراں است و از آئینہ حیرانی

ز تو آئینۂ حیراں است و از آئینہ حیرانی

چرا اسرارِ حیرت ہائے عاشق را نمی دانی

عجب نبود کہ بنوازی منِ مور ضعیفے را

کہ تو زیبِ سرِ خود کردہ ٔتاج سلیمانی

چناں کر دست روشن در دلم داغِ محبت او

عجب نبود اگر گردد چراغ راہِ عرفانی

تجاہل می کنی جاناں کہ ارمانِ دلم پرسی

نمی دانی نمی دانی تو می دانی تو می دانی

بگو فکرِ بلند وطبع موزوں از کجا آرم

ہلالِؔ ناتواں را نیست یارائے غزل خوانی