نہ من وصل و نہ ھجراں می پر ستم

نہ من وصل و نہ ھجراں می پر ستم

محبت ھر چہ گفت آں می پر ستم

ترا آنے است کہ آں با ھیچ کس نیست

ترا من از پئے آں می پر ستم

برھمن می پرستد گرچہ بت را

ترا من زاں دو چنداں می پر ستم

من آں مرغم کہ از ذوق اسیری

قفس را چوں گلستاں می پر ستم

خرابیھای دل را دوست دارم

برای گنج ویراں می پر ستم

درون خانہ را ھم نیست واقف

درو دیوار جاناں می پر ستم