اے جان من جانان من از من چرا کردی فرار

اے جان من جانان من از من چرا کردی فرار

وے یوسف کنعانِ من از من چرا کردی فرار

قربان تو ایمان من گرد و نثارت جان من

ایک شب بیا مہمان من از من چرا کردی فرار

منگرتنِ عریانِ من بنگر زباطن شانِ من

حافظ خدا ایمان من از من چرا کردی فرار

رحمے نہ کرد سنگیں دلان بر حال زار عاشقاں

یا رب کجارفت دوستاں از من چرا کردی فرار

خار وطن چوں گلستاں تختِ سلیماں آسماں

ناندیز مثل بوستاں از من چرا کردی فرار

کردی سفر اے یوسفا یک ہفتہ وعدہ کن وفا

زیادہ مشو از من جدا ازمن چرا کردی فرار

عمرے صرف شد رائیگاں سودے نکردم جز زیاں

یا رب تو حافظ شو ایماں ازمن چرا کردی فرار

درپیش محذومِ جہاں زہرہ ندارند خادماں

حجت میاربس ایں و آں از من چرا کردی فرار

قدری نکردی آہ آہ محمود رائے یوسفا

ایں جاں نماندہ قدر داں از من چرا کردی فرار

نشتر مزن بر زخم دل بیخود مکن از شیشہ مُل

مرہم بنہ از وصلِ جاں از من چرا کردی فرار

از صحبتِ نیکاں بداں دل سرد شد از احمقاں

یا رب کجا اند عاشقاں از من چرا کردی فرار

امروز مسکیں مفلسم فرادبہ بینی مغتنم

حسرت خورند سودا گراں از من چرا کردی فرار

محمودؔ مسکیں بے نو ابر در فتادہ چوں گدا

کن یک نظر شاہ شہاں از من چرا کردی فرار