اے جان من جانان من از من چرا کردی فرار

اے جان من جانان من از من چرا کردی فرار

وے یوسف کنعان من از من چرا کردی فرار

قربان تو ایمان من گرد و نثارت جان من

ایک شب بیا مہمان من از من چرا کردی فرار

منگر تن عریان من بنگر ز باطن شان من

حافظ خدا ایمان من از من چرا کردی فرار

رحمے نہ کرد سنگیں دلاں بر حال زار عاشقاں

یا رب کجا رفت دوستاں از من چرا کردی فرار

خار وطن چوں گلستاں تخت سلیماں آسماں

ناندیڑ مثل بوستاں از من چرا کردی فرار

کردی سفر اے یوسفا یک ہفتہ وعدہ کن وفا

زیادہ مشو از من جدا از من چرا کردی فرار

عمرے صرف شد رائیگاں سودے نکردم جز زیاں

یا رب تو حافظ شو ایماں از من چرا کردی فرار

در پیش محذوم جہاں زہرہ نہ دارند خادماں

حجت میاربس ایں و آں از من چرا کردی فرار

قدر نکردی آہ آہ محمود رائے یوسفا

ایں جاں نماندہ قدرداں از من چرا کردی فرار

نشتر مزن بر زخم دل بے خود مکن از شیشہ مل

مرہم بنہ از وصل جاں از من چرا کردی فرار

از صحبت نیکاں بداں دل سرد شد از احمقاں

یا رب کجا اند عاشقاں از من چرا کردی فرار

امروز مسکیں مفلسم فردا بہ بینی مغتنم

حسرت خورند سودا گراں از من چرا کردی فرار

محمودؔ مسکیں بے نوا بر در فتادہ چوں گدا

کن یک نظر شاہ شہاں از من چرا کردی فرار