فارسی صوفی شاعری

جفا کن جور کن ظلم و ستم کن کج ادائی کن
بخاطر ہر چہ داری کن نہ ترکِ آشنائی کن

تمنا مرادآبادی

فارسی کلام

پس کہ کن اے یار کن یک بار کن
یک نگہ بر حالِ من دلدار کن

سید فیضان وارثی

فارسی کلام

ای یار بکوئے او گزر کن
از حالتِ خستہ ام خبر کن

طلعت پھلواروی

فارسی کلام

یا روئے نما عزت فریاد سحر کن
یا جان من از قالب فرسودہ بدر کن

چلاسی بابا

فارسی کلام

وقتِ بیدای است اے دل زود کن بیدار شو
دور کن اندازِ غفلت چابک و ہشیار شو

بوادتی

بیت

حال اوست بہر شش تماشا کن

حال اوست بہر شش تماشا کن
نقاب نیست خدا را تو دیدہ پیدا کن

میر لطف اللہ احمدیؔ

ابھنگ

اے یار بر ایں طالب دیدار نظر کن

اے یار بر ایں طالب دیدار نظر کن
بر حالِ منِ عاشق نا چار نظر کن

منشی جگن ناتھ سہائے

فارسی کلام

نہ بدیر کن نگاہے نہ بکعبہ کن گدائی
تو بہ صورتم نظر کن ہمہ شان کبریائی

غوثی شاہ

نعت و منقبت

انی ظلمت نفسی ہے تیری ذات رحماں
تو لطف کن کریما تو رحم کن رحیما

ابرؔ مرزاپوری

بیت

مسخر ساز اے دل ملک عشق و پادشاہی کن

مسخر ساز اے دل ملک عشق و پادشاہی کن
بروبر تخت رسوائی نشیں و ہر چہ خواہی کن

میر حیدر رفیعی

فارسی صوفی شاعری

بہ شمع سرّ خود جان مرا پرونہ کن یارب
ز جام بے خودی حال مرا مستانہ کن یارب

قادر بخش بیدلؔ

نعت و منقبت

دفتر اشعارِ ما گوش کن و دم مزن
نکتہ اسرارِ ما گوش کن و دم مزن

رومی

صوفی کہاوت

چاہ کن را چاہ در پیش

چاہ کن را چاہ در پیش

زبانی روایتیں

فارسی کلام

اے دل نصیحت گوش کن سری کرشن گو سری کرشن گو
از خواب غفلت ہوش کن سری کرشن گو سر ی کرشن گو

منشی جگن ناتھ سہائے

فارسی صوفی شاعری

بنا کن فکان جان محمد
ظہور ماہِ تابان محمد

محمود عالم حسینی

غزل

نقدِ حیات خواہی جان کن فدای جاناں
کین است در رہِ عشق آمینِ مہرباناں

شاہ ہمدان

مخمس

چمن پیرائے کن نے جب سجایا باغِ امکاں کو
کیا ہر گل سے پہلے بو فزا تیرے گلِ جاں کو

نا معلوم

بیت

بگفتمش کہ بعشاقِ رحم کن نہ جفا

بگفتمش کہ بعشاقِ رحم کن نہ جفا
بخندہ گفت لکم دینکم ولی دینی

شیخ جمالی دہلوی

فارسی کلام

نسیما جانب بطحا گزر کن
ز احوالم محمدؐ را خبر کن

جامی

فارسی صوفی شاعری

امداد کن خدایا یا دافع البلایا
مائیم زیر سایا یا دافع البلایا

سید محمد وقیعؔ