ہنوز ای و اصلانِ کعبہ باید طیّ منزلہا

ہنوز ای و اصلانِ کعبہ باید طیّ منزلہا

کہ باشد آں طرف از کعبۂ گل کعبۂ دلہا

ز افزونیٔ دولت می شوند از ہم جدا دلہا

بود موقوف پہن بِحرِ قرب و بعدِ ساحلہا

ندانم از کہ باشد رونق ِہنگامۂ گیتی

ہزاراں شمع شد خاموش وہم گرمست محفلہا

بہر جادانۂ از اشکِ خونیں چشمِ من کارد

بجائے گل ز گل تا حشر می روید ازاں دلہا

اگر وصل ست و گر ہجراں نباشد بیش از آنے

میانِ ما و او ہست ارتباطِ موج وساحلہا

زضبطِ گریہ صدہا عقدہ در دل بود از اشکم

زچشم ِخویش ممنونم کہ کرد آں حلِ مشکلہا

تماشایِ درونِ پردہ دیدن برنمی تابد

نگہ در خوں نشست از دیدہ چوں برخاست حائلہا

بعبرت اول ای رہرو سوئے گورِ غریباں رو

کہ بی محمل نشیناں بنگری افتادہ محملہا

بمقصد کے رسد ہر کس کہ اورا بخت ِبد باشد

بپائے خفتہ نتواں کرد ہر گز طیّ منزلہا

بباغ ِدیں محبت ہست نخلے کز نمو ہردم

چو تارِ سبحہ پنہاں می دود اندیشہ در دلہا

دلت بارِ محبت بر نمی تابد عزیزؔ آخر

تو ابنِ آدمی ہاں ہمتے بر خیز و احملہا