اے سر یرسرجاں اے وارث کون مکاں

اے سر یرسرجاں اے وارث کون مکاں

ہستی عیاں در ہر نشاں گشتی مگر از فن نہاں

از خویشتن بگریختہ خود را بتوآویختہ

با درد وغم آمیختہ فارغ شدم از ایں و آں

تا کے بمانم در رقص در بند صد حرص وہوس

خواہم کہ باشم ہر نفس در ذکر تو رطب اللسان

ذکرت چہ باشد زندگی فکرت چہ باشد بندگی

سکرت بود آزادگی از بند افکار جہاں

صد صد ہزاراں قدسیاں گویند در وصفت چناں

عالی نسب حاجی لقب وارث علی شاہ زماں

یک کنز مخفی بودی و پنہاں بخود از نور خود

آخر بشوق دید خود بانور خود گشتی عیاں

مہرو محبت عاشقی از نفخ انس وارثی

جا کرد بہر رہبری اندر مشام روح وجاں

در سیر آفاق جہاں گشتی بہر سو رہرواں

ہم بہرِ حج عاشقاں بگذاشتی ہندوستاں

آں حلۂ باغِ ارم یعنی کہ احرام حرم

عشاق را خوش پیرہن دایم گرفتی شادماں

آخر عنان عزم را برتافتی سوئے وطن

فرقت کشان را عید شد ہر خانہ شد صد گلستاں