گرنسیمِ وادی اسرار خواہی تن گداز

گرنسیمِ وادی اسرار خواہی تن گداز

ور تجلّای جلال یار خواہی جان بباز

تن چو زندانت و جانت سدِ راہِ جانِ جان

جانِ جان گربایدت بابندو بازندان ساز

ہر چہ غیرِ اوست دشمن دان تو اندر راہ دوست

در حضورِ دشمنان بادوست نتوان گفت بود

چون تو این بازی ندانی در رہ او کج مباز

طاعت وزہدِ ریایی را بران در قدرنیست

تحفہ آنجا نیارد کس بجُز موزو گداز

دیرِ باران بلایی دوست ہر کو سر نہاد

بر فرازِ طارم علوی کشندش سر فراز

باغمِ عشقش تو از لذّاتِ جسمانی مگو

باوجودِ روضۂ رضوان تو از گلخن مناز

فیضِ روحِ قدس گر خواہی تو اندر سیرِ جان

مرکبِ حرص وہوا را در پیِٔ عنولان متاز

چتر رفعت بر سرِ کیوان علائی سرکشی

چشمِ ہمت گر ازیں دونان تو بردوزی چو باز