مینوں تیرے فراق نے مار سٹیا، آجا آجا او جانِ بہار آجا

مینوں تیرے فراق نے مار سٹیا، آجا آجا او جانِ بہار آجا

ایہناں ساہواں دا نہیں اتبار کوئی، تینوں ویکھ تے لاں اک وار آجا

مالا تیرے پریم دی گل پا کے، تیرے رہ وچ سیس نوا بیٹھی

تیرے آن دی خوشی وچ اجے توڑی، بیٹھی کرنی آں ہار سنگھار آجا

تینوں لکھ لکھ چٹھیاں پاونی آں، دل چیر کے پئی وکھاونی آں

چناں! دوریاں نُوں ہُن تے دور کر کے، ساری عمر دے لئی اِکّو وار آجا

تیری دید نوں اکھیاں ترس گئیاں، لکھّاں بدلیاں غم دیاں برس گئیاں

تینوں قسم ہے اپنیاں غفلتاں دی، میرے کول مرے غم خوار آجا

آتش ہجر دی بدن پئی ساڑدی اے، میریاں وسدیاں جھوکاں اُجاڑ دی اے

دو تن ہچکیاں رہ گئیاں موت وِچوں، ہُن تے جین دے نہیں آثار آ جا

آ کے کدی تے پُچھ دل اوسدے توں، جیہدی آس دی دنیا توں لٹ لئی اے

کِنّی لمّی اے رات جدائیاں دی، مرے مہربان دلدار آجا

سدا حسن دے بدّل گجدے نئیں، سدا ظلم دے واجے وجدے نئیں

میریا جگ توں سوہنیا محبوبا، ہے نصیرؔ ڈاہڈا بے قرار آجا