خدا وندا تو برمن رحم فرما

خدا وندا تو برمن رحم فرما

رہائی دہ مرا از قیدِ من ما

بنوشانی شراب ازسرّوحدت

شناسم تا ترا اے بادشاہا

کجایم من کجایم من کجایم

توئی موجود درعالم ہویدا

بہرجائےظہورِ خود نمودہ

ز سرِّخویش مارا کن شناسا

کنی آگاہ زاں اسرارمخفی

تو فی الکونین خالق جملہ اشیا

توئی در ظاہروباطن ہمہ یک

بجز تو نیست دیگر ہیچ گویا

تو باشی لامکاں واحد و واحد

بکثرت می نمائی خود بہر جا

جمالِ حسن را چوں می نمائی

ز نےخرگاہ اندر دشت صحرا

کہ چوں رو برظہور آوردۂ تو

بیک دم دو جہاں گشتند پیدا

ز رُخ برقع چوافگندی بیک بار

فتد درعاشقانِ شوروغوغا

زِ مستی عاشقاں در رقص آیند

زنند ایں نعرہ انا الحق الا

گہے آن کوس سبحانی بکوبند

گہے گویند آں ان ربک اعلا

ہمی گویند فی خبر سوی اللہ

ہمی دانند ایں مستان مولا

شوند آں گم چناں در ذاتِ پاکش

ندارند آں خبر از خود سراپا

کہ می گوید کہ می جوید کہ یابد

نہ قطرہ ماند باقی عین دریا

بہمہ بی ہمہ وصف تو باشد

دگرنبود توئی اسم ومسمیّٰ

نباشد آشکارا درمیانہ

توباشی در دوعالم ای خدایا