اے آنکہ جمال تو آئینہ حیرانی
وی محو خیال تو دانائی و نادانی
با ایں ہمہ رعنائی آشفتہ ہمیں آئی
از عالم تنہائی در جامۂ انسانی
ایں کثرت و وحدت را غیر تو کجا داند
تو از من و من از تو من دانم و تو دانی
خود حلقۂ بر در زد خود از در خود سرزد
دریائی سکون بر زد امواج پریشانی
جامیؔ ز دوئی بہ گزر یک رو و شو و یک دل
باشد کہ کنی منزل از عالم انسانی
مأخذ :
- کتاب : سرودِ روحانی (Pg. 41)
- اشاعت : Second
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
