اے آنکہ جمال_تو آئینہ حیرانی

اے آنکہ جمال تو آئینہ حیرانی

وی محو خیال تو دانائی و نادانی

با ایں ہمہ رعنائی آشفتہ ہمیں آئی

از عالم تنہائی در جامۂ انسانی

ایں کثرت و وحدت را غیر تو کجا داند

تو از من و من از تو من دانم و تو دانی

خود حلقۂ بر در زد خود از در خود سرزد

دریائی سکون بر زد امواج پریشانی

جامیؔ ز دوئی بہ گزر یک رو و شو و یک دل

باشد کہ کنی منزل از عالم انسانی