بہر_مظفر_و_حسین برقع ز_رخ کشا شرف

بہر مظفر و حسین برقع ز رخ کشا شرف

بر سر عرش دل بیا جلوۂ خود نما شرف

من کہ ترا نہادہ ام بر دل و چشم و خویشتن

کس بہ نظر نہ آید جز رخ تو مرا شرف

ہم چو ایاز گشتہ ام از نگہ نوال او

بر سر طارم فلک برد غلام را شرف

رفعت و شان او کجا وہم و گماں تو کجا

اے دل درد آشنا توئی کجا کجا شرف

صورت غیر گر بحشر جلوہ دہد بہ ما قسیمؔ

رخ بکشیم زاں ہمہ می نگریم الی شرف