در بیان ایں کہ مقصد حیات مسلم اعلائے کلمۃ اللہ است و جہاد اگر محرک او جوع الارض باشد در مذہب اسلام حرام است۔

قلب را از صبغتہ اللہ رنگ دہ

عشق را ناموس و نام و ننگ دہ

طبع مسلم از محبت قاہرست

مسلم ار عاشق نباشد کافرست

تابع حق دیدنش نا دیدنش

خوردنش نوشیدنش خوابیدنش

در رضایش مرضیٔ حق گم شود

ایں سخن کہ باور مردم شود

خیمہ در الا اللہ ز دست

در جہاں شاہد علی الناس آمدست

شاہد حالش نبی انس و جان

شاہد صادق ترین شاہداں

قال را بگذار و باب حال زن

نور حق بر ظلمت اعمال زن

در قباے خسروی درویش زی

دیدہ بیدار و خدا اندیش زی

قرب حق از ہر عمل مقصود دار

تا ز تو گردد جلالش آشکار

صلح شر گردد چو مقصودست غیر

گر خدا باشد غرض جنگست خیر

گر نہ گردد حق ز تیغ ما بلند

جنگ باشد کربلا را نا ارجمند

حضرت شیخ میاں میر ولی

ہر خفی از نور جان او جلی

بر طریق مصطفی محکم پئی

نغمہ عشق و محبت را نئی

تربتش ایمان خاک شہر ما

مشعل نور ہدایت بہر ما

بر در او جبہ فرسا آسماں

از مریدانش شہ ہندوستاں

شاہ تخم حرص در دل کاشتے

قصد تسخیر ممالک داشتے

از ہوس آتش بجاں افروختے

تیغ را ہل من مزید آموختے

در دکن ہنگامہا بسیار بود

لشکرش در عرصہ پیکار بود

رفت پیش شیخ گردوں پایہ ئی

تا بگیرد از دعا سرمایہ ئی

مسلم از دنیا سوئے حق رم کند

از دعا تدبیر را محکم کند

شیخ از گفتار شہہ خاموش ماند

بزم درویشاں سراپا گوش ماند

تا مریدے سکہ سیمین بہ دست

لب گشود و مہر خاموشی شکست

گفت ایں نذر حقیر از من پذیر

اے ز حق آوارگاں را دست گیر

غوطہ ہا زد در خوئے محنت تنم

تا گرہ زد درہمے را دامنم