اے حسن تو در آئنۂ کون عیاں است
وے دیدۂ عشاق بہ رویت نگراں است
در مے کدۂ عشق شدم مست کہ آں یار
خود بادہ و خود ساقی و خود پیر مغاں است
آں حسن کہ دیوانۂ او گشت دو عالم
در پردۂ آں زلف دوتا از چہ نہاں است
از محشر حسنت ہمہ جا شوروفغاں است
گر مسجد و بت خانہ و گر دیر مغاں است
چوں اوحدیؔ آں حسن دل آرائے تو دیدہ
دیوانہ وشاں گریہ کن و خندہ زناں است
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
