بسوز اے شمعِ خوباں عاشقِ دیوانۂ خودرا
بسوز اے شمعِ خوباں عاشقِ دیوانۂ خودرا
مشرف کن بہ تشریفِ لقا پروانۂ خودرا
تو شمعِ بزمِ اغیاری و من در آتشِ غیرت
زبرقِ آہ روشن میکنم کاشانۂ خودرا
سرِ من در خمارست از مے لعلِ لبت اے گل
بہر خارے میفشاں جرعۂِ پیمانۂ خودرا
مزن سنگِ ملامت زاہد ا بر ساغرِ رنداں
اگر خواہی سلامت سبحۂِ صد دانۂ خودرا
چناں از بادۂِ بزم وصالت بیخبر گشتم
کہ از مستی ندانم باز راہِ خانۂ خودرا
زکنج عافیت تا درمیان مردم افتادم
فراواں یاد کردم گوشۂِ ویرانۂ خودرا
نیاز ست و محبت شیوۂ رندانِ میخوارہ
غنیمت داں فغانیؔ شیوۂ رندانۂ خودرا
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
