شود صد سوز پنہاں ہر دم از داغِ دلم روشن
شود صد سوز پنہاں ہر دم از داغِ دلم روشن
کہ شد داغِ دلم آئینہ گیتی نمائے من
روم از دست چوں مجنوں نہم سردر بیابانہا
اگر نہ غیرتِ عشقِ تو ہر دم گیردم دامن
ہوائے آں گلم سوئے گلستاں می کشد ورنہ
منِ دیوانہ رایکساں نماید گلخن و گلشن
نہالے کر سر شکِ آتشینم پرورش یابد
بر آرد آتش آخر چوں درخت وادیِ ایمن
فغانیؔ از کجا و جرعۂ وصلت ہمینش بس
کہ در ہجرت خورد خونابہ تا جانش بود در تن
مأخذ :
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
