دوش چشم جانم از دیدار شہ پر نور بود

دوش چشم جانم از دیدار شہ پر نور بود

مطرب ما زہرہ و ساقیٔ مجلس حور بود

با آزار ساقیٔ فتاں و چشم مست او

زاہد ار بہ شکست توبہ ہمچو ما معذور بود

با حریفان معربد در خرابات ازل

از شراب لایزالی جان ما مخمور بود

جان ما آئینۂ حق گشت و از ما شد پدید

آں چناں گنجے کہ در گنج ازل مستور بود

بود در طور فنا مست تجلی ہا حسینؔ

پیش از اندم کہ حکایات کلیم و طور بود