از من جدا مشو کہ تو ام نور دیدۂ

از من جدا مشو کہ تو ام نور دیدۂ

آرام جان مونس قلبِ رمیدۂ

از دامن تو دست ندارند عاشقاں

پیراہن صبوری ایشان دریدۂ

از چشم زخم دہر مبادت گزندزاں کہ

در دلبری بغایتِ خوبی رسیدۂ

منعم کنی ز عشق دے ای مفتیٔ زماں

معذور دار مت کہ تو ادراندیدۂ

چشم بداز تو دور کہ در طرز دلبری

خط برجمال یوسفِ کنعان کشیدۂ

پایم نمح رسد بزمینِ دیگر از نشاط

تا سوئے من بلطف و عنایت تو دیدۂ

داری خیال پرسشِ عشاق بنیوا

گویا کہ بوئے صدق از ایشاں شنیدۂ

زیں سرزنش کہ کرد نترا دوست حافظاؔ

پیش از گلیم خویش مگر پاکشدیدۂ