از عدم آرد بہ جلوہ عشق پر تاثیر ما

از عدم آرد بہ جلوہ عشق پر تاثیر ما

شاہد مقصود ظاہر شد خوشا تقدیر ما

می دہد ہر آن، علم ما حجابِ بیخودی

دور شد از ما خیال و وہم ہر تدبیر ما

درد ما را ہیچ درماں نیست جز دیدار یار

بند بگسل پیر ما از حلقۂ زنجیر ما

ساقیا دستی زمئی دہ تازہ احوالم بکن

پر بکن پیمانہ شد روز ازل توقیر ما

رند عاشق شیوہ را ترسی زرو زباز پرس

شرع ساکت می شود و برکردہ تقصیر ما

حق ز ناحق شد تمیز آں بادۂ نابم چوں داد

بیخودم کرد ساقیم منظور شد تشہیر ما

کفر بانگے می زند اسلام توبہ می کند

جائے حیرت نیست ناداں گر کند تکفیر ما

رخ بسوئے شاہدم ہر آں کند عقلِ سلیم

پائے گسلد اندریں راہ گر نباشد پیر ما

مرکزؔ اندر عالم امکاں ظہورت واجب است

ہرچہ می بینی ہماں پیدا ست از تصویر ما