ساقیا جامے زمئی دہ تا شوم مست و خراب
ساقیا جامے زمئی دہ تا شوم مست و خراب
از نماز جاہلی بہتر اگر نوشم شراب
زاہد دیرینہ از قرب نوافل بیخبر
خویشتن را گر بداند جلوۂ آب است حباب
عہد و پیماں کے بماند چوں رسد فصلِ بہار
جام مے در گیرو فرحاں باش باچنگ و رباب
محتسب حیراں شود از بادہ نوشینم مدام
دفتر عصیاں مرا چوں دید پاک است از حساب
مرکزؔ از ادوار محصوری مگر بیدار باش
جملگی ظاہر بتو پیداست باحسن مآب
مأخذ :
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
