برائے سوختن یک شعلہ کافی نیست داغم را
برائے سوختن یک شعلہ کافی نیست داغم را
صد آتشِ خانہ باید تاکند روشن چرا غم را
منم سرگشتۂ شوق چراغ و آرزوئے گل
چرا از بلبل و پروانہ می جوئی سرا غم را
زچشمِ چند جو شد خونِ دل چوں بادۂ ساقی
بزعمِ دیدۂ پر خوں رسا پر کن ایا غم را
پریشاں کن دماغم اے نسیمِ صبحِ دم برخیز
زبوئے سنبل زلفش معطر کن دماغم را
ولم را طاقت محرومی غم کے بود قدسیؔ
فراق صحبتِ پروانہ می سوزد چراغم را
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
Close
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
