چہ گویم مدحت اے شاہِ نظام الدین حقانی

چہ گویم مدحت اے شاہِ نظام الدین حقانی

کہ ہرگز نامدت ثانی مگر محبوب سبحانی

تو اکرم از کریمانی، تو اعظم غوثِ دورانی

تو اقدم در ہمہ شانی، تعالی اللہ چہ سلطانی

تو سلطاں بر سلاطینی، تو طوفاں بر شیا طینی!

تو غفراں بر مسا کینی، بہر شانے خدا شانی

جبیبِ جان و جانانی، طبیبِ درد پنہانی

مجیبِ مستغیثانی، رحیمی نیز رحمانی

جہاں را از تو آبادی، جناں را از رخت شادی

بدہلی ہمچو بغدادی، چو شانِ شاہِ جیلانی

فزوں از چونی و چندی، بروں ازقید و پابندی

خدا داں را خداوندی، بری از لوثِ امکانی

نہ از انسی نہ از جانی، نہ از املاک روحانی

نہ تحتانی نہ فوقانی، ندانم جز بہ نادانی

زمہ حکمیست تاماہی، جہاں دار و شہنشاہی

عجب محبوب اللہی، عجب مطلوبِ ربانی

ولے دارم سیہ خاکے، مریضِ فسق و بے باکے

پلیدے سخت ناپاکے، بلطفش پاک گردانی

تو وارثِ شانِ لولاکی، تو مالکِ عرش و افلاکی

تو بلبلؔ را گلِ پاکی، تو ہر دم بے خزاں پاکی