ذاتِ احمد، نور ربانی بود
ذاتِ احمد، نور ربانی بود
فعلِ احمد، فعلِ یزدانی بود
گرنہ بودے ذاتِ احمد درمیان
نے شدے کثرت، ونے وحدت عیاں
گر ترا چشم یقیں باشد دلا
درمیان ذاتِ احمد بیں خدا
آں محمد نیست، دانی اے بشر
حق عیاں گشتہ میانِ آں بشر
آں محمد، کز پیش لولاک گفت
آں محمد، در من رآنی بسفت
آں محمد، کوشد آخر در عیاں
بود سابق از عیاں اندر نہاں
گاہ گوید، مثل تاں من آدمم
گاہ گوید نفسِ تاں من آمدم
جملگی مارا در دو جہاں
ذاتِ او مقصود و قصدِ طالباں
گرنہ گردد طالباں را دست گیر
طالباں ہر گز نہ گیرند دست پیر
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
