Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف تے اس دے بھرا . 7
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف تے اس دے بھرا . 7
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
یوسف تے اس دے بھرا . 7
کی جانا اس داِر-فناه وّچ، کیڈ پئیاں گھل زہراں ۔
حاَل مزاجاں فاسد کرکے، خون وگاون نہراں ۔
جالیاں گرد کھلار کھلویا، ایہہ شیطان شکاری ۔
ڈاروں توڑ وچھوڑ تیوراں، پھاه گل دھرے کٹاری ۔
مت ایہہ کونج ن وچھڑ ڈاروں، چھل ویلا پچھتاوے ۔
جس ویری دا خوف دلے نوں، مت اسدے ہتھ آوے ۔
جاں یوسف دے بھائیاں تائیں، رشک دلاں وّچ دھانی ۔
غم غصے دے وّچ قیامت، اک اک گھڑی وہانی ۔
اندر گھر روئیل تماماں، بیٹھ صلاَح پکائی ۔
جوش خروش غضب دا سبھناں، دل دی کھولھ سنائی ۔
رل بیٹھے دس ویر تمامی، رل مل کرن صلاحیں ۔
یوسف بنیامین بغیروں، باپ ن رہے کدائیں ۔
یوسف نوں وّچ گود رکھیندا، گھڑی ن مول وسارے ۔
بنیامین اکھیں وّچ ہر دم، دن تے رات گزارے ۔
دوویں ساتھیں چنگے ہوئے، ایہہ راہیلے جائے ۔
دس بھائی اسیں شیر بہادر، گنتی وچ ن آئے ۔
باپ اساڈا بھلا جاندا، سانوں منوں وسارے ۔
سن لڑکے دے سخن خیالی، جان جگر چا وارے ۔
اسیں جمع سبھ عقلاں والے، غالب زور اساہاں ۔
ہر دم کار گزاریاں کردے، تے خیریئت خواہاں ۔
بکریاں چرواندے جنگل، سو سو کار بناندے ۔
خدمت تے وچ فرمابرداریاں، ساڈے وقت وہاندے ۔
...............................................................
رل بھائیاں جاں متا پکایا، یوسف پاس سدھائے ۔
کر کر مہر محبت ظاہر، شیریں-سخنں سنائے ۔
............................................................
سنیا اساں جو اک اجائب، تینوں سفنہ آیا ۔
جس تھیں ظاہر مالم ہندا، تیرا عالی پایا ۔
سن یوسف دل کرے وچاراں، سر نیویں چپّ رہیا ۔
کیا کراں کی کہاں زبانوں، مشکل ویلا ایہا ۔
جے دساں تے پاس پدر دے، کیا جواب سناواں ۔
چپّ رہاں چپّ لایق ناہیں، کی تدبیر بناواں ۔
جھوٹھ کہاں تے ربّ دا عاصی، سبھ تھیں جھوٹھ مندیرا ۔
سچ بناں ہن راه ن کائی، جویں کرے ربّ میرا ۔
جو کجھ یوسف سفنہ ڈٹھا، ظاہر آکھ سنایا ۔
سن بھائیاں دے تپے کلیجے، حسد تنور تپایا ۔
بھائیاں دا گوند گندنا
یوسف ولوں اک ول ہو کے، بیٹھ صلاَح پکائی ۔
یوسف دا کجھ چاره کریو، دیر ن کریو کائی ۔
.........................................................
اسنوں جانوں مار مکاؤ، جے ہو راضی سبھے ۔
یا تے دیس دراڈے سٹو، جتھوں خبر ن لبھے ۔
تاں اس تھیں پیو فارغ ہو کے، مڑ سانوں گل لاوے ۔
تاں ایہہ فکر اندیشہ دل دا، سبھ ساڈا اٹھ جاوے ۔
............................................................
سن کے کمب یہودا کہندا، سنیو، سبھ بھراؤ ۔
جے کجھ کرنا ڈرو خدا تھیں، مول ن مار گواؤ ۔
سٹو وچ ہنیرے کھوه دے، وقت جویں ہتھ آوے ۔
سادر واہرو مرد مسافر، کوئی کڈھ لے جاوے ۔
وّچ وطن کھڑ پالے اس نوں، رکھے وانگ غلاماں ۔
ایہہ تدبیر یہودے والی، پئی پسند تماماں ۔
رل مل سارے آن پدر دے، بیٹھے آن آدابوں ۔
سخن کیتے کجھ نرم ملائم، لفظ سوال جوابوں ۔
پھر سبھناں رل کہیا حضرت، یوسف ویر پیارا ۔
گھر وّچ بیٹھا شاد ن ہندا، بند رہے بیچارا ۔
رلکے جنگل نال اساڈے، گھّل جو دل پرچاوے ۔
ہسے کھیڈے نال اساڈے، کجھ پیوے کجھ کھاوے ۔
باپ دی پتراں نوں تاکید
باپ کہے جی ڈردا میرا، جے تسیں نال لے جاؤ ۔
گرگ پوے کو کھاوے اسنوں، تسیں ن خبراں پاؤ ۔
غافل مت ہو یوسف ولوں، رہسو وّچ اجاڑاں ۔
ہتھ آوے مت یوسف میرا، جنگل دے بگھیاڑاں ۔
دندیں گھت انگشتاں بولے، کی حضرت فرمایا ۔
بگھیاڑاں دا ساڈے ہندیاں، کہو بابا کی پایا ۔
جے یوسف بگھیاڑے کھادھا، سبھ کجھ اساں گوایا ۔
اسیں زیانی جے اس ویلے، زورا کم ن آیا ۔
باپ دا یوسف نوں اجازت دینا
باپ پچھے اے یوسف پیارے، مرضی تدھ کیا ای ۔
توں ہیں میرے دل دا پرزه، اکھاں دی رشنائی ۔
یوسف کہے یا حضرت، دے رخصت ہو راضی ۔
میں راضی ہاں سیر جنگل تھیں، بھائیاں دیکھ فیاضی ۔
میرے ویر ن ویری میرے، کردے عرض پیاروں ۔
خوش میرا دل نال بھراواں، سیر کراں گلزاروں ۔
سن یعقوب رناں بھر اکھیں، فرزندا توں جاویں ۔
دل میرے وّچ نہیں تسلی، خبر نہیں کد آویں ۔
ہر دم تیرے حاضر ہندیاں، دل نوں صبر ن آوے ۔
کیونکر تیرے وّچ وچھوڑے، سارا روز وہاوے ۔
..........................................................
جے ن تیری مرضی ہوندی، گھلدا ن کداہیں ۔
اج جدائیاں سر تے آئیاں، وقت-مقدرج تائیں ۔
جاه سویرے نال بھراواں، ازن دتا میں تینوں ۔
میں مشتاق تیرا ہر ویلے، ن وساریں مینوں ۔
سن یوسف وّچ دل دے راضی، شوق جنگل چتّ چایا ۔
بھائیاں دے دل خوشیاں ہوئیاں، جو چاہیا سو پایا ۔
.................................................................
وّل جنگل پیو نال پتاں دے، آہا ٹریا جاندا ۔
جت ول اسدا یوسف جاندا، ات ول قدم اٹھاندا ۔
پاس نبی وچ راہے جاندیاں، عرض کیتی فرزنداں ۔
کیوں بابا تکلیف اٹھاوو، واٹ پوے دو چنداں ۔
یوسف ساڈے دل دا ٹکڑا، کد سانوں دپیارا ۔
ہن گھر نوں تشریف لے جاؤ، قصد ن کریو بھارا ۔
ہو کے کھڑا نبی فرمائے، فرزنداں نوں رو کے ۔
کجھ نصیحت میرے دل تھیں، ہن سن لوو کھلو کے ۔
یوسف نوں لے جھبدے مڑیو، مینوں موڑ وکھائیو ۔
بھکھ لگے تاں کڈھ زمبیلوں، اسنوں کھرش کھوائیو ۔
وقت پیاس نراس ن کریو، شربت ترت پلائیو ۔
آپ جدا وچ کاراں ہوسو، متاں کلا چھّڈ جائیو ۔
...........................................................
بھائیاں گود لئیا چا یوسف،ہوئے وداع پدر تھیں ۔
دل پیغمبر دا پور دردیں، ہویا جدا پسر تھیں ۔
کویؤ-واچؤ
دیکھ دلا ایہہ دنیاں ایویں، موه رنگوں تدھ کھسے ۔
مزه چکھے سو ن مڑ تکے، چھڈ تئلک نسے ۔
رنگی چھوڑ رنگیلیا، رنگ رنگت وّچ وسے ۔
جو غافل دل باہر ہووے، بہت رووے کم ہسے ۔
ہو ساقی ایہہ رہزن دنیاں، شکل جدھی زلمانی ۔
ولاں چھلاں دیاں پڑدیاں اندر، چمکے ہو نورانی ۔
مے رنگین رنگت دے خم تھیں، ہر رنگ نال پلاوے ۔
لٹّ سدھاوے مار گواوے، تدھ اجے سمجھ ن آوے ۔
پڑدا چا اگھاڑ ن دیکھیں، ڈول رنگیں دم دھارے ۔
دیکھ طرف دل کسدے الٹیں، عشقوں لافاں مارے ۔
بے رنگی وچ رنگ سوہاندے، تینوں نظر ن آئے ۔
چھوڑ رنگاں دی یاری یارا، یار جمال دکھائے ۔
وانگُ پتنگ شمع دے شعلے، کیوں جھر جان جلاویں ۔
دوروں سیک لگن دے ویلے، کیوں ن پیر ہٹاویں ۔
رہم نہیں وچ جسدی یاری، کیوں اسنوں گل لاویں ۔
جھور مریں مت اؤگھٹ جاویں، جے ن رمزوں پاویں ۔
موڑ قلم وّل کدھر وگیوں، کھولھ زخم نہانی ۔
برہوں وہن جھلیندیاں ٹھاٹھیں، موج وگے طوفانی ۔
سہ سر تے تقدیر اضل دی، پیغمبر رحمانی ۔
ہتھیں ٹور پسر نوں گھر تھیں، کھڑا اندر حیرانی ۔
ول فرزنداں جاندیاں دیکھے، کھڑا نبی وچ راہے ۔
دیکھ دلا مہبوب ملیسی، پھیر جداں ربّ چاہے ۔
وچ نگاه پدر فرزنداں، یوسف گود اٹھایا ۔
کیا کہاں اوه کیڈ پیاروں، اوہناں سینے لایا ۔
جانودیاں ول کرے نگاہاں، باپ ن مڑے پچھاہاں ۔
انت اتھائیں بیٹھ گیاسُ، قدم ن وگے اگاہاں ۔
فرماوے پیغمبر ربّ دا، وچ فراقَ پسر دے ۔
جاں جنگل تھیں آوے یوسف، لے مڑساں ول گھر دے ۔
فرزنداں دے مڑیاں باجھوں، ایتھوں مول ن جاواں ۔
یوسف باجھوں کیا گھر دیکھاں، گرم گھراں دیاں چھاواں ۔
ٹھنڈھ اکھیں تے مقصد دل دا، اوه مہبوب پیارا ۔
جاں حجرے وچ نظر ن آوے، کویں کٹاں دن سارا ۔
وچ اڈیک درختے چھاویں، بیٹھ گیا پیغمبر ۔
یوسف گیا جنہاں وچ راہاں، اہا زمیں مئمبر ۔
بھراواں ہتھوں یوسف دی درگتّ
گئے پتر پیو دیکھے دوروں، یوسف کندھے چایا ۔
وارو وار لون اک دوجیوں،سبھناں گود اٹھایا ۔
جاں جاں وّچ نگاه پدر دے، بہت محبت کردے ۔
اگے پچھے خدمت اندر، جان سبھ جیوں بردے ۔
جاں پوشیده ہوئے نظروں، سٹیا یوسف دھرتی ۔
تن نازک جاں ڈگا دردوں، کیا کہاں سر ورتی ۔
پکڑ بھراواں مار چپیڑاں، لال کیتے رخسارے ۔
چکّ چکّ ماریا دھرتی اتے، زخم لگے تن سارے ۔
...........................................................
گردن مار کری اس نیلی، دتے دکھ ہزاراں ۔
کیا گناه تقصیر میرے سر، یوسف کرے پکاراں ۔
اے فرزندو باپ میرے دیو، مینوں مارو ناہیں ۔
میں تقصیر گناه تساڈا، کیتا ناہیں کدائیں ۔
.......................................................
سن سن ماریا اوہناں ودھیرا، قہر کمایا بھارا ۔
جھوٹھے سفنے کہ کہ لڑکیا، کیتو باپ پیارا ۔
باپ ن اساں محبت کردا، توں وّچ گود مدامی ۔
کھاون پیون سوون تیرا، اس دی خوشی تمامی ۔
......................................................
گئے اگاڑی پاس پہاڑی، کردے ظلم مریندے ۔
یوسف تائیں قتل کرائیں، بہ تدبیر کریندے ۔
اوس پہاڑی ایہہ گّل سن کے، اچاچیت پکارا ۔
قتل نبی نہ-حق نازائز، مت کریؤ کجھ کارا ۔
پاس میرے مت تیغ وگائیو، میں ایہہ دیکھ نہ سکدا ۔
اسدے قتل کرن تھیں کمبے، تن اجرامِ-فلکامِ دا ۔
ایہہ گّل سن ہو گئے اگاہاں، پر ایہہ قصد نہ ہٹیا ۔
قہر غضب دا جوش دلاں تھیں، سن آواز نہ گھٹیا ۔
اک درندے ولوں چتاونی
اک درندے آکھ سنایا، پھیر مکابل ہو کے ۔
جے یوسف نوں قتل کروسے، پچھتاسو رو رو کے ۔
جنگل دے خونخار درندے، گوسفنداں کھا جاسن ۔
رل بگھیاڑ تساڈے اجڑ، چیر گھڑی وچ کھاسن ۔
کون ہندے تسیں ظلم کماندے، آخر پکڑے جاسو ۔
دہشت دا دن سر پور نیڑے، جے اج خوف ن کھاسو ۔
پرسنگ اگے چلیا
ایہہ گّل سن کے گئے اگاڑی، تے مریندے کٹدے ۔
مار چپیڑاں کر تن رنگیں، پکڑ زمیں چا سٹدے ۔
وچ چراگہ آن وڑے سو، وڈے ظلم کمائے ۔
یوسف رو رو عرض گزارے، ن اوه ترس لیائے ۔
......................................................
سبھناں پاس گیا رو یوسف، اوہناں طماچے لائے ۔
کسے ن واہرو ہو چھڈایا، ویر سبھے ازمائیں ۔
بھائیاں تھیں ٹٹ گئیاں آساں، جاں یوسف نوں سبھے ۔
باجھ خدا ہسّ دل وچ کہندا، ہن کجھ تھاؤں ن لبھے ۔
کہے یہودا یوسف تیرا، روون ویلے ہاسہ ۔
اس ہاسے دا کھوہل خلاصہ، بھائی یار خلاصہ ۔
کیوں ہسیوں کر ظاہر ساتھیں، ایہہ کویہا ہاسہ ۔
اے یوسف ایہہ رونے ویلا، تیرا غم وچ واسا ۔
یوسف کہندا میں تے ربّ وچ، ہے اک بھید اچیرا ۔
گزر عجب اک حاَل گیا ای، خوف گیا چکّ میرا ۔
جاں میں نال تساڈے ٹریا، دل میرے وچ آیا ۔
کون بنده جو میرے تائیں، چاہے دکھ پچایا ۔
ویر میرے دس زوراں والے، ایہہ پناه میں بھاری ۔
جے کا مشکل آن پویسی، خوب کریسن کاری ۔
...................................................
جنہاں پناه دلے وچ میری، دشمن بنے مقرر ۔
ہن مینوں بن صاحب سچے، رہی پناه ن زرر ۔
........................................................
ایہہ گّل سنی یہودا رویا، رہم دلے وچ آیا ۔
پکڑ کلاوے یوسف تائیں، دامن ہیٹھ چھپایا ۔
جان میری توں بھائی میرا، باپ میرے دا پیارا ۔
تینوں مارن دیاں ن مولے، زور کرن جے سارا ۔
.......................................................
بھائی دیکھ یہودے تائیں، کہن کریں کی بھائی ۔
عہد قراروں پھریا جاندوں، کی تیرے دل آئی ۔
....................................................
کہے یہودا ایسے اہدوں، پھرنا لازم آیا ۔
نہ چاہاں میں بیتکسیرا، یوسف زبھا کرایا ۔
.......................................................
اہدوں پھریوں بھائی کہندے، قہر غضب وچ سارے ۔
کہے یہودا عہد قراروں، تسیں تمامی ہارے ۔
مارن دا کد عہد ٹکایا، کیوں ہن مارن لگے ۔
جے یوسف نوں ماریا چاہو، مینوں مارو اگے ۔
.......................................................
اوڑک ہو لچار تمامی، ظاہر کہن زبانوں ۔
دوواں تائیں پکڑ لؤ، تے مار گواؤ جانوں ۔
اکا تیغ دوہاں سر کافی، مار دفن کر چلو ۔
کٹّ کوشالا عمراں والا، دو گھڑیاں دکھ جھلو ۔
جدوں یہودے جاتا آخر، ویر نہیں ہن ٹلدے ۔
سن یوسف ہن میرے تائیں، قتل کرن وچ پل دے ۔
تاں کہیا مت مارو جانوں، خون ن سر تے آوے ۔
اس نوں وّچ ہنیرے کھوہے، سٹو چلو مر جاوے ۔
..................................................
یوسف ڈریا جاں سچ جاتا، قہر کماون لگے ۔
کھوہے دے وچ میرے تائیں، بھائی پاون لگے ۔
..................................................
یسف دوڑ یہودے دے وّل، دامن پکڑ پکارے ۔
کھوه وچ مینوں سٹو ناہیں، میرے ویر پیارے ۔
مارو تیغ کرو دو ٹکڑے، اک واری مر جاواں ۔
ایہہ تکلیف جو کھوہے والی، زنده مول ن پاواں ۔
....................................................
سن یوسف تھیں غم دیاں آہیں، کرے یہودا زاری ۔
نوں بھائیاں نے غلبہ کیتا، آئے وّچ قہاری ۔
رل مل اوہناں یوسف اتوں، جامے پکڑ اتارے ۔
بدن مبارک ننگا ہویا، چڑھے فلک لشکارے ۔
سطر ڈٹھا جاں ننگا یوسف، آہیں کر کر رویا ۔
شرمزدا ہو منت کردا، کڑتا پکڑ کھلویا ۔
اک ہتھ سطرے، دوجا کڑتے، رہن دیو گل میرے ۔
ننگا کرکے سٹو ناہیں، اندر کھوه ہنیرے ۔
ہن ایہہ پڑدا پاس تساں میں، رہے کفن جاں مویا ۔
میں وچ ساری عمر بھراؤ، ننگا کدے ن ہویا ۔
بھائی کہندے چھڈ دے یوسف، ن کر لما قصہ ۔
کفن تیرا تاریکی کھوہے، ایہہ ہے تیرا حصہ ۔
ایہہ تھیں ہور زیاده لوڑیں، سّد ستارے یاراں ۔
سورج چند جو سجده کردے، دین لباس ہزاراں ۔
سجده کرنے والیاں کولوں، منگ ملے اج پرده ۔
کدھر گئے ستارے یاراں، سورج نور قمر دا ۔
ویر چھڈاون اوه ن چھڈے، کردا منت زاری ۔
دوڑ پیا شمؤن غضب تھیں، کھوه کھڑیا یک باری ۔
چا یوسف نوں رسا پایا، کھوہے وّچ وہایا ۔
کٹّ لیا پھر رسے تائیں، جاں ادھواٹے آیا ۔
کھوه دی صفت وچ
کیا کہاں اس کھوہے ہالہ، دوزخ دا دکھلاوا ۔
سپّ اٹھوئیں اس وّچ ظالم، ہر اک زہروں ساوا ۔
پور کر بھریا اسدے اندر، غم دلگیری ہاوا ۔
درد دریغ فراقَ عزیزاں، زار تپن پچھتاوا ۔
...........................................................
پانی اسدا ایڈک کوڑا، پینودیاں دم جاوے ۔
تے بدبو اجیہی مندی، مغز دماغ جلاوے ۔
....................................................
جاں بھائیاں کٹ رسی یوسف، اس کھوہے وچ وگایا ۔
جبرائیل مکرب تائیں، حکم الٰہی آیا ۔
جا جھب پکڑ میرا پیغمبر، پیغمبر دا پیارا ۔
بیٹھ کے جا سوار شتابی، صاف کرو تھاں سارا ۔
سن کے حکم فرشتہ نسیا، سدره تھیں یکباری ۔
اکھ جھمک تھیں اگے پہتا، کر اک تیز اڈاری ۔
پکڑ لیا ادھواٹوں یوسف، جیوں نازک گل چایا ۔
قطره رحمت باراں وانگوں، پکڑ تھلے وّل آیا ۔
ہر آفت کر صاف شتابی، نال آرام بیٹھایا ۔
پانی چاه کر جوش اچھلیا، لباں برابر آیا ۔
برکت لب سبھ پانی شیریں، ہو گیا وچ دم دے ۔
آب صفحہ پور لذت ہویا، برکت نال قدم دے ۔
یوسف دی خشبوؤں اسدی، دور ہوئی بدبوئی ۔
وانگ چراغ بدن دے نوروں، جگا روشن ہوئی ۔
...................................................
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
