Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) سچتر محّل دا پرسنگ . 20 محّل دی تعریف وچ
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) سچتر محّل دا پرسنگ . 20 محّل دی تعریف وچ
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
سچتر محّل دا پرسنگ . 20
محّل دی تعریف وچ
کہے زلیخا پاس ازیزے، اک دن لطفَ پیاروں ۔
ازن کریں بنواواں خانا، زینت ودھ شماروں ۔
کہے عزیز حوالے تیرے، دولت مال خزانے ۔
میتھیں ازن اہا ہی تینوں، جویں چاہیں کر خانے ۔
تے مئمار عزیز پہنچائے، فن جنہاں فرہادی ۔
میناکار فلک دے طاقی، نقش بھنن استادی ۔
حکمے نال زلیخا سندے، دھریاں آن بنائیں ۔
برفوں ودھ سفید رخاموں، دیواراں ہر جائیں ۔
مرمر سنگ صفائی اندر، وانگ صبح دس آیا ۔
کوٹھے ستّ اگے تے پچھے، اک تھیں اک سوایا ۔
.........................................................
ستواں کوٹھا سبھ تھیں سوہنا، بہت کشاده بنایا ۔
چار ستون عقیق زمرد، مرمر سنگ لگایا ۔
...........................................................
چھت کندھیں وّچ فرش لگائیاں، تصویراں پور کرکے ۔
نال زلیخا یوسف بیٹھا، شوق کلاوے بھر کے ۔
کتے خوشی تھیں ستا ہویا، جانو تے سر دھر کے ۔
ہور کتے کی کہاں کویہا، شعر بھلے ڈر ڈر کے ۔
..........................................................
اس کوٹھے وچ وڑن ن دیوے، ہرگز ہوراں تائیں ۔
راکھیاں رہن کنیزاں در تے، دن تے رات اتھائیں ۔
آپ زلیخا جس بت تائیں، سجده نت گزارے ۔
اس تھیں طلب مراداں کردی، اس نوں ربّ پکارے ۔
اوه بھی اوسے کوٹھے اندر، پوجن نوں رکھوایا ۔
اس تھیں نت منگے رو مقصد، تے کجھ اجے ن پایا ۔
کرکے ہار-شنگار زلیخا اس کوٹھے وچ آئی ۔
آرسیؤں رخ دیکھ پکارے، کیا ہے حسن صفائی ۔
اج امید جداہیں ہی یوسف، میں ول کرے نظاره ۔
ہوگ فرشتہ جے لکھ واری، عاشق رہے بیچارا ۔
........................................................
جاں سامان تیاری ہوئی، دائی سّد بلائی ۔
ہن مائی اک یوسف باجھوں، ہر شے اگے آئی ۔
.........................................................
آئی دائی لبھ لیائی، آن وڑی دربارے ۔
اگے در وچ کھڑی زلیخا، دل وچ کرے اشارے ۔
یوسف اگے زلیخا دیاں منتاں
تد نوں دور تھیں جلوا نوری، چمکیا یوسف سندا ۔
پکڑ ہتھوں تس کہے زلیخا، توں کیا نوری بنده ۔
.........................................................
کر دلدار کلام اویہی، اندر واڑ لیائی ۔
در پہلے وڑ جندرا جڑیا، رو رو عرض سنائی ۔
میں یوسف وچ خابیں لٹی، پردیساں وچ سٹی ۔
جھلے قہر قضیے ہزروں، اجے ن غم تھیں چھٹی ۔
........................................................
سر نیویں فرماوے یوسف، وقت سنبھال زلیخا ۔
دیہہ در کھولھ سدھاواں باہر، ن کر خوار زلیخا ۔
.........................................................
یوسف کہے اکھیں جل جاون، تیں ول کراں نظاره ۔
چھوڑ مینوں میں باہر جاواں، ن کر حاَل آواره ۔
.......................................................
آن وڑی وچ ستویں کوٹھے، جس وچ کارے بھارے ۔
دھریا قدم جداں وچ خانے، محکم کفل گزارے ۔
بند کیتے دروازے ستے، عرض کیتی رو ہالوں ۔
کر چھیتی ہن حضرت یوسف، ن کر دیر وسالوں ۔
.......................................................
کہے زلیخا یوسف تائیں، واه صورتَ نورانی ۔
یوسف کہے جویں ربّ بھانی، اک دن ہوسی فانی ۔
کہے زلیخا چہره تیرا، سورج روشن جیوں کر ۔
یوسف کہے قیامت دے دن، ویکھاں ہوسی کیوں کر ۔
کہے زلیخا یوسف تیرے، وال عجب ایہہ کالے ۔
یوسف کہے ایہناں اوڑک، خاک قبر دی گالے ۔
......................................................
کہے زلیخا شکل تیری نے، عقل لٹی سبھ میری ۔
یوسف کہے ہوس نے اوویں، عقل گوائی تیری ۔
کہے زلیخا روپ تیرے تھیں، نور چھڈے چمکارے ۔
یوسف کہے اجیہے کتنے، ویکھ فلک دے تارے ۔
...................................................
کہے زلیخا وصل میرے تھیں، کون تینوں کھلہارے ۔
یوسف کہے خدا دی ہیبت، جوش دلے وچ مارے ۔
کہے زلیخا کر لے خوشیاں، خوشیاں دے دن چارے ۔
یوسف کہے کہاں کی آخر، الله دے دربارے ۔
......................................................
کہے زلیخا میں ہاں بندی، توں ہیں سلطان ہمارا ۔
یوسف کہے خدا دے بندے، توں میں تے جگّ سارا ۔
کہے زلیخا تیریاں زلفاں، ول ول کے دل پھسیاں ۔
یوسف کہے ولو ول جاون، جان قبر وچ دھسیاں ۔
............................................................
کہے زلیخا سبھ تھیں مشکل، عشقَ تیرے دیاں واٹاں ۔
یوسف کہے جو اس تھیں مشکل، بھکھن جہنم لاٹاں۔
کہے زلیخا سلے مینوں، عشقَ تیرے دا سیلا ۔
یوسف کہے جو اس تھیں ڈاڈھا، جان-کندن دا ویلا ۔
..............................................................
تینوں خوف کدھا کہو یوسف، عرض منے کیوں ناہیں ۔
یوسف نے فرمایا اسنوں، کر کر غم دیاں آہیں ۔
اک عزیز ولوں شرماواں، تے اسدے اہسانوں ۔
اس دا خوف میرے دل بھارا، مت مارے سن جانوں ۔
وڈا خوف خدا دا مینوں، جو ویکھے ہر ویلے ۔
تس عذابِ ن میں وچ طاقت، جگر وگا ن سیلے ۔
کہے زلیخا یوسف پیارے، خوف عزیز ن کائی ۔
ن ڈر اس تھیں اس دا چاره، میں سر فرض ہویا ای ۔
اس نوں وچ طعام شتابی، زہر دیاں وچ پردے ۔
اس دی خبر ن پاوے کوئی، مار دباں وچ گھر دے ۔
تے توں آکھیں الله میرا، رہم کرم اس بھارا ۔
بندیاں خطا قصور گناہاں، فضلوں بخشنہارا ۔
گھر میرے وچ بہت خزانے، باجھ حماب شمارے ۔
تیرے اک گناه دے بدلے، کراں تصدق سارے ۔
......................................................
جے اج ماریں پردے اندر، حشر کھلھن جاں نامے ۔
راز دلاں دے ہون ہویدا، دوزخ ملن مقامِ ۔
......................................................
بنده تے ایمال بندے دے، ایہہ سبھ خلق الٰہی ۔
فضل غضب سبھ اس دی طرفوں، نیکی تے گمراہی ۔
عرض کراں میں پاک جنابوں، نوِر-ہدایت منگاں ۔
اس دنیاں دی لاٹ غضب دی، مت جل مرن پتنگاں ۔
توں آکھیں میں بدل گناہاں، دیواں مال خزانے ۔
دولت مال سبھی ہے اسدا، ہر شے وچ زمانے ۔
تے اوه رشوت لوے ن مولے، ہازت اوس ن کائی ۔
حاَل دلے دا مالم اسنوں، بریائیاں بھلیائی ۔
...........................................................
آہی تیز کٹار زلیخا، ات رکھی سی اگے ۔
یوسف اگے مار مریساں، جے اج واه ن لگے ۔
....................................................
ہتھ وگا چلائی گل وّچ، یوسف روک ہٹائی ۔
پکڑ لئی وچ ادھی راہے، دھرت کٹار سٹائی ۔
........................................................
آ شیطان دھننانا کیتا، دھریا ہتھ ازارے ۔
وقت قہاری دوہاں دلاں تھیں، آیا قصد ہلارے ۔
قصد زلیخا یوسف دے ول، تن اسدے تن لاواں ۔
تے یوسف دا قصد ایہائی، جیوں کیوں روک ہٹاواں ۔
ات ہدایت جے ن ہوندی، الله دے درباروں ۔
کیا کہاں ہو جاندا کائی، قہر غضب دی کاروں ۔
ربی ہدایت دا پہنچنا
حکم کرے ربّ جبرائیلا، خالص بنده میرا ۔
ویلا اج اوہدے تے آیا، پائیوسُ آفت گھیرا ۔
حکم میرا ہے روک شتابی، مت لگزش کھا جاوے ۔
نور وبوت دی رشنائی، مت گھت بدی بجھاوے ۔
......................................................
خود جبرائیل ن نظریں آیا، تے کف-دست دکھائی ۔
رب دلاں دیاں گلاں جانے، اس پر رقم ایہائی ۔
یوسف اجے اتھائیں اوویں، پھیر تلی دس آئی ۔
تستے لکھیا دو جتھ کٹھے، تیجا ربّ ایہا ای ۔
..........................................................
بھی تاثیر اجے کجھ تھوڑھی، گیبوں پیا پکارا ۔
اے صدیق پیارے میرے، صدق چلے اٹھ سارا ۔
کرسیں برا نبیاں وچوں، نام کٹایا جاسی ۔
تے کر یاد قیامت ویلا، مشکل ملے خلاصی ۔
.......................................................
باز کہن جبرائیل ہو صورتَ، آیا مثل یاکوبوں ۔
یوسف تائیں نظریں آیا، ہو صورتَ محبوبوں ۔
.....................................................
کر کجھ شرم میرے فرزندا، شرف نبوت بھاری ۔
ایہہ کیا وقت تیرے سر آیا، منگ پناه لکھ واری ۔
......................................................
بازے کہن اک یوسف تائیں، نظر جناور آیا ۔
اے یوسف چھٹ چلی نبوت، اسنے آکھ سنایا ۔
باز کہن اس کہا زلیخا، انت تیرے ہتھ آوے ۔
پر کر صبر اجے دن کائی، داغ متاں لگّ جاوے ۔
باز کہن جبرائیل مکرب، جو کوٹھے وچ وڑیا ۔
یوسف دے ہتھ پشتے لائیوسُ، سہوت نطفہ جھڑیا ۔
باز کہن اک حور آئی سی، حضرت یوسف تائیں ۔
یوسف اس ول مائل ہویا، پچھے حاَل تداہیں ۔
کون کوئی تے کسدی عورت، تے آئیؤں کس تھاؤں ۔
حور کہے میں اسدی باندی، جو اج بچے زناؤں ۔
تے اک ہور روایت غالب، آکھ سناواں ساری ۔
جاں یوسف دی طرف زلیخا، نظر پئی اک واری ۔
طلب زلیخا وصل شتابی، یوسف طلب بہانے ۔
بت چھپایا نظریں آیا، اک گوشے وچ خانے ۔
یوسف پچھے دسّ زلیخا، پردیوں پار کیائی ۔
کہے زلیخا گلیں باتیں، توں کیوں دیر لگائی ۔
پردیوں پار ایہی ربّ میرا، میں پوجاں جس تائیں ۔
پرده پایا مت اوه دیکھے، تیرا عمل اتھائیں ۔
آه بھری سن رویا یوسف، سنگوں-سنگوں تسائیں ۔
دانا بینا تھیں میں غافل، شرم میرے وچ ناہیں ۔
.......................................................
آ یوسف جا در تھیں نیڑے، قصد نسن وّل پھڑیا ۔
کرے اشارے انگل سیتی، کفل کنڈا لہ جھڑیا ۔
..........................................................
آن ملی دروازے ستویں، کڑتا پکڑ لئیا سو ۔
پکڑ پلہ ول اندر کھچے، یوسف دوڑ گیا سو ۔
پاٹ پلہ پیراہن نالوں، ہتھ اسدے وچ رہیا ۔
جھڑی تڑاک زمیں پور روندی، میرا حاَل کویہا ۔
عزیز دا موقعے تے پہنچنا
چھٹّ زلیخا تھیں جاں یوسف، دروازے وّل آیا ۔
در وچ پئی زلیخا روندی، حسرت جگر تپایا ۔
تداں عزیز دوہاں نوں ملیا، ڈٹھی سر-گردانی ۔
وچ غضب دے جوش زلیخا، کردی شور زبانی ۔
کیا سزا عزیزا اسے دی، تیں گھر جو بد چاہے ۔
باجھوں قید یا مار عذابوں، ن کچھ بھلا صلاحے ۔
سمجھ عزیز غضب وچ آیا، یوسف نوں فرمایا ۔
ایہہ کی یوسف توں اہسانوں، بدلہ کر دکھلایا ۔
.............................................................
کہے زلیخا جاں اس میں تے، ظلموں ہتھ چلایا ۔
میں پیراہن پاڑیا اسدا، ویکھ نشان لگایا ۔
دودھ چنگھدے بچے دی گواہی
یوسف بول عزیز پکارے، توں ہیں ڈھو گواہاں ۔
یا وچ آبِ-تیغ دھواواں، دفتر بھرے گناہاں ۔
اک عورت اتھ کھویش زلیخا، کھڑی کرابت والی ۔
گود اوہدی اک بال اننجانا، عمر جدھی دن چالھی ۔
یوسف کرے اشارت اس تھیں، پچھو آپ گواہی ۔
ایہا لڑکا سچ نتارے، ہووس حکم الٰہی ۔
سن ہو رہیا عزیز تئجب، کی یوسف فرمایا ۔
ایہہ تفلک کی بھرے شہادت، بولن وّل ن آیا ۔
دیکھ لواں ازماواں تیری، ایڈ کرامت بھاری ۔
اے لڑکے کہ حاَل حقیقت، جو تیں مالم ساری ۔
اچاچیت پکاریا لڑکے، ن میں چغلی کردا ۔
مشرک چغل ن بخشے جاون، میں چغلی تھیں ڈردا ۔
پر ول دساں دیکھ وچاروں، ظلم کدھا دل لوٹا ۔
جے پیراہن اگوں پھٹیا، تاں ہے یوسف جھوٹھا ۔
کڑتیوں پکڑیا ہوگ زلیخا، جاں اس سختی چائی ۔
سچی ہوگ زلیخا جسنے، پکڑ نشانی لائی ۔
جے پیراہن پچھوں پھٹیا، جھوٹھی ہوگ زلیخا ۔
یوسف سچا تے ایہہ فتنہ، بھارا ہوگ زلیخا ۔
یوسف نسّ گیا جے ہوسی، اس تھیں پکڑ کنارا ۔
مگر پئی پھڑ پچھوں جامہ، کیتا ہووسُ پارا ۔
ڈھونڈ کیتی پیراہن ڈٹھوسُ، پچھوں پھٹیا ہویا ۔
ویکھ عزیز زلیخا دے وّل، کرکے قہر کھلویا ۔
ایہہ ہے تیرا مکر زلیخا، مکر تساڈے بھارے ۔
کاریہاریاں دے اپرادھوں، مشکل ہون چھٹکارے ۔
.....................................................
یوسف تائیں کہیا ازیزے، اے فرزند پیارے ۔
جان دیو اس بدی چھپاؤ، عیب ڈھکو اس سارے ۔
کہے زلیخا نوں کر طوبٰی، توں ایہہ بدی کمائی ۔
اپنا آپ نگاه رکھ اگے، ن ہووے بریائی ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
