Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف دی موت دا حاَل . 33
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف دی موت دا حاَل . 33
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
یوسف دی موت دا حاَل . 33
آ جبرائیل خدا دے حکموں، بعد سلام سنایا ۔
برساں ست گئیاں ره یوسف، حکم الٰہی آیا ۔
اس دنیاں وچ توں ست برساں، رہسیں ہور پیارے ۔
پتّ پوتے توں اکھیں ویکھے، جاں لگ چھ سو سارے ۔
..................................................
مسلماناں نوں لے کے یوسف، شہروں باہر آیا ۔
مصروں دس کوه نام حرم دھر، شہر نواں اک پایا ۔
.......................................................
وسے حرم وچ عیش خوشی تھیں، تے ست سال وہائی ۔
پاس زلیخا ملک-مقرب، مرگ پیام لیائے ۔
وقت نزء دا حاضر ہویا، آن زلیخا تائیں ۔
بہت خوشی غم تھوڑھا دل تے، متھے نقش رزائیں ۔
یوسف دا اک درد وچھوڑا، داغ جگر لے چلی ۔
اے مہبوب تیری میں بندی، تیں تھیں رہی اکلی ۔
.........................................................
چالی روز رہیا وچ غم دے، حاَل فراقَ اویہا ۔
جبرائیل سلام لیایا، آندوسُ مرگ سنیہا ۔
افراہیم سدھایا یوسف، گل وچ لے فرمایا ۔
اے فرزندا مرنے ویلا، اج میرے تے آیا ۔
........................................................
جیوں جیوں حکم الٰہی آوے، اوویں کریں تیاری ۔
حکمے باجھ ن کرنا کائی، کہیوس چھیکڑ واری ۔
تّن بھرے ساه ایہہ گّل کہ کے، بدن گیا ره خالی ۔
نکل روح گئی وچ جنت، حکم خدا دا عالی ۔
افراہیم سنے اسمانوں، پایا بلند پکارا ۔
یوسف تائیں، غسل کفن کر، لبھو نہر کنارا ۔
.........................................................
مل خوشبو کفن دے لوکاں، پڑھی نماز جنازه ۔
افراہیمو دوجی واری، پیا بلند آوازا ۔
وچ نہر دے گور پدر دی، ویکھ دسے تیں تائیں ۔
ڈٹھوسُ پانی پاٹ گیائی، خشک گئیاں کھل جائیں ۔
کندھاں وانگ کھلوتا پانی، رہیا چار چوپھیرے ۔
تھلے ندی نمونہ قبروں، آیا نظر تھلیرے ۔
سی تابوت سفید پتھر دا، تس وچ یوسف پایا ۔
درجاں میل ندی دے تھلے، فرزنداں دفنایا ۔
لوک ہٹے پھر اوویں ملیا، پانی نہر چوپھیروں ۔
گم نشان قبر دا ہویا، پانی دے گھمگھیروں ۔
.......................................................
اک سو تے پچونجا برساں، یوسف عمر گزاری ۔
اس دنیاں وچ سختی نرمی، جو گزری سر بھاری ۔
......................................................
ایہہ دنیاں ہے جادو خانا، ول چھل نال بلاوے ۔
دل لائے وچ اس دے غافل، جاون یاد ن آوے ۔
........................................................
نازک بدن گلاں دے دستے، خاکوں باہر آئے ۔
نکے نکے کر پھیر خزاں نے، توڑ زمین رلائے ۔
......................................................
جیوں سفنے کسے شاہی پائی، چشم کھلھی ہتھ خالی ۔
ایویں نال تیرے تک اے دل، نسبت دنیاں والی ۔
.......................................................
آلمپری غلام رسولا، تیریاں عرض دوائیں ۔
جے ول فضل وگن دن راتیں، سو خوشیاں تدھ تائیں ۔
........................................................
جاں موسٰی پیغمبر ہو کے، شہر مصر وچ آیا ۔
یوسف تائیں کڈھ ندی تھیں، الله حکم پہنچایا ۔
لے تابوت دفن کر جا کے، وچ زمیں کنانے ۔
دادے باپ جتھائیں اس دے، لے چل ات مکانے ۔
موسٰی عرض کرے یا خالق، مینوں دسّ نشانی ۔
یوسف دا تابوت کتھائیں، اندر ندی نہانی ۔
حکم ہویا یعقوب نبی دی، پوتی ساره ناموں ۔
اس تھیں پچھ اجے اوه زندی، دسے پتہ مکاموں ۔
ساره کولوں حضرت موسٰی، آن نشان پچھایا ۔
تیرے باجھ ن کوئی جانے، حکم الٰہی آیا ۔
شرط میری فرماوے ساره، مّن لویں میں دساں ۔
تیرے جیڈ مراتب پاواں، جا جنت وچ وساں ۔
موسٰی عرض کرے دربارے، مالم تدھ خدایا ۔
فضل کراں میں ساره اتے، حکم جنابوں آیا ۔
سن خوش خبری گئی اٹھ ساره، دسے پتہ نشانی ۔
اس جاگھا وچ چاچا میرا، یوسف آپ نہانی ۔
حضرت موسٰی پانی اتے، آسا آن لگایا ۔
پانی پاٹ ہویا دو طرفے، خشک تھلا دس آیا ۔
دس پیا تابوت میانوں، موسٰی کڈھ لیایا ۔
وچ کنان گیا لے مصروں، پاس پدر دفنایا ۔
پشتاں چار پیغمبر چارے، دفن ہوئے کنانے ۔
ایہا ہالہ یوسف والا، آیا وچ بیعانے ۔
قصے دی سماپتی بارے
جس دن میں آغاز قصے تے، اسم الله دا پڑھیا ۔
باراں سو تے نوے ہجری، سال مبارک چڑھیا ۔
سارا ماه محرم مینوں، وچ تصنیف وہایا ۔
اج اخیر محرم سندی، جاں مقصد ہتھ آیا ۔
اہسنل قصص' دھر نام قصے دا، میں لکھیا تّن واری ۔'
پورا سال ہویا تصنیفِ، نال ربے دی یاری ۔
چھ ہزار چھیاسٹھ چھ سو، بینتاں گنتی آئیاں ۔
ناکس شعر؎ کمال حقائق، ربّ دیاں بے پرواہیاں ۔
........................................................
پکڑ قلم بھر عشقَ المبا، ورقاں وچ وگائی ۔
رخت جلے وچ سوز برہوں دے، ویکھ رہن سودائی ۔
اصل بیانوں وچ سخن دے، میں ن گّل رلائی ۔
صورتَ یوسف دی تفسیروں، سچی گّل سنائی ۔
.................................................
یا ربّ لکھنے پڑھنے والے، رہن ن فضلوں خالی ۔
بخش ربا میں عیبی بنده، آیا درے سوالی ۔
فضل کریں تے بخشیں سانوں، تونہیں بخشن ہارا ۔
ماں پیو تے استاداں بھائیاں، بخش امن چھٹکارا ۔
سانوں فضل تیرے دی یا ربّ، آس دلاں وچ بھاری ۔
دیہہ کلمہ توحید نزء وچ، سانوں جاندی واری ۔
.............................اتِ..........................
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
