Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یعقوب دا مصر وچ پہنچنا . 31
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یعقوب دا مصر وچ پہنچنا . 31
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
یعقوب دا مصر وچ پہنچنا . 31
یوسف پاک کرم دا قطره، رحمت دے دریاؤں ۔
الله نے وچ دوہاں جہاناں، دتوسُ شرف سفاؤں ۔
جاں یعقوب ڈٹھا خط سارا، شوق لگاماں چائیاں ۔
ناکیاں گھتّ مہاراں چلے، وصل اڈیکاں لائیاں ۔
اہل-کبائل اندر سارے، پیغمبر فرماوے ۔
یوسف میرا مصروں اندر، مینوں سّد بلاوے ۔
بدل لباس کرو اسواری، شتریں گھتّ مہاراں ۔
ویہہ ویہاں سبھ نکے وڈے، گھر دے وّچ شماراں ۔
....................................................
جبرائیل بہشتوں آیا، لے ناکا شنگاری ۔
جنت دا اسباب مرصع، گوہر زریں کاری ۔
...................................................
ایہہ یعقوب نبی دی خدمت، جبرائیل لیایا ۔
پیغمبر نے کر بسم الله، اس تے قدم ٹکایا ۔
..................................................
کنانوں پیغمبر چڑھیا، دیسیں خبراں گئیاں ۔
وچ وچھوڑے شام ولایت، نیر وہائی کئیاں ۔
......................................................
ٹور بشیر پہنچائیاں خبراں، آن ڈھکے کنانی ۔
سن اولاد کبائل آیا، پیغمبر رحمانی ۔
سن ہوئیاں دل خوشیاں تازه، یوسف شکر گزارے ۔
استقبال کرو عمراواں، ہو ہو شاد پکارے ۔
....................................................
مصر قریب ہویا ای آخر، یوسف خبراں پائیاں ۔
نال امیر وزیر سپاہاں، کر چلیا زیبائیاں ۔
وانگ فرشتاں فوج شنگاری، جھنڈے سریں درخشاں ۔
کوکبیاں تھیں نور چمکدا، دمکن لال بدخشاں ۔
....................................................
پیغمبر نے جاں یوسف دی، خبر سنی اک واری ۔
دل ہو آب وگیندا جاندا، دو چشماں تھیں جاری ۔
.....................................................
پاس گئی یعقوب نبی دے، یوسف دی اسواری ۔
یوسف دی وّچ فوجاں زینت، زیبا نقش نگاری ۔
تاں اس وقت فرشتاں تائیں، ہویا حکم الٰہی ۔
جا یعقوب نبی دے ہوئیو، تسیں سوار سپاہی ۔
بیٹے نالوں شان پدر دی، ہووے دون سوائی ۔
کہے ن لوکی یوسف وڈا، کم یعقوب ایہائی ۔
..................................................
ویکھ فرشتے نوری شکلاں، مصری دنگ تمامی ۔
پیغمبر کنانی آیا، حاکم بھومی شامی ۔
.....................................................
ہتھ بنھ کہن غلام کنیزاں، لطفَ کرم دا ویلا ۔
سکھی ہوون لگا اج حضرت، مہبوباں دا میلہ ۔
یوسف کہے غلام کنیزاں، تسیں آزاد تمامی ۔
ایس خوشی وّچ اج تساں تھیں، چھڈے بند غلامی ۔
.......................................................
باہاں کھولھ ٹرے پیغمبر، دوہاں دلاں تھیں آئے ۔
چارے چشم دوہاں پور اشکوں، وچھڑے ربّ ملائے ۔
ڈھک فرشتے نیڑے آئے وقت ملن دے سارے ۔
باپ پتر دے خوشیاں اندر کھاون جگر ہلارے ۔
آن ملے پر جھّل ن سکے، غشی پدر نوں آئی ۔
بدن مبارک تھیں اس دھرتی، نور فضیلت پائی ۔
...................................................
ہودے چاہڑ گیا لے یوسف، مصر وڑے آ سارے ۔
خوشیاں وچ مبارکبادوں، مصری کرن پکارے ۔
....................................................
یوسف تائیں کہیا پدر نے، دنیاں بھلی نہ جاوے ۔
ذکر الٰہی باجھوں میرے، دل وچ شوق ن آوے ۔
شہر باہر کراں عبادت، حجره کرو عمارت ۔
باقی عمر گزاراں حجرے، فضلوں ملے بشارت ۔
شرط ایہی پر دن نوں رہیں، جتھے جی چاہے ۔
رات سویں آ حجرے میرے، دلوں قرار ن جائے ۔
.....................................................
چالھی سال گئے وچ خوشیاں، پھلے باغ دلاں دے ۔
دیداراں وچ شاد تمامی، کھلے باغ دلاں دے ۔
جاں لگ اندر درد وچھوڑے، دکھ مصیبت پائے ۔
ایڈک خوشیاں غالب ہوئیاں، اوه دن یاد ن آئے ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
