Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) دائی دی چارازوئی . 18
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) دائی دی چارازوئی . 18
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
دائی دی چارازوئی . 18
یوسف پاس گئی جا بیٹھی، میں واری فرزندا ۔
میں قربان بناون ہاریوں، توں جسدا ہیں بنده ۔
طاقت عقل قیاسوں باہر، تیرا حسن بنایا ۔
تے اس حسن موافک تیں وّچ، عقلوں گوہر پایا ۔
............................................................
اوه مشتاق زلیخا تیری، جس سفنے دس آئؤں ۔
دو واری کر گھائل اس نوں، راتو رات سدھائیوں ۔
تیجی وار نشانیاں دے دے، مصرعے سّد بلائی ۔
روندی نوں وچ درد وچھوڑے، دتی آن دکھائی ۔
قیمت تار خریدیا تینوں، مقصد پاون کارن ۔
دل تھیں درد وچھوڑے والا، داغ گواون کارن ۔
..........................................................
وصل کریں توں فرحت پاویں، اس دا جی پرچاویں ۔
تے اوه رہے کنیز مدامی، تونہیں راج کماویں ۔
......................................................
ہتھوں گئی جوانی یوسف، نہیں کسے مڑ ملدی ۔
کر لے خوشی مزے دا ویلا، حسرت رہے ن دل دی ۔
.......................................................
دیکھ اوہدا دکھ میریاں اکھیں، روندیاں زارو زاری ۔
دسّ اراده تیرا کیونکر، فرزندا میں واری ۔
ایہہ گّل سن کے بولیا یوسف، چھوڑ بڈھی گّل ساری ۔
ایہہ گلاں بیوزن تمامی، تے توں عقلوں ہاری ۔
........................................................
یوسف کہے ازیزے مینوں، کر فرزند رکھایا ۔
گھر دے وچ امین بنایا، میرا قدر ودھایا ۔
گھر اس دے وچ کراں خیانت، میرا کیڈک پایا ۔
ایہہ گّل مینوں بھاوے ناہیں، خوف دلے وچ آیا ۔
دائی کہے عزیز ن دیکھے، توں جس تھیں غم کھاویں ۔
خلوت حاضر رہے زلیخا، کیوں ن کرم کماویں ۔
...........................................................
میں ایہہ کار ن کرسی کوئی، پوو خیال ن میرے ۔
درد نواں میں جھّل ن سکدا، اگے درد بہتیرے ۔
بد اسلاں دی بد کرداری، کویں اسیلوں آوے ۔
پھیر بڈھی مڑ بولن لگی، یوسف جھڑک ہٹاوے ۔
.....................................................
بڈھی مڑی زلیخا تائیں، اگّ بلی وچ سینے ۔
ملن مراد نصیب ن میرے، آوے وچ یکینے ۔
روندی آپ گئی وّل یوسف، رو رو عرض سنائی ۔
میں یوسف وچ تیریاں درداں، بہت مصیبت پائی ۔
......................................................
نیند حرام اکھیں وچ میری، درد فراکوں تیرے ۔
عشقَ تیرے تھیں نیندر دسدی، خار اکھیں وچ میرے ۔
میں بےحال کنیز بیچاری، رہم میرے پور کھاؤ ۔
میں بیچاری کرمیں ہاری، میں پور رہم کماؤ ۔
......................................................
سن کے اس دی گریازاری، تاں یوسف فرماوے ۔
دس میں کار کراں کجھ جس وچ، میرا وقت وہاوے ۔
.........................................................
توں مینوں ایہہ خادم دتے، ہر ہر خدمت والے ۔
ہن کو منصب رہا ن خالی، ہرگز باجھ وسالے ۔
سو ایہہ منصب ہوراں تائیں، خاص حرام مدامی ۔
ایہو کارگزاری تیں ہک، کر لے ادا غلامی ۔
جے توں خدمت میری چاہیں، ایہو خدمت میری ۔
جاں توں ایہو خدمت کرسیں، رہساں باندی تیری ۔
ایہہ گّل سن فرماوے یوسف، جے میں بہت پیارا ۔
تاں کیوں میرے کہے موافک، ن ورتیں ورتارا ۔
میں راضی وچ کار تساڈی، کرساں کارگزاری ۔
میرا کہیا مّن زلیخا، جے تیں سچی یاری ۔
گھر وچ بیٹھن تھیں میں نہ-خوش، کیوں ناراض کراویں ۔
گھروں کنار رہاں میں راضی، کیوں ن رہم کماویں ۔
........................................................
آہا باغ زلیخا والا، سیر کرے وچ جس دے ۔
اتھے گھلاں کر مالی اس نوں، ایہہ گزری دل اسدے ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
