Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) مصر ول دوسری یاترا . 28 بھائیاں دے ہتھوں بنیامین دی درگت
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) مصر ول دوسری یاترا . 28 بھائیاں دے ہتھوں بنیامین دی درگت
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
مصر ول دوسری یاترا . 28
بھائیاں دے ہتھوں بنیامین دی درگت
ویر دلاں وچ بھجدے آئے، آتش حسد تپائے ۔
بنیامین عزیز بلایا، اسیں تفیلیں آئے ۔
انڈٹھا تاکیداں کر کر، سّد گھلیا کنانوں ۔
گھر وچ باپ عزیز مصر وچ، عاشق دلوں ب جانوں ۔
ہر ہر گّل الاہمے طعنے، جھڑکاں زلت خواری ۔
بنیامینے نال بھراواں، راہیں کارگزاری ۔
بنیامین دلوں پور دردوں، سبھے سختیاں سہیاں ۔
یوسف دا دل داغ پرانا، دل دیاں دل وچ رہیاں ۔
.........................................................
اوس زمانے شہر مصر دے، پنج سبھے دروازے ۔
حکم پدر تھیں سارے بھائی، کھنڈے نال اندازے ۔
دو دو رل اک در تھیں آئے، لنگھ گئے دس سارے ۔
بنیامین اکلا باہر، غم دیاں آہیں مارے ۔
.......................................................
یوسف پاس پیغام لیایا، جبرائیل الاہوں ۔
ویر تیرے اج آئے یوسف، چل دراڈے راہوں ۔
دس وچ شہر وڑے ہو دو دو، تیرا ویر اکلا ۔
باہر کھڑا دروں ہن روندا، دل نوں نہیں تسلا ۔
.......................................................
لاه لباس شاہانہ یوسف، پہن پرانا جائیں ۔
ہو اسوار شطر تے جھبدے، اسنوں نال لیائیں ۔
یوسف دا بنیامین دی سہائتا نوں آؤنا
بنیامین ڈٹھا جاں اکھیں، کردا گریازاری ۔
صورتَ چند اداسی شکلوں، غم دی جگر کٹاری ۔
یوسف دیکھ ودھیرا رویا، مول قرار ن پایا ۔
چالی سالاں بعد دسایا، میرا ماں پیو جایا ۔
ہورس دروں گیا مڑ باہر، مڑ مصرعے ول آیا ۔
بنیامین ڈٹھا آ روندا، آن سلام سنایا ۔
بنیامین علیکم کہیا، یوسف ابری بولے ۔
بھائی نال کرے کجھ گلاں، درد خزانے کھوہلے ۔
......................................................
بنیامین کہے سن رو رو، حاَل کہاں میں کس دا ۔
میں یعقوب نبی دا بیٹا، اجڑیا گھر جس دا ۔
.........................................................
یوسف نام وڈیرا بھائی، میرا ماں پیو جایا ۔
میں سن باپ ن ہوش سمبھالی، جاں تے نظر ن آیا ۔
برکت گئی اساڈے گھر تھیں، خانے پئے اجاڑاں ۔
یوسف نوں لے گئیاں جاں تے، لٹّ غضب دیاں دھاڑاں ۔
........................................................
میں پور درد لیائے بھائی، متریئیاں دے جائے ۔
شہر وڑے چھّڈ مینوں روندا، مڑ کے لین ن آئے ۔
......................................................
کنگن موتیاں جڑیا آہا، یوسف دے وچ بازو ۔
پنجھی مّل ہزار دیناروں، تلے قدر ترازو ۔
یوسف بنیامینے تائیں، دیوے بہت دلاسہ ۔
پاس رکھیں تس کہے زبانوں، توڑیں ن ہلاسا ۔
.....................................................
آ میں نال ملاواں بھائی، پھیر یوسف فرماوے ۔
شہر اکٹھے داخل ہوئے، لے بھائیاں تھیں آوے ۔
بھائیاں نوں منکش محّل وچ اتارنا
اک سنہری کوٹھا یوسف، سی اگے بنوایا ۔
تیہہ گز لما، تیہہ گز چوڑا، زینت انت ن پایا ۔
....................................................
یوسف نے سبھ بھائیاں مورت، اسدے وچ لکھائی ۔
بھی یعقوب نبی دی مورت، بھی اپنی بنوائی ۔
جیوں جیوں بھائیاں جنگل اندر، اس تے ظلم کرائے ۔
سارے حالے ظاہر اس وچ، پورے نقش کرائے ۔
.......................................................
خدمتگاراں تائیں یوسف، کہندا جلدی جاؤ ۔
کرواناں کنانیاں تائیں، اس خانے لے آؤ ۔
لے برقع خود یوسف بیٹھا، اندر زریں خانے ۔
خدمتگاراں بھائی آندے، کر آداب شاہانے ۔
......................................................
ہویا حکم طعام لیاؤ، خادم طعام لیائے ۔
کھاؤ خرش پیغمبر-زادیور، یوسف حکم کرائے ۔
کھاون خرش دلیلاں کردے، خوشیاں وچ دلیلے ۔
دیواریں تصویراں لکھیاں، پئیاں نظر روئیلے ۔
گّم گیا حیرانی اندر، بھّل گیا تس کھانا ۔
عمل کمائے نظریں آئے، خوف دلے وچ دھانا ۔
.........................................................
روئیلا کی ہویا تینوں، ویر پچھن رو سارے ۔
بول ن سکے کرے اشارے، رو رو وّل دیوارے ۔
بھائیاں ڈٹھا جو جو کیتا، ظاہر نظریں آیا ۔
روندیاں رخ دھوائے اشکوں، مرگ سجھی غم دھایا ۔
.......................................................
صاحب-زادیو کھانا کھاؤ، یوسف نے فرمایا ۔
کیوں اکھیں تھیں نیر وہائی، یاد کہو کی آیا ۔
عرض کرن اس خانے اندر، خرش ن کھادھی جاوے ۔
شاه عنایت کرے اساں تے، ہورس تھاؤں بھجواوے ۔
بنیامین دا یوسف دی سک وچ ردن
بنیامین جو یوسف سندی، شکل ڈٹھی دیوارے ۔
زخم پرانا اگھڑ وگیا، چلے خون فوارے ۔
صورتَ دے ول ویکھے رووے، رو رو کے فرماوے ۔
ویر میرے دا نقشہ روشن، صبر دلوں لے جاوے ۔
....................................................
دن تے رات فراقَ جدھے نے، میری جان جلائی ۔
اسدی صورتَ مسریاں لوکاں، کتھوں لکھ منگائی ۔
ایہہ یعقوب نبی دا بیٹا، کس نے خبراں پائیاں ۔
تے ایہہ کون فرشتہ آہا، جس تصویراں لاہیاں ۔
........................................................
دس بھائی بہ پنجیں تاشیں، رل مل کھاون لگے ۔
بنیامین اکلا بیٹھا، تاش رکھائسُ اگے ۔
دھریا تاش اگے اوه روندا، بیٹھا زارو زاری ۔
یوسف ویر وچھنے والا، زخم دلے وّچ کاری ۔
........................................................
یوسف کہندا، آ جا میتھیں، توں میں رل مل کھائیے ۔
تاش اکو تے توں میں بھائی، کھاون بہ ہن جائیے ۔
میں تیرا توں میرا بھائی، یوسف جان اسائیں ۔
مائی جایا بھائی اپنا، جان اساڈے تائیں ۔
جے تیں یوسف ویر وچھنا، میں بھی ویر وچھنا ۔
برقعے دے وچ نالے یوسف، آہیں کر کر رنا ۔
......................................................
بنیامین کہے جگ جیویں، شاہا عالی جاہا ۔
زریں خانا اول والا، دل میرے وچ آہا ۔
حکم کرو میں اوتھے جاواں، مینوں صبر ن آوے ۔
بیٹھ لواں رّج رو اتھائیں، تداں بخار سدھاوے ۔
یوسف پچھے زریں خانے، کیا پسند دسایا ۔
بنیامین کہے دیوارے، یوسف نقش لگایا ۔
.....................................................
جبرائیل سلام لیایا، یوسف نوں درگاہوں ۔
دے پیغام کہیا اے یوسف، آیا حکم الاہوں ۔
بنیامین تیرے وچ غم دے، جان لباں پور آئی ۔
جاندی جان وچھوڑے اندر، دیہہ شتاب دکھائی ۔
......................................................
منشا حاضر سی اس ویلے، یوسف نے فرمایا ۔
زریں خانے جاه فرزندا، حکم الٰہی آیا ۔
بنیامین تیرا اوه چاچا، ماؤں میری دا جایا ۔
غم میرے وچ تڑپھ مریندا، ہجر طوفان چڑھایا ۔
........................................................
منشا دے وّل بنیامینے، نظر پئی اک واری ۔
ایہہ یوسف دی صورتَ ڈٹھی، وگی ودھ کٹاری ۔
بنیامین اپر بھید دا کھلھنا
دنگ رہیا فرماوے لڑکیا، دسیں برخردارا ۔
کون ایہی توں کس دا بیٹا، جگر کدھے دا پارا ۔
یوسف دا میں بیٹا حضرت، منشا آکھ سناوے ۔
بنیامین پیا سن دھرتی، رو رو کے فرماوے ۔
میرا بھی اک ویر پیارا، آہا یوسف ناموں ۔
باپ تیرا بھی یوسف ناموں، میں قربان کلاموں ۔
.....................................................
منشا کہندا ن رو چاچا، زنده تیرا بھائی ۔
توں جسدے وّچ غم دے روویں، میرا باپ اوہائی ۔
......................................................
چھاتی نال لگایا رو رو، پکڑ بھتیجے تائیں ۔
فرزندا دسّ جھبدے مینوں، تیرا باپ کتھائیں ۔
تخت اپر جس تھیں توں بیٹھا، منشا نے فرمایا ۔
باپ میرا اوہو بھائی تیرا، ماؤں تیری دا جایا ۔
.......................................................
بنیامین کہے فرزندا، اوه مصرعے دا والی ۔
منشا کہندا اوہو یوسف، جس دا سایہ عالی ۔
.....................................................
منشا نے جاں یوسف تائیں، ساری خبر سنائی ۔
اٹھ یوسف خلوت وّچ آیا، نال لیاسُ بھائی ۔
.....................................................
بانہہ الھار گلاں وچ پائی، وچھڑیاں مل بھائیاں ۔
سرد ہوئے دو سینے تپدے، باراں رحمت آئیاں ۔
...........................................................
سائت بعد جو یوسف تائیں، ہوش بدن وچ آئی ۔
بنیامینوں پچھن لگا، پیو دا حاَل کیائی ۔
........................................................
اکھیں دے وّچ نیند ن آوے، کھاون مول ن بھاوے ۔
نام تیرا لے کرے پکاراں، درد جھلے غش کھاوے ۔
سن کے حاَل پدر دا یوسف، رو رو زار کریندا ۔
واه دردا میں جمدا ناہا، تاں کیوں باپ تپیندا ۔
پھیر پچھے دسّ بھین میری دا، کیوں کر وقت وہاندا ۔
رو رو بنیامین کہے دکھ اسدا، حدوں گزریا جاندا ۔
جامہ نواں ن پایا اسنے، سال گئے ہو چالی ۔
ہو دیوانی رہی بچاری، تیریاں درداں والی ۔
جس راہوں تیں ویر لیائے، اتھے عمر گزاری ۔
پئی پکارے نکل یوسف، دیکھ لواں اک واری ۔
.......................................................
ویر میرا اوه ماه منور، یوسف نام پیارا ۔
کنھے ڈٹھا وچ جنگل روندا، یا کسے شہر وچارا ۔
ایہو حاَل ہمیشاں اسدا، وچ درداں ورتارا ۔
کھاون پیون بھلا اس تھیں، تیرا ورد گزارا ۔
........................................................
بنیامین کہے اے بھائی، روندیاں عمر وہائی ۔
اج مقصود دلے دا ملیوں، ہوئی دور جدائی ۔
اک سائت ہن تیرے نالوں، وچھڑیا ن چاہاں ۔
بھائیاں نال ن ٹوریں مینوں، وگے ن قدم اگاہاں ۔
بنیامین نوں اپنے کول رکھن دی ویونت
یوسف کہندا جھّل ن سکدا، میں بھی درد وچھوڑا ۔
بھائیاں نال ٹریساں اول، پھیر کریساں موڑا ۔
چیز غلے رکھواواں تیرے، ساریاں موڑ منگاواں ۔
پھول کڈھاواں حکم شرع تھیں، تینوں کول رکھاواں ۔
....................................................
یوسف کہے غلاماں تائیں، بھرتیاں بھرو شتابی ۔
ن تولو بھر کوناں دیو، ہووے دور خرابی ۔
پردے وّچ غلاماں تائیں، یوسف نے فرمایا ۔
جام عقیق میرا لے جاؤ، رکھو پاس چھپایا ۔
بنیامینے دے وچ بھارے، رکھ دیو وچ پردے ۔
بھر چھٹاں جیوں یوسف کہیا، بردے اوویں کردے ۔
آکھ سلام گئے کنانی، تھوڑھی دور سدھائے ۔
جام گیا ای حضرت یوسف، مگر سوار دوڑائے ۔
بھراواں دا چوری وچ پھڑیا جانا
کرن سوار پکار جوانوں، چور تسیں کروانوں ۔
کھڑ رہے مت جاؤ اگے، پکڑ ولاں کنانوں ۔
ات ول منہ کر کہیا جوانا، کی تساں گّم گیا ای ۔
جام عقیق ملک دا کہیا، تساں چرا لئیا ای ۔
.....................................................
اوہناں کہیا اساں قسم خدا دی، ہے معلوم تساہیں ۔
چور نہیں اسیں آئے ناہیں، کرن فساد اتھائیں ۔
کہن سوار تسیں جے جھوٹھے، پھر تساں کیا سزائیں ۔
اوہناں کہیا جس کولوں لبھے، پکڑ کھڑو اس تائیں ۔
............................................................
موڑ سوار گئے لے مصرعے، سبھ کنیانیاں تائیں ۔
یوسف اگے حاضر کیتے، چوراں وانگ تداہیں ۔
........................................................
یوسف کہے غلاماں تائیں، شتراں بھار اتارو ۔
سچ کہن پیغمبرزادے، یاں تے جھوٹھ نتارو ۔
..................................................
دس بھائیاں دے بھار جو پھولے، کجھ ن ظاہر آیا ۔
جان دیو اک باقی رہندا، یوسف نے فرمایا ۔
.....................................................
چور نہیں اسیں عیب ن کائی، ایہہ بھی کھولھ نتارو ۔
دیکھو صاف عقیدے ساڈے، طعنے پھیر ن مارو ۔
یوسف کہندا، مرد جوانو، چنگے نظریں آئے ۔
طعن الزام تساں کجھ ناہیں، ہو نیکاں دے جائے ۔
......................................................
جے تے چھٹّ ن پھولو اسدی، بھائیاں عرض سنائی ۔
اساں اتے ایہہ فخر کریسی، تے اپنی وڈیائی ۔
سانوں کہسی بھار تساہاں، پھولے نال خواری ۔
بے اعتبار تسانوں جاتا، میں رہیا اعتباری ۔
یوسف کہندا پھول غلاموں، کرو برابر سارے ۔
تاں ایہہ فخر چتارے ناہیں، مونہوں لاف ن مارے ۔
پھولی چھٹّ پیالہ لبھا، چور بنے کنانی ۔
شرمندے ہو بھائی سارے، ڈبے وچ حیرانی ۔
..................................................
آہا مصر اندر ورتارا، جے کو مال چراوے ۔
صاحب مال لوے شے دونی، ودھ سزا ن پاوے ۔
تے یعقوب نبی دے مذہب، چور رہے ہو بردا ۔
سو بھائیاں نے اول فتوٰی، کہیا شرع پدر دا ۔
..................................................
باپ بڈھے دا ایہہ ہے آسا، ہردم خدمت کردا ۔
پکڑ اساں تھیں رکھ کسے نوں، تھاں اس دی وچ بردا ۔
شاہا توں اہسان کنندا، سانوں نظریں آویں ۔
باپ بڈھا رو مرسی غم تھیں، چھوڑیں لطفَ کماویں ۔
......................................................
یوسف کہے پناه خدا دی، جس دا عالم سارا ۔
چوراں چھوڑاں ہوراں پکڑاں، ظلم کریساں بھارا ۔
...................................................
بھائیاں بیٹھ جمع وچ گوشے، مسلاہت دی کاری ۔
رو رو نیر وہائے چشموں، سارے پئے وچاریں ۔
کہے یہودا مالم سبھناں، باپ لئیاں سوگنداں ۔
زامن دتا الله صاحب، اساں سبھے فرزنداں ۔
.......................................................
بنیامین لئے بن جانا، روا ن سانوں مولے ۔
عجز لڑائی دوویں حاضر، جو کجھ شاه قبولے ۔
جے اوه ویر ن دیوے سانوں، گھتو جنگ پواڑا ۔
مرد اسیں سبھ شیر بہادر، پائیو مصر اجاڑا ۔
....................................................
سن مسلاہت بھائیاں تائیں، بہت پسند دس آئی ۔
بنیامین چھڈا لیائیے، کرکے جنگ لڑائی ۔
.........................................................
آہا افراہیم بھجایا، یوسف نے ول بھائیاں ۔
جا کے سن جو میریاں بھائیاں، کی صلاحیں لائیاں ۔
افراہیم گیا مڑ سن کے، ایہہ سبھے تدبیراں ۔
یوسف پاس سنائیاں جا کے، جو سنیاں تقریراں ۔
کہے یہودا بھائیاں تائیں، اجے ن تیغ وگائیو ۔
جاں میں نعره کڑک مریساں، تاں تسیں ہتھ اٹھائؤ ۔
ایہہ گّل آکھ یہودا ٹریا، تیغ لئی ہتھ آیا ۔
یوسف اگے آن کھلویا، ن کر قہر سنایا ۔
چھوڑ عزیزا بھائی ساڈا، ن کر بہت قضیہ ۔
ن ستا اساڈے تائیں، جے تدھ خبر ن پئی آ ۔
کڑک مریساں اکو نعره، دیکھ لئیو کیا ہوسی ۔
نیل ندی دا پانی سن کے، وگنوں اٹک کھلوسی ۔
..........................................................
جدوں یہودے تائیں ڈٹھا، یوسف نے وّچ غصے ۔
برچھیاں وانگوں خونوں بھنے، وال کھڑے وّچ جسے ۔
یہودے دا جوش ٹھنڈا پینا
افراہیم چھٹیرا لڑکا، سی حاضر اس ویلے ۔
قبطی بولی کہ کے یوسف، اسنوں ات ول میلے ۔
اے فرزند قمر تے اسدی، جھبدے ہتھ لگائیں ۔
افراہیم گیا ہتھ دھریا، جھڑیا جوش ازائیں ۔
گیا غضب سبھ زور سدھایا، قوت رہی ن کائی ۔
چاہے نعره کراں غضب تھیں، طاقت کجھ ن پائی ۔
..........................................................
افراہیم گیا ٹر اوتھوں، آزز رہیا یہودا ۔
باہر ویر اڈیکن نعره، جوش کرن بے ہوده ۔
اوڑک آپ اڈیک سدھائے، وّل دربارے آئے ۔
کہن یہودے تائیں بھائی، کیوں توں کم گوائے ۔
کیوں نعرے نوں دیر لگائی، تیں دل خوف کیا ای ۔
کہے یہودا نسل پدر تھیں، ایتھے لڑکا کائی ۔
پشت میری ہتھ لا سدھایا، میرا جوش گوایا ۔
تپ وچ جوش غضب دے بھائیاں، قہر تنور تپایا ۔
دیکھ اوہناں وّل یوسف تائیں، دل وچ غصہ آیا ۔
بھائیاں تائیں حاضر کرکے، پیش کھڑے کروایا ۔
فرمایا پیغمبرزادیو، بولو سچ زبانوں ۔
میں کی برا تساں تھیں کیتا، گھٹّ کیا اہسانوں ۔
.........................................................
بکریاں تساں ہوراں جاتا، خود نوں شیر بنایا ۔
تخت عزیز مصر دا لئیے، تساں اراده آیا ۔
.........................................................
دیکھو زور خدا نے دتا، یوسف نے فرمایا ۔
سّل پتھر دا کوٹھا یوسف، ماریا پیر اڈایا ۔
پتھر ٹٹ گئے ہو پرزے، چھت کندھاں ڈھیہہ پئیاں ۔
دیکھ بھراواں حیرت دھانی، اکھیں اگھڑ گئیاں ۔
.......................................................
ہو پیغمبرزاد جوانوں، یوسف نے فرمایا ۔
چھوڑو چور وطن نوں جاؤ، میں ایہہ رہم کمایا ۔
جے کو ہور دلیری کردا، ویکھدیوں تس ہالہ ۔
دیکھ تساں ول میں دل گزرے، قدر نبیاں والا ۔
..........................................................
اوڑک ہو لاچار بھراواں، رو رو سیس نوائے ۔
لکھ لکھ شکر جو اج اساڈی، جان بچی غم جائے ۔
......................................................
کہے یہودا بھائیاں تائیں، تسیں سبھے مڑ جاؤ ۔
بنیامینے چوری کیتی، پیو نوں خبر سناؤ ۔
تے میں آپ ن جاواں مصروں، ہرگز مول کداہیں ۔
منہ اکھیں کی جا دکھلاواں، باپ پیارے تائیں ۔
واپس کنان پہنچنا
سن یعقوب نبی دے بیٹے، نوں کنانے آئے ۔
باپ اگے ہو عرض گزاری، چوریوں حاَل سنائے ۔
..................................................
نبی کہے امید ن مینوں، ہرگز بنیامینوں ۔
چوری اس نے کیتی ہوسی جاپے حاَل یکینوں ۔
راتی نفل پڑھے دن روضے، وڈا زہد کماوے ۔
تقوے وچ امانت پورا، تے اوه کویں چراوے ۔
.....................................................
پھر یعقوب نبی فرماوے، فرزندو فرماوو ۔
ایڈک زور تساں وچ آہے، توڑ پہاڑ گواوو ۔
....................................................
فرزنداں نے عرض سنائی، جو جو حاَل وہائی ۔
اسیں عزیز مصر تے دھائے، اس نے غلبے پائے ۔
اوه تنہا دس بھائیاں نالوں، قوت دے وچ ڈاڈھا ۔
اساں جیہاں اوه کجھ ن جانے، زور ن پیا اساڈا ۔
.........................................................
سی یعقوب سوال سنایا، اک دن جبرائیلے ۔
لے کے ازن جناب الاہوں، گھلیں ازرائیلے ۔
........................................................
جبرائیلے حکم الاہوں، عزرائیل پہنچایا ۔
پاس نبی دے آن فرشتے، عرض سلام سنایا ۔
نبی پچھے دسّ ازرائیلا، تینوں قسم الٰہی ۔
یوسف دی توں جان نکالی، اجے تن وچ آہی ۔
.........................................................
عزرائیل کہے یا حضرت، میں ن جان نکالی ۔
اوه زنده ہتھ مال خزانے، ہے ملکاں دا والی ۔
یا پیغمبر بیٹا تیرا، وّچ خیرییت خوبی ۔
رتبہ اسدا وچ دلاں دے، مرغوبی مہبوبی ۔
سن یعقوب کہے کہ کتھے، حکم کتھائیں جاری ۔
حکم نہیں میں کیوں کر دساں، اس نے عرض گزاری ۔
جھبدے ربّ ملاوے تینوں، روز گئے ره تھوڑھے ۔
یوسف نوں توں پاویں حضرت، ہوسن دور وچھوڑے ۔
......................................................
پیغمبر فرماوے پتاں، خط میرا لے جاؤ ۔
بنیامین یہودے تائیں، جا مصروں لے آؤ ۔
یعقوب دی چٹھی ازیِز-مسِر دے ناں
ایہہ یعقوب ابن اسہاکوں، نامہ، ہے غم-خانا ۔
طرف عزیز مصر دے والی، جو اج شاه زمانہ ۔
مصری شاه عزیزا تیرا مینوں نام ن آوے ۔
یاد ہوندا میں خط وچ لکھدا، شوق اہا فرماوے ۔
........................................................
یوسف نام میرا پتّ سوہنا، نور دیاں رخ چمکاں ۔
جنتیاں دا نقشہ نوری، ویکھاں چشم ن جھمکاں ۔
فرزنداں لے میرے کولوں، تس کھڑیا سہرائے ۔
کھادھوس گرگ نشانی کڑتا، خون-آلوده لیائے ۔
...........................................................
یوسف دے میں وچ وچھوڑے، طلب دتی تسکینوں ۔
بنیامینوں ماه-زبینوں، کردا سہب دینوں ۔
.....................................................
سنیا کیتا قید عزیزا، بنیامین پیارا ۔
ایہہ گلاں سن دل میرے دا، مان گیا ٹٹّ سارا ۔
میں سناں توں نیک خصائل، صفت نبیاں والی ۔
تے اہسان جگت وچ کیتے، وسدی خلق سکھالی ۔
.........................................................
ایہہ فرزند سعید اساڈا، کرے نہیں بریائی ۔
بنیامین ن چوریاں کردا، اوه یوسف دا بھائی ۔
وانگ بزائت بھارے اندر، آپے جام رکھائیو ۔
اوه فرزند پیارا میرا، سنیاں قید کرائیو ۔
کر اہسان اساڈے اتے، چھوڑیں بنیامینے ۔
خوف تیرے دل الله والا، زخم ن لا وچ سینے ۔
........................................................
ایہہ خط دے شمؤن پسر نوں، پیغمبر فرماوے ۔
والی ملک مصر دے تائیں، نال سلام پچاوے ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
