Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف دے بھراواں دی مصر ول تیجی یاترا . 29
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف دے بھراواں دی مصر ول تیجی یاترا . 29
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
یوسف دے بھراواں دی مصر ول تیجی یاترا . 29
دیہہ ساقی اک جام برہوں دا، گجھیاں رمزاں والا ۔
جس تھیں جاون درد پرانے، تے دکھ رہے نرالا ۔
پیغمبر دے بیٹے سارے، تیجی وار سدھائے ۔
شتریں گھتّ مہاراں چلے، پیو نوں سیس نوائے ۔
اّن، پنیر، بزائت کھلاں، ہور ن گھر وچ کائی ۔
غلہ لین چلے سبھ بھائی، ایہہ سرمایہ چائی ۔
کٹ منازل مصرعے پہتے، خبر یہودے پائی ۔
استقبال گیا ول بھائیاں، حالت گھراں پچھائی ۔
یعقوب دی چٹھی دا ملنا
دس بھائی رل شاه مصر دے، آن وڑے دربارے ۔
دھردے خط پدر دا اگے، سیس نواندے سارے ۔
پیغمبر نے نامہ لکھیا، طرف تیری سلطانہ ۔
پڑھ لے کھولھ کیائی اس وچ، مائنی نال بیاناں ۔
.......................................................
یوسف کھولھ پڑھے خط سارا، وچھڑیاں دا ہالہ ۔
حرف پڑھے دو گھڑیاں سوچے، رووے کرے کوشالا ۔
....................................................
جتھے جتھے یوسف لکھیا، نامے دے وچکارے ۔
قطرے خون چشم پدر دے، پئے ڈٹھے اتھ سارے ۔
....................................................
آئے بھائی یوسف سندے، جمع ہوئے دربارے ۔
قیمت ہتھ پا پلے کائی، شرماون بچارے ۔
...............................................
ناکش مال اساڈا تھوڑھا، در تیرے وّچ آئے ۔
کر خیرات دیو کجھ غلہ،ّ ہاں افلاس ستائے ۔
یوسف دی کہانی چھنے دی زبانی
بھائیاں دا دکھ سنیاں یوسف، مہر دلے وچ آئی ۔
ہن چاہیا ہو ظاہر دیوے، بھائیاں نوں دکھلائی ۔
..........................................................
چھنا پکڑ سلائی یوسف، حکم کرے کروانوں ۔
مرد جوانوں عالی شانوں، جھوٹھ ن کہو زبانوں ۔
ترجمانوں اکھوایا ظاہر، جھوٹھ کہو جے کائی ۔
ایہہ صاحب دا چھنا ظاہر، کہسی حاَل کیائی ۔
......................................................
اوه مالک نے جو شمؤنوں، سی کاغذ لکھوایا ۔
یوسف لے کے مالک کولوں، ہیسی پاس رکھایا ۔
اول اوہا کاغذ یوسف، سٹّ کہے وچ بھائیاں ۔
دیکھو ایہہ کس قلم وگائی، کس نے مہراں لائیاں ۔
..........................................................
اساں ن اس تے قلم وگائی، اساں ن مہر لگائی ۔
زردی جھّل پئی رخ سبھناں، رو رو کرن دہائی ۔
.........................................................
بنیامینے نال تساہاں، کی ورتے ورتارے ۔
کّن رکھو دل زن ن دھریو، حاَل کھلھن اج سارے ۔
........................................................
رکھ امید نفعے دی پیو تھیں، بنیامین لیاندا ۔
تے گھلن وچ باپ ن راضی، چھنا ایہہ فرماندا ۔
........................................................
اگلے وانگ ن ضایع کریو، ایہہ فرزند پیارا ۔
نال حفاظت گھریں لیائیو، قول لئیا اس بھارا ۔
کہن سبھے ایہہ سچ تمامی، جو کجھ توں فرمایا ۔
چھنے تھیں ایہہ حالت سمجھی، اساں تئجب آیا ۔
بنیامین کہے پچھ دیکھو، چھنے تھیں سلطانہ ۔
یوسف نوں بگھیاڑے کھادھا، بھائیاں قول زباناں ۔
.....................................................
یوسف تے خود ظلم کمایا، بگھیاڑے سر لایا ۔
پیغمبر دے درد وچھوڑا، حاَل مصیبت پایا ۔
کروانوں کر ظاہر آکھو، ایتھے جھوٹھ کیا ای ۔
سر نیویں رو کہیا سبھناں، اس وّچ جھوٹھ ن رائی ۔
....................................................
کہن سبھے ایہہ چھنا سچا، جھوٹھے اسیں تمامی ۔
یوسف وانگوں اج اساں تے، ویلا بے آرامی ۔
...............................................
پھیر چھنا چھنکایا یوسف، بھائیاں نوں فرمایا ۔
یوسف تائیں قتل کرن دا، تساں اراده آیا ۔
..................................................
نال یہودے اڑیاں لائیاں، سو سو قہر گزارے ۔
انت قتل تھیں ویر یہودا، کر منت کھلیارے ۔
.....................................................
چھنے دے وچ حضرت یوسف، پھیر سلائی لائی ۔
لاه لباس کھوہے وچ سٹیا، تساں جوانوں بھائی ۔
....................................................
ایہہ فرمایا مالک آیا، قیمت تساں چکائی ۔
ویہہ درموں اس بنده کرکے، ویچ نوشت پھڑائی ۔
.........................................................
کروانوں سبھ عمل کمائے، اج ہویدا آئے ۔
رو رو سبھناں عرض گزاری، اساں گناه کمائے ۔
جلاداں نوں کہندا یوسف، پکڑ لئیو ایہہ سارے ۔
قتل کرو ایہہ سبھے ظالم، خوف رضاؤں ہارے ۔
.....................................................
آزز رہے نتانے سارے، پکڑ کھڑے جلاداں ۔
سائت وقت اڈیکن آخر، چلے توڑ مراداں ۔
یوسف موڑ کہے ہن چھوڑو، رہم میرے دل آیا ۔
پیغمبر نے اک فرزندوں، دکھ بتھیرا پایا ۔
یوسف دا اپنے آپ نوں پرگٹ کرنا
چہرے تھیں لاه برقع یوسف، وچ تبسم آیا ۔
چمک پئی لشکار دنداں تھیں، نور اکھیں وچ پایا ۔
یوسف دیکھ پچھاتا بھائیاں، حیرانی وچ آئے ۔
ٹھیک ہوسیں توں بھائی یوسف، تے اساں ظلم کمائے ۔
........................................................
اوہناں کہیا اساں قسم خدا دی، اساں خطا کمایا ۔
بھائی یوسف تیرے تائیں، الله نے وڈیائیا ۔
......................................................
یوسف اٹھ بھراواں تائیں، سینے نال لگاوے ۔
ویر میرے تسیں جان اساڈی، رہم میرے دل آوے ۔
یوسف شفقت لطفَ کریندا، ویر کریندے زاری ۔
بخش اساں نوں بھلے حضرت، خطا گئی ہو بھاری ۔
اج الزام تساہاں ناہیں، یوسف نے فرمایا ۔
جو میری تکدیرے لکھیا، میں دنیاں وچ پایا ۔
بخشے ربّ تساڈے تائیں، اوه ہے بخشن ہارا ۔
اس دے باجھ ن بخشے کوئی رہم اسے دا بھارا ۔
....................................................
یوسف پچھے کہو بھراؤ، باپ میرے دا ہالہ ۔
کہیا اوہناں حدوں باہر، درد مصیبت والا ۔
اکھیں تھیں نابینہ ہویا، روندا وچ وچھوڑے ۔
قد خمیدا وانگ کمانے، غماں روان ن چھوڑے ۔
یوسف دے کڑتے دی کہانی
یوسف دا اک کڑتا آہا، جو آندا کنانوں ۔
آکھ سناواں ظاہر اسدا، سارا حاَل بیانوں ۔
جاں نمرود سٹایا آتش، نبی خلیل الٰہی ۔
ایہہ کڑتا لے جنت وچوں آیا ملک مباہی ۔
جبرائیل خدا دے حکموں، پاس نبی دے آیا ۔
ابراہیم نبی نوں اسنے، ایہہ کڑتا پہنایا ۔
اس کڑتے تھیں آتش بلدی، سرد گئی ہو ساری ۔
ایہہ کڑتا اسحاق نبی نوں، ملی وراست بھاری ۔
پھر یعقوب نبی نوں لبھا، ایہہ میراس اسہاکوں ۔
یوسف دے تس گل وچ پایا، کر تعویز وفاکوں ۔
سوہنی صورتَ یوسف سندی، جاناں وچ سمائی ۔
نظر لگے مت اسدے تائیں، سوچ پدر نوں آئی ۔
کر تعویز تبرک کارن، گل اسدے وچ پایا ۔
کھوہے وّچ وگائیوس بھائیاں، ایہہ تد نظر ن آیا ۔
...........................................................
لے جاؤ ایہہ کڑتا میرا، منہ پدر دے پاؤ ۔
بینائی وچ اکھیں آوے، دیکھ لوو ازماؤ ۔
.....................................................
نام بشیر مہبّ خدا دا، یوسف دا اک بردا ۔
دے کڑتا ایہہ نال بھراواں، تس روانہ کردا ۔
بشیر غلام دا حاَل
حاَل بشیر کہاں تدھ اگے، جو ایہہ کون کیا ای ۔
بنیامین جاں ہویا پیدا، فوت گئی ہو مائی ۔
اک کنیز خرید پدر نے، رکھی اسدی دائی ۔
ایہہ بشیر اسے دا بیٹا، تد وّچ گود ایہا ای ۔
ایہہ یعقوب نبی نے لڑکا، ویچ دتا تدبیروں ۔
بنیامین سبھی رّج پیوے، بھکھا رہے ن شیروں ۔
رو کنیز عرض گزاری، الله دے دربارے ۔
یا الله جو راز دلے دے، تینوں مالم سارے ۔
...................................................
جویں میرا فرزند نبی نے، میں تھیں جدا کرایا ۔
اس دا پتّ پیارا کوئی، رکھ وچھوڑ خدایا ۔
ایہہ روندی دے چیخاں نعرے، منظوری وچ آئے ۔
عرض قبول گئی ہو تیری، ہاتف حکم سنائے ۔
جاں لگ تیرا بیٹا تینوں، موڑ ملاواں ناہیں ۔
تاں لگ پتّ پیارا اسدا، ن اس ملے کداہیں ۔
....................................................
آخر ایہہ بشیر مصر وّچ، یوسف دے ہتھ آیا ۔
خدمت دے وّچ رہیا مدامی، پر اس حاَل ن پایا ۔
.....................................................
نال بشیر پیار کریندا، یوسف شاه زمانہ ۔
نال بھراواں کڑتا دے کے، کیتا تدوں روانہ ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
