Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف دے بھراواں دا اّن لین آؤنا . 27
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف دے بھراواں دا اّن لین آؤنا . 27
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
یوسف دے بھراواں دا اّن لین آؤنا . 27
جاں یوسف دے بندیخانے، دردیں حاَل وہاون ۔
جبرائیل سنیہا دتوسُ، ویر تیرے اتھے آون ۔
توں ہوسیں سلطان مصر دا، خلق جھکے در تیرے ۔
غلہ ہوگ تیرے وّچ قبضے، پوسی کہت چوپھیرے ۔
سرحداں تے چوکیاں قایم کرنیاں
ہن بھائیاں نوں نت اڈیکے، یوسف نبی پیارا ۔
تے بھائیاں دے ملنے خاتر، قصد اٹھائیوس بھارا ۔
چوکیاں گردے مصر بیٹھائیاں، اک اک دی سرداری ۔
ہر اسوار رکھائے پنج سے، وچ فرماں-برداری ۔
.........................................................
کون ایہی ایہہ کہڑے تھاؤں، کیوں اس طرفے آیا ۔
کس اولاد کیائی مذہب، پلے کیا لیایا ۔
ایہہ ہالہ لکھ چونکی والا، اول عرض پچاوے ۔
حکم ہووے کروان مسافر، تداں مصر وچ آوے ۔
...........................................................
شطر دیوے اک پور کر غلہ،ّ جو کوئی مّل لیاوے ۔
دھڑیاں ستّ اہسان زیاده، باجھوں مّل دواوے ۔
..........................................................
خلقاں الٹ پئیاں ول مصرعے، آون ملن مراداں ۔
کرن دوائیں راضی جاون، خوشی کرن دلشاداں ۔
شامیں لوک جو آون جاون، پاون فرحت بھاری ۔
شام ولایت شاه ازیزوں، جا جا صفت کھلاری ۔
یوسف دی کیرتی دا پھیلنا
کرواناں جس ڈیرے لہندے، آن اندر کنانے ۔
سی یعقوب نبی دا حجره، تنہا ایت مکانے ۔
پاس نبی دے مصروں آیاں، صفت کہی کرواناں ۔
وانگ عزیز مصر دے والی، ہوگ ن وچ جہاناں ۔
نوری شکل بہشتی صورتَ، شیریں بات پیاری ۔
مسکیناں پور رحمت کردا، بیماراں غمخواری ۔
........................................................
سکھیں ملک وسایا سارا، ظلموں رسم ہٹائی ۔
اساں ن سنیاں دیس مصر وّچ ظلم کنندا کائی ۔
...........................................................
سن سن کے یعقوب پیغمبر، دنگ رہے تاریفوں ۔
شاه عزیز ملی ایہہ نئمت، کسدے قرب شریفوں ۔
ایہہ خصائل باجھ پیغمبر، مشکل نظری آون ۔
والی مصر پیغمبر ہوسی، صفتاں ایہہ فرماون ۔
..........................................................
تے یعقوب نبی نوں ات ول، دلوں محبت دھانی ۔
کرواناں تھیں صفت ازیزوں، سندا رہے کہانی ۔
یعقوب دے پتراں دی باپ پاس فریاد
کہت پیا کنان ولایت، بھکھی مرے لوکائی ۔
پیغمبر دے پتاں قبضے، اجڑ رہیا ن کائی ۔
....................................................
ہو کے جمع پدر دے اگے، حاضر آن کھلوئی ۔
یا حضرت اج سن لے عرضاں، نین ہنجھو بھر روئے ۔
چالھی سال ہوئے تیں حجرے، یوسف دے وچ درداں ۔
نکل دیکھ احوال اساڈا، کال اڈائیاں گرداں ۔
.........................................................
سن پیغمبر نے فرمایا، تاں فرزنداں تائیں ۔
سنیاں بہت اناج رکھیندا، ملک مصر دا سائیں ۔
.........................................................
ٹر جاؤ فرزندو جھبدے، ناکیاں دی اسواری ۔
میرا جا سلام پچاؤ، آس ایہا میں بھاری ۔
فرزنداں نے عرض گزاری، اساں بزائت ناہیں ۔
سو چوداں نے درم کھوٹے، ساڈے پاس اساہیں ۔
..................................................
فرمایا کہ نصب سنائیو، ہاں اولاد خلیلوں ۔
اسرائیل نبی دے بیٹے، صدق صفحہ دلیلوں ۔
مڑ کہندے جے نصب ن منے، پھیر کیا ای چاره ۔
فرمایا پھر عجز سنائیو، تے جیوں حاَل آواره ۔
کریو عرض وطن تھیں آئے، پونجی فقر لیائے ۔
دھکّ نصیباں ات پہنچائے، آئے نال قضائے ۔
یوسف دے بھائیاں دا مصر پہنچنا
سن فرزند تیاری کردے، ناکیاں دی اسواری ۔
کرکے گئے سلام پدر نوں، سارے جاندی واری ۔
ایہہ سارے دس وچ شمارے، جو ول مصر سدھارے ۔
بنیامین رہیا اک پیو تھیں، خدمت نت گزارے ۔
جاں تے یوسف باپ وچھنا، تے کنان زمینوں ۔
تس دن تھیں پیو کرے تسلی، حضرت بنیامینوں ۔
...........................................................
کٹّ بنی اسرائیل مسافت، مصر نواحی آئے ۔
حاکم چوکیداراں تائیں، ایہہ دوروں دس آئے ۔
.....................................................
حاکم چوکیداراں والا، دیکھ اوہناں ول آیا ۔
شوکت شان اوہناں دا ڈٹھا، نیوں نیوں سیس نوایا ۔
سابزادیو کتھوں آئے، کت جا دولت خانے ۔
کی مذہب تے نام کیا ای، چلے کس مکانے ۔
.........................................................
کہن اسیں کنانوں آئے، ہاں فرزند نبی دے ۔
دادا پاک اسحاق اساڈا، ساڈے پاک عقیدے ۔
ہاں اولاد خلیل الله دی، پیو یعقوب پیغمبر ۔
باپ بھجائے مصرعے آئے، طرف عزیز تونگر ۔
اس کہیا کی کم تساڈا، مطلب اوہناں سنایا ۔
پھیر پچھے کی قیمت غلے، ہتھ تساں سرمایہ ۔
ایہہ گّل سن سر نیویں کرکے، سبھناں نیر وہائی ۔
اسیں ہتھاں تھیں خالی آئے، پونجی فقر لیائے ۔
..........................................................
پھر حاکم لکھ عرضی گھلی، یوسف دے دربارے ۔
اک کروان آئے اج شاموں، دس گنتی وچ سارے ۔
وچ کنان وطن فرماون، ایہہ پیغمبر-زادیبر ۔
وانگ فرشتاں نوری شکلاں، تے سبھ ولی خدا دے ۔
...........................................................
حدوں ودھ ایہناں زیبائیاں، خوبیاں وچ سوہاندے ۔
تے ایہہ لین غلہ ہن آئے، گھیر قضاع نے لیاندے ۔
حکم ہووے دربار پچاواں، جاں ایتھے کھلہاراں ۔
عرضی پیش گزاری قاصد، کرکے ادب ہزاراں ۔
لے یوسف ہتھ عرضی تائیں، حرف پڑھے دو چارے ۔
اوه شامی کنانوں آئے، پیغمبر دے پیارے ۔
مالم کیتا بھائی آئے، نعره چھٹ گیا سو ۔
پئی غشی جھڑ تختوں یوسف، دھرتی آن پیا سو ۔
.........................................................
ہوش پئی جاں یوسف تائیں، حکم کرے دربارے ۔
مرد کچہری والیو جاؤ، اٹھ گھراں نوں سارے ۔
......................................................
پھر قاصد نوں پاس بلایا، پچھے حاَل زبانی ۔
دسّ پیارے کدوں کو آئے، کنانی کروانی ۔
کیا بزائت پاس لیائے، تے اوہناں حاَل کیائی ۔
پوشاکاں تن حاَل کویہا، دسّ حقیقت بھائی ۔
قاصد کہندا، پرسوں آئے پیغمبر دے پیارے ۔
کیا کہاں میں حاَل اوہناں دا، وانگ فرشتاں سارے ۔
تن پوشاکاں پرزے پرزے، تہ پور تر پیونداں ۔
شاید حاَل پسند ایہائی، نیکاں دے فرزنداں ۔
...................................................
ہاجب نوں لکھ گھلیا یوسف، مہر لگا پروانہ ۔
جھک ادبوں سبھ خدمت کریو، کنانی کرواناں ۔
پیغمبر دے بیٹے ہرگز، ن پاون تکلیفاں ۔
رہن نہیں دل تنگ کداہیں، وانگ غریب زئیفاں ۔
......................................................
اس دن تھیں پھر حضرت یوسف، چوکیاں سبھ اٹھائیاں ۔
ویر ملے اوه جنہاں کارن، سو تدبیراں چائیاں ۔
تے ہاجب دن چوتھے آیا، لے یوسف دے بھائیاں ۔
شطر سوار وڑے وچ مصرعے، خلقاں ویکھن آئیاں ۔
...........................................................
یوسف اوہناں پچھانے پر ہن، یاد نکھیڑ ن کائی ۔
کون روئیل یہودا کہڑا، پر جانے سبھ بھائی ۔
آ جبرائیل خدا دے حکموں، انگل نال وکھاوے ۔
اے یوسف ایہہ ویر فلانا، ساریاں نام سناوے ۔
تداں پچھان رکھی سبھ یوسف، پچھے حاَل تماماں ۔
لے جاؤ کنانیاں تائیں، کردا حکم غلاماں ۔
میریاں خاص مہلاں اندر، کریو ایہناں اتارا ۔
خدمت دے وچ حاضر ہو کے، ادب گزاریو سارا ۔
.......................................................
چا نظر ول شاه ن ویکھن، اہسانوں شرماندے ۔
تے یوسف کر نظراں ویکھے، حاَل احوال اوہناں دے ۔
کھان طعام سبھے سر نیویں، غالب ہیبت دھانی ۔
اک دوجے تھیں کمبدے کمبدے، ہولی کرن کہانی ۔
بھراواں نال ملاقات
کھا طعام ہوئے خوش سارے، کردے نیک دوائیں ۔
اپنے پاس بلاوے یوسف، پھیر بھراواں تائیں ۔
یوسف جانے ساریاں تائیں، ایہہ اوہناں مالم ناہا ۔
یوسف پاس ہوئے ایہہ حاضر، جس منہ برقع آہا ۔
یوسف قبطی بولی بولے، اپنا بھید چھپاوے ۔
پاس اوہناں عبرانی بولی، حرف ن مول الاوے ۔
مرد-وسیلہ وچ بٹھایا، یوسف نے فرمایا ۔
اے کروانو کہو جوانو، ڈیره کتھوں آیا ۔
کہیا اوہناں اسیں شاموں آئے، گھر ساڈے کنانے ۔
یوسف کہندا کس مطلب نوں، آئے ایت مکانے ۔
کہت پیا اوہناں عرض الائی، خوبی سنی حضوروں ۔
آس دھری ول تیں در آئے، قصد اٹھایا دوروں ۔
......................................................
باپ بڈھا یعقوب پیغمبر، وچ ضعیفی حالاں ۔
رات دنے وچ غم دے حجرے، چشم رہے تر نالاں ۔
تدھ سلام پچائیوس شاہا، کر کر گریازاری ۔
اوه مشتاق تیرے ہر ویلے، نام لوے ہر واری ۔
......................................................
یوسف کہے پیغمبرزادیو، بڈھا باپ تساڈا ۔
کنانوں پندھ مصر دراڈا، واقف کویں اساڈا ۔
عرض کرن کرواناں کولوں، پتے تیرے ہتھ آئے ۔
پردیساں دیاں واسیاں اسنوں، تیرے حاَل سنائے ۔
......................................................
اک پدر دے پتر جوانو، کتنے ہو فرماؤ ۔
ایہناں کہیا اسیں باراں بھائی، جے تے سچ پچھاؤ ۔
دس حاضر اک پاس پدر دے، اک کھادھا بگھیاڑاں ۔
تس دن تھیں وچ دل پدر دے، غموں ترٹھیاں دھاڑاں ۔
........................................................
کہو کویں بگھیاڑے کھادھا، یوسف نے فرمایا ۔
اوہناں کہیا اوه نال اساڈے، اک دن جنگل آیا ۔
گرگ ستمگر زورا کیتا، تے اساں خبر ن کائی ۔
چیر گیا تس کھا سدھایا، ایہہ سر سٹّ وہائی ۔
...........................................................
تسیں جوان اجیہے دسو، شیراں پکڑ مروڑو ۔
پٹ پہاڑ سٹو ڈھاه دھرتی، کوٹ فولادی توڑو ۔
....................................................
یوسف پچھے ہن اس باجھوں، کیونکر کرے گزارا ۔
جاں فرزند پیارا اسدا، گرگ کیتا دو پارا ۔
یوسف دا اک چھوٹا بھائی، بنیامین سداوے ۔
عرض کرن ہن اسدے تائیں، ویکھے اگّ بجھاوے ۔
.....................................................
ہور کلام جوانو ساری، جو تساں آکھ سنائی ۔
اساں یقین ایہا تسیں سچے، ہوسی جھوٹھ ن کائی ۔
تے ایہہ گّل جو یوسف والی، کردے ہو آشکارا ۔
اسدے وچ اساڈے تائیں، شکّ رہیا ای بھارا ۔
.....................................................
یوسف کہندا جے ہو سچے، اے مردو کروانو ۔
ہن ن جائیو ڈول زبانوں، لواں نتار بیانو ۔
جے تسیں سچے ظاہر ہوئے، ہوووگے اعتباری ۔
جھوٹھ کلاموں جے تساں لبھا، ایہہ ہے انت خواری ۔
اک رہے نوں گھر نوں جاؤ، لے غلہ دس بھارے ۔
مڑ آئیو لے بنیامینے، حاَل پچھیساں سارے ۔
....................................................
منشا ابراہیم دو بیٹے، سی یوسف دے پیارے ۔
چہر منور یوسف وانگوں، جلوے حسن کھلارے ۔
وڈا منشا اسدے تائیں یوسف نے فرمایا ۔
لے خود ماپ اوہناں بھر بھرتی، پاسیں قدر سوایا ۔
.................................................
منشا عرض کرے یا حضرت، ایہہ کروان کتھاؤں ۔
حاَل جنہاں دے ایڈک شفقت، خدمت ادب اداؤں ۔
فرمایا فرزند پدر دے، ایہہ کنانوں آئے ۔
ویر میرے متریئیاں جائے، ایہہ تیرے سبھ تائے ۔
...................................................
بھیت ایہناں نوں دسیں ناہیں، ایویں حکم الٰہی ۔
خدمت کر توں جو کر سکیں، کریں نہیں کوتاہی ۔
.....................................................
بھرتی بھری غلاماں تائیں، یوسف نے فرمایا ۔
پوشیده وچ کوناں دھریو، اوہناں دا سرمایہ ۔
کنان وچ واپسی
کر بنی اسرائیل چلانے، شتریں گھتّ مہاراں ۔
شاد دلوں خوش حاَل ازیزوں، کردے شکر ہزاراں ۔
منزل کٹّ مراحل آخر، آن وڑے کنانے ۔
چمن قدم سلام کریندے، پیش پدر وچ خانے ۔
کیوں عزیز ڈٹھا پیو پچھے، کی ورتے ورتارا ۔
اوه کہندے اسیں ڈٹھا حضرت، فضل کرم تس بھارا ۔
......................................................
اول شکّ پیا دل اسدے، سانوں سیلو جاتا ۔
تیرا نام لئیا جاں اس تھیں، تاں اس حاَل پچھاتا ۔
........................................................
شکّ اوہدا مڑ تازه ہویا، سن یوسف دیاں گلاں ۔
مڑ مڑ ایہا حاَل چتاریا، وانگ پرانیاں سلاں ۔
.....................................................
سیلو ہو تسیں اے کروانو، اک رہے نوں جاؤ ۔
سچ کلام تساڈی ویکھاں، بنیامین لیاؤ ۔
جے اوه بھی آ بھرے شہادت، تاں تسیں سارے سچے ۔
تے جے بنیامین ن آوے، ثابت ہوسو کچے ۔
رکھ لئیا اس شمؤن اساں تھیں، اندر بندیواناں ۔
سچوں جھوٹھ نطاره کرنا، ساڈیاں وچ بیاناں ۔
آودیاں اساں تحفے دتے، تے اہسان کمائے ۔
خدمت سکیاں بھائیاں کولوں، ایڈ ن کیتی جائے ۔
......................................................
جو اہسان عزیز کماوے، کیڈک وصف سنائیئے ۔
گھّل اساں سن بنیامینے، غلہ مفت لیائیے ۔
اسیں نگاه رکھانگے اس نوں، ساڈا ویر پیارا ۔
جے ایہہ نال اساڈے جاسی، ہوسی مطلب سارا ۔
.....................................................
بنیامین اساں تھیں گھلو، پتاں عرض سنائی ۔
نبی کہے میں گھلاں ناہیں، قول بنوں یکتائی ۔
....................................................
اوہناں عہد خدا دا دتا، کہندے موڑ لیائیے ۔
ربّ گواه کرام فرشتے، اسیں دغا ن کمائیئے ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
