Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف تے مصر دیاں رناں . 21 رناں دی چمیگوئی
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) یوسف تے مصر دیاں رناں . 21 رناں دی چمیگوئی
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
یوسف تے مصر دیاں رناں . 21
رناں دی چمیگوئی
جاں اوه حاَل زلیخا والا، راز کھلھا وچ لوکاں ۔
کرن زناں گھر بیٹھیاں زخمی، لا طعنے دیاں نوکاں ۔
کہن زلیخا عقل ہیاؤں، لاون عشقَ ن جانے ۔
عشقَ غلام چھڈی کر گھائل، ہوش ن رہی ٹکانے ۔
شرم ن کردی نال غلاماں، عشقَ کریندی بازی ۔
خدمتگاراں نوں گل لاوے، کرکے عجز نیازی ۔
..........................................................
بن باندی رو عرض سناندی، غرق نہیں کیوں جاندی ۔
گھردا بردا داد ن بھردا، اجے نہیں شرماندی ۔
دیکھو نی ایہہ جنی جنہاں نے، تنھاں دی لاج گواندی ۔
ڈبے نی ایہہ جنہاں سہیڑی، جگر تنھاں دا کھاندی ۔
.........................................................
دیکھو نی اس ہور ن سوہنا، کدھرے نظریں آیا ۔
کر فرزند غلام وہاجیا، اوہا یار بنایا ۔
چمیگوئیاں سنبندھی زلیخا دا پرتکرم
ایہہ خبراں وّچ کّن زلیخا، جاں پئیاں دل جلیا ۔
صبر رہی کر اندر جردی، لاٹ چھٹی دل بلیا ۔
...............................................................
یار میرا اوه دولت میری، میرا نور خزانہ ۔
جسدی شمع رخوں جل جاوے، خلق جویں پروانہ ۔
دکھلاواں اک وار اوہناں نوں، دیکھ لواں ازماواں ۔
عشقوں رہن تڑپھدیاں ظالم، پھیر ن دید کراواں ۔
...........................................................
لؤ پیاریاں کھانیؤں نی ہن، رووو بیٹھ نصیباں ۔
ویکھ تجلا برق حسن دا، میریاں بنو رقیباں ۔
زلیخا دی بدھ
ایہہ گّل سوچ کنیزاں گھلے، طرف گھراں عمراواں ۔
ساریاں بیویاں سّد بلائیاں، نونہہ دھیاں سن ماواں ۔
سبھناں نوں پیغام گھلے، میں اجزوں عرض سناواں ۔
اج ضیافت میں گھر آئیؤ، میں بلہاری جاواں ۔
زناں مصر دیاں مّن ضیافت، سبھے حاضر آئیاں ۔
ملیاں آن زلیخا تائیں، آوندیاں گل لائیاں ۔
.............................................................
جے میں ویکھ جمال-پھروزاں، جان دکھاں وچ پائی ۔
ایہہ اج وچ جلال حسن دے، جل بل رہن ن کائی ۔
یوسف نوں ویکھکے عورتاں نے اپنے ہتھ کٹّ لینے
آئیاں زناں مصر دیاں سبھے، حرمت نال بیٹھائیاں ۔
باندیاں خدمتگار زلیخا، خدمت وچ جھکائیاں ۔
شربت بھرے ہتھاں وّچ کوجے، پھرن اوہناں وچکارے ۔
تے ایہہ بیٹھیاں بنھ قطاراں، پکھے لین ہلارے ۔
.......................................................
چوری چوری اک دوجے نوں، گجھیاں رمزاں مارے ۔
ویکھو نی تے جھات گھتو نی، گوشیاں دے ول سارے ۔
کتھے ہے بے صبر کھڑی دے، دل دا موہن ہارا ۔
اس نوں لٹ کتھے لک بیٹھا، اسدا رہزن بھارا ۔
....................................................
زناں تواموں فارغ ہوئیاں، خوشی کرن لکھ واری ۔
ہر ہتھ دھرے ترنج زلیخا، تے اک تیز کٹاری ۔
کھاون کٹّ اجازت دتی، بھی اک عرض سنائی ۔
حکم ہووے کنانی بنده، دیوے آن دکھائی ۔
......................................................
زناں مصر دیاں نظریں آیا، جلوا یوسف سندا ۔
مجلس دے وّچ پیا پکارا، ایہہ کنانی بنده ۔
بجلیاں جھڑ اکھیں پئیاں، ایہہ دہشت وچ آئیاں ۔
ویکھ گئیاں وچ غش دے غوطے، بے خود ہوش لٹائیاں ۔
...........................................................
وچ حیرانی تے بے ہوشی، یاد ترنجاں آئیاں ۔
انگلیاں تے تلیاں اندر چھریاں چا وگائیاں ۔
ہتھوں فرق ترنج ن جاپے، درد ن مالم کائی ۔
وڈھ ہتھاں اوه ٹنڈیاں ہوئیاں، تے اجے ہوش ن آئی ۔
.........................................................
کرے زلیخا گّم گئیاں دے، سر تے کھڑی پکارا ۔
جسدے تساں الامبھے میں سر، ایہہ اہا چمکارا ۔
........................................................
کون تساں وچ بڑی دلاور، صبر سمھالن والی ۔
سیس اٹھاوے صبر دکھاوے، رکھے سرت سمھالی ۔
........................................................
اٹھو نی کجھ ہوش سمھالو، بولو سخن زبانوں ۔
اگّ بجھائے دلوں زلیخا، چھڈے تیر کمانو ۔
باجھ حواس پئیاں اوه سبھے، بے خود جان جہانوں ۔
تے اوه کائی خبر ن رکھن، دنیاں دین ایمانوں ۔
حسن دی کڑکٹ
دے چمکارا اندر وڑیا، یوسف پاک پیارا ۔
بازیاں ہوش پئی مڑ اوڑک، داغ رہا دل بھارا ۔
..........................................................
کجھ جنگل وچ واسا کرکے، عمر گئیاں کر پوری ۔
کجھ گلیاں وچ بھوندیاں پھردیاں، ٹٹی صبر صبوری ۔
..............................................................
جنہاں زناں نے نال زبانے، طعنے بولیاں لائیاں ۔
اونھی زبانی اسدیاں بہ بہ، پاس کرن وڈیائیاں ۔
.................................................................
رل مل کہن زلیخا تائیں، یوسف نوں سمجھائیے ۔
جیوں کیوں تیری آس پچائیے، کرکے نرم ملائیے ۔
.................................................................
یوسف پاس گئیاں کر عادت، جھّل گئیاں دیداروں ۔
تے یوسف بے زار اوہناں تھیں، رنج اوہناں دی کاروں ۔
........................................................
اسیں سفارش کرنے آئیاں، موڑ ن دھکیں پچھاہاں ۔
وچ فراقَ زلیخا مردی، آئی نظر اساہاں ۔
........................................................
اسدی کرن سفارش آئیاں، تیری طرف تداہاں ۔
تے اسیں آپ وصل دیاں خواہاں، جے سچ طلب اساہاں ۔
تدھ زلیخا بھاوے ناہیں، تے اسیں حاضر سبھے ۔
خوشی کرو ن ڈرو پیارے، مڑ ایہہ عمر ن لبھے ۔
.........................................................
ایہہ نت کردیاں رہیاں ایویں، سخن بے ہوده سارے ۔
سن یوسف چپّ غم وّچ رہندا، کدے ن نظر الھارے ۔
.............................................................
تاں اوه زناں زلیخا اگے، توڑ امیداں آئیاں ۔
کہن علاج ن اسدا کائی، باجھوں قید ایزائیاں ۔
............................................................
جاں پیراں وّچ بیڑیاں پئیاں، وچ ہتھاں ہتھکڑیاں ۔
تاں ایہہ تیری تابء ہوسی، توڑ گواسی اڑیاں ۔
ایہہ تدبیر زلیخا تائیں، دل لگی سن ساری ۔
یوسف دی ہن کرنے لگی، زنداں طرف تیاری ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
