Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) بھراواں دی واپسی تے جھوٹھ-بیانی . 8
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) بھراواں دی واپسی تے جھوٹھ-بیانی . 8
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
بھراواں دی واپسی تے جھوٹھ-بیانی . 8
آہا بھائیاں یوسف تائیں، جاں کھوہے وّچ پایا ۔
کر بکری اک زبھا اتھائیں، کڑتا خون ڈبایا ۔
رات پئی سبھ روندے پٹدے، گھر دی طرف سدھائے ۔
بیٹھا باپ اڈیکے اگے، اندر شوق سوائے ۔
چھیاں کوہاں تھیں چیخاں نعرے، گوش پئے یک باری ۔
سن یعقوب قراروں چلیا، زخم لگا سو کاری ۔
میں جانا اج سر تے آئی، کجھ مصیبت بھاری ۔
یوسف میرا ہوگ وچھنا، پسر کریندے زاری ۔
جس غم دا دل فکر چروکا، تے ساری غم خواری ۔
کی جانا اج اوسے غم دی، آن ڈھکی سرداری ۔
..........................................................
آن ملے فرزند تدانوں، کردے گریا-زاری ۔
باپ پچھے اوه صورتَ کتھے، جو میں بہت پیاری ۔
.......................................................
کی ہویا کیوں روندے آئے، کس آفت نے مارے ۔
یوسف کتھے اے فرزندو، مڑ مڑ باپ پکارے ۔
اوه کہندے اسیں دوڑن لگے، پیش ودھن نوں سارے ۔
یوسف پاس اسباب بہایا، کھا لئیا بگھیاڑے ۔
تاں روندے اسیں گھر نوں آئے، پئی مصیبت بھاری ۔
بھاویں اسیں سچے لکھ واری، تیں دل ن اعتباری ۔
وگی کلام پتاں دی ایہا، ہو کے تیز کٹاری ۔
سن پیغمبر غم کھا دھرتی، آن پیا یک باری ۔
.........................................................
پیو دا سچ نوں نتارنا
صبح ہوئی کچھ ہوش پیا سو، کہے نبی کنانی ۔
جے یوسف بگھیاڑے کھادھا، اسدی کیا نشانی ۔
بکری خون لگا جو کڑتا، جنگل تھیں لے آئے ۔
باپ اگے دھر کہندے دیکھو، رو رو سیس نوائے ۔
کڑتا ڈٹھا خون-آلوده، غشی پئی مڑ بھاری ۔
یوسف میرے دے ایہہ خونوں، زخم کھلھا گلناری ۔
رکھ اکھیں تے کڑتے تائیں، نبی غمی وچ آیا ۔
ہوش پئی مڑ چمے کڑتا، یوسف چھوڑ سدھایا ۔
.........................................................
خون بھنا ایہہ کڑتا ڈٹھا، کھولھ نبی رحمانی ۔
خاک لگی نہ کڑتا پھٹیا، زخموں ن نشانی ۔
......................................................
کھولھ قمیض کہے فرزنداں، پیغمبر کنیانی ۔
تسیں کہو بگھیاڑے کھادھا، پتّ میرا نورانی ۔
کھولھ قمیص ڈٹھا میں سارا، میرے دل حیرانی ۔
سچ کہو کی بھیت نیارا، اس وّچ نہیں نشانی ۔
...................................................
سن فرزند پئے وچ حیرت، بھّل گئے تدبیروں ۔
کہن سبھے اسیں گرگ لیائیے، سچے ہاں تقریروں ۔
جا جنگل تھیں گرگ دلاور، اوویں پکڑ لیائے ۔
لے کر قید زنجیریں اس نوں، پاس پدر دے آئے ۔
لے بابا ایہہ گرگ ستمگر، قہر کماونہارا ۔
یوسف پیارا پکڑ لئیو سو، کیتا پارا پارا ۔
یعقوب تے گرگ
کر یعقوب فلک وّل، اکھیں عرض کرے یا باری ۔
اعلٰی اکبر توں اک خالق، جیں ایہہ چھت سواری ۔
نال طفیل محمد سرور، جو سردار نبیاں ۔
تے برکت اسحاق خلیلوں، عالی شان سفیاں ۔
ایہہ بگھیاڑ اساتھیں بولے، سچی بات سناوے ۔
یوسف میرا کیوں کر کھادھوسُ، سچ پتہ دسّ جاوے ۔
ہتھ اٹھا پیغمبر جس دم، ایہا عرض گزاری ۔
عرض قبول ہوئی درگاہے، حکم کرے ربّ باری ۔
دھر ہتھ توں سر گرگ نبیا، تے کہ اس دے تائیں ۔
بول خدا دے حکموں گرگا، سچی گّل سنائیں ۔
سر اسدے ہتھ پیغمبر، کہندا اے بگھیاڑا ۔
سچ سنا کہ حکم الاہوں، جھوٹھ ن رہے پواڑا ۔
بگھیاڑ دی گواہی
بولیا گرگ لبیک نبیا، تدھ درود سلاماں ۔
ہن بن سچ نہیں کجھ چاره، صاحب پیش غلاماں ۔
............................................................
گرگ کہے میں قسم نبیاں، طوبٰی لکھ لکھ واری ۔
ایہہ طوفان میرے سر بدھا، فتنہ تہمت بھاری ۔
میں ن تیرا یوسف کھادھا، مینوں قسم الٰہی ۔
مینوں بے تقصیر ایہناں نے، پکڑ لیا گھتّ پھاہی ۔
آتش آب درندیاں ہر شے، مڈھوں حکم ربانا ۔
پیغمبر دا بدن مبارک، روا ن آیا کھانا ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
