Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) کتاب رچن دا کارن . 4
Ahsan-ul-Qasas (Qissa Yousuf Zulaikha) کتاب رچن دا کارن . 4
غلام رسول عالم پوری
MORE BYغلام رسول عالم پوری
کتاب رچن دا کارن . 4
میں پروردا عشقَ سخن دا، جاں غفلت وّچ آیا ۔
مدت وّچ حجاب غماں دے، میرا وقت وہایا ۔
ڈونگھے زخم جگر وّچ رڑکے، ہو ہو انت پرانے ۔
چا ہتھ تیغ جفاکش برہوں، ڈٹھا کھڑھا سرہانے ۔
دریاواں دیاں لہراں وانگوں، نین کھلے پرنالے ۔
ڈب ڈب گئے غماں دے بیڑے، بھرے مصیبت والے ۔
غرق گئے دی غفلت خوابے، آب سروں وه چلیا ۔
جاگ پیارے کیڈک ستوں، عشقَ سنیہا گھلیا ۔
تپدیاں اکھیں جگر تڑپدا، اٹھیا ابڑ-واہیا ۔
دل تھیں نور چمکدا پایا، یوسف نظریں آیا ۔
کنانی پیغمبرزادا، تے خود نبی خدا دا ۔
مہبوباں وچ جسدا ثانی، ن کو سرِو-آزاده ۔
نور فشاں پیشانیؤں دمکے، سطح فلک دا سارا ۔
نور رخوں جیں خلق پکارا، نام لیاں چھٹکارا ۔
ہوش سنبھال قلم چا بیٹھی، کسدوں واگ چلائی ۔
آتش دل دی چاہڑ المبے، ورقاں وّچ وگائی ۔
قصد میرے نوں پورا کرسی، پورا کرنیہارا ۔
مدد منگاں میں الله کولوں، جیں در باجھ ن چاره ۔
نظم لڑی وّچ لغت پنجابی، موتی عشقَ پروواں ۔
دن کائی وّچ بہر برہوں دے، داغ دلے دے دھوواں ۔
مت کجھ کریں تئجب کاری، ویکھ اجائب حالے ۔
تے مت آکھیں آپ بناون، شعر؎ بناون والے ۔
اس وّچ مطلب خاص کرانوں، صورتَ یوسف والی ۔
سبھ تفصیر ہدیسِ نبیؤں، کہی امام غزالی ۔
دل وّچ شکّ کریں مت اس تھیں، پوے ن دین تباہی ۔
اس دیاں حق بیاناں اتے، خاص قرآن گواہی ۔
وّچ قرآن خدا ایہہ قصہ، احسن کر فرمایا ۔
جیں خود آپ سراہے خالق، رلے ن جھوٹھ رلایا ۔
احسن تھیں کی ہور بناوے، جے کو جھوٹھ رلاوے ۔
ایتھے احسن اکزب ہو کے، عیب سخن نوں لاوے ۔
جیکر جھوٹھ کرے وّچ داخل، راه چلے گمراہی ۔
اسدے جیڈ تباہی والا، کیڈک ہور گناہی ۔
خام روایت میں وّچ اسدے، داخل کراں ن مولے ۔
ہووے خطا سوارِن-سالِہ، صاحب عجز قبولے ۔
ہے پر جویں تقاضہ شعروں، نگز سخن دل کھاوے ۔
بے-تاویل خطا ول کوئی، متاں قلم لے جاوے ۔
مطلب فوت ن ہووے بھارا، تے کم بیشوں خالی ۔
ظاہر باطن نال ادب دے، سمجھے رمز نرالی ۔
ذکر کریندیاں حاَل نبیاں، فرض ادب دیاں جائیں ۔
اپنے عیب ن کڈھ سر لاون، پاک سفیاں تائیں ۔
افراتوں تفریتوں خالی، تہمت ذکر ن کائی ۔
اصل کلام مئسر عشقوں، کھولھے نور صفائی ۔
ایہہ تفسیِر-غزالِی وچوں، اکثر مطلب پائے ۔
حاَل زلیخاں جامی کولوں، جیوں سننے وّچ آئے ۔
موسٰی دی توریت جو اج کلھ، ہے مشہور اتھائیں ۔
بعض اعانت اس تھیں پکڑی، دیکھ مطابق جائیں ۔
پر جو وّچ قطب اسلامی، کامل پتہ ن پایا ۔
حرف اجیہا وّچ بیعانے، میں ن مول لیایا ۔
درد دلے دا اکھڑ وگیا، برہوں جام پلائے ۔
رہن کباب برہوں دی لاٹے، جگر فراقَ جلائے ۔
یا ربّ صدق سجن دی لذت، دل میرے وّچ پائیں ۔
صاف سخن تے شعر؎ اجالا، روشن آخر تائیں ۔
Additional information available
Click on the INTERESTING button to view additional information associated with this sher.
About this sher
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Morbi volutpat porttitor tortor, varius dignissim.
rare Unpublished content
This ghazal contains ashaar not published in the public domain. These are marked by a red line on the left.
